به گزارش مشرق، محسن مهدیان طی یادداشتی در روزنامه همشهری نوشت:

انتخاب «زهران ممدانی» به‌عنوان شهردار نیویورک، انتخاب یک فرد صرفاً مسلمان نیست؛ انتخاب یک سیاست‌مدار صریحاً ضدصهیونیسم در شهری است که قلب نمادین قدرت آمریکا است.

نیویورک تنها یک شهر نیست؛ اگر واشنگتن پایتخت رسمی باشد، نیویورک پایتخت واقعی و کارکردی ایالات متحده است. این شهر میزبان بورس نیویورک به‌عنوان بزرگ‌ترین بازار سرمایه جهان و کانون اصلی مؤسسات مالی، بانک‌های سرمایه‌گذاری و صندوق‌های اثرگذار بر سیاست اقتصادی آمریکاست. تصمیم‌های مالی نیویورک قیمت دلار، نفت، تجارت و سرمایه‌گذاری جهانی را جابه‌جا می‌کند.

در حوزه رسانه، نیویورک خانه نیویورک‌تایمز، بلومبرگ، NBC و ده‌ها قطب تولید دستورکار رسانه‌ای است. روایت ملی در آمریکا اغلب از این شهر آغاز می‌شود. علاوه بر این، نیویورک محل استقرار سازمان ملل و نمایندگی بخش عمده کشورهاست؛ نقطه اتصال سیاست خارجی و منافع جهانی.

اما مهم‌تر از همه، نیویورک بزرگ‌ترین جامعه یهودیان خارج از اسرائیل را در خود جای داده است؛ حدود دو میلیون نفر. این شهر تاریخی‌ترین پایگاه لابی‌های صهیونیستی در جهان بوده است.

بنابراین انتخاب یک سیاستمدار منتقد آشکار اسرائیل در چنین نقطه‌ای، رخدادی معمولی یا محلی نیست؛ نشانه تغییر جهت در ذهن و وجدان بخش مهمی از جامعه آمریکاست.

این تغییر از حوزه دیپلماسی به حوزه اخلاق عمومی رسیده است. امروز پرسش در آمریکا چنین است:

«با ظالم هستی یا مقابل او؟» و بلافاصله یک پرسش اقتصادی در پی‌اش می‌آید: «چرا مالیات مردم آمریکا باید هزینه حملات اسرائیل شود؟»

این همان فضایی است که در آن جوانی در یک گردهمایی عمومی از معاون رئیس‌جمهور می‌پرسد: «مگر ما به اسرائیل بدهکاریم؟» و جمعیت برای او دست می‌زند. یا مجری رسانه‌ای اعلام می‌کند: «اگر اسرائیل می‌خواهد جنایت جنگی کند، نباید با پول ما باشد.» و نشنال اینترست می‌نویسد: «هزینه ماجراجویی اسرائیل از جیب مردم آمریکا می‌رود.»

اما این چرخش ذهنی عظیم از کجا آغاز شد؟

از ۷ اکتبر؛ از حماسه غزه؛ از ایستادگی سنوار و مجاهدان مقاومت.

آن روز، مسئله فلسطین از سطح دیپلماسی به سطح اخلاق و زندگی روزمره آمریکایی‌ها منتقل شد.

به همین دلیل، بر اساس داده‌های مرکز ACLED و گزارش الجزیره تنها در دو سال، ۵۰ هزار تجمع ضدصهیونیستی در جهان شکل میگیرد و آمریکا رتبه سوم را پیدا می کند؛ حتا بیشتر از ایران.

نظرسنجی‌های معتبر نیز همین را نشان می‌دهند:

برای اولین‌بار در تاریخ سنجش گالوپ، نگاه منفی آمریکایی‌ها به اسرائیل از نگاه مثبت بیشتر شد. ۴۹ به ۴۸. همین نظرسنجی در میان جوانان داغ تر است. ۴۶ به ۲۸ . نظرسنجی پیو ۶۰٪ اقدامات اسرائیل را ناموجه می‌دانند.

در نظرسنجی دانشگاه کوینیپیاک ۵۲٪ مخالف کمک مالی به اسرائیل هستند و در نظرسنجی دانشگاه هاروارد ۶۷٪ دانشجویان اسرائیل را مسئول بحران می‌دانند. دو نظرسنجی رویترز و نیویورک تایمز نیز این چرخش تاریخی را تائید می کنند.

خلاصه اینکه ردپای سنوار و یارانش را تا قلب استکبار ببینید. انتخاب ممدانی نتیجه یک بیداری است. فلسطین از یک پرونده متکی به لابی قدرت سیاسی به معیار اخلاقی و زندگی جامعه آمریکا تبدیل شده است و این یعنی هژمونی صهیونیسم در مرکز نمادین قدرت آمریکا ترک برداشته است.