سرویس جهان مشرق - یک سال از سقوط رژیم بشار اسد در ۸ دسامبر ۲۰۲۴ (۱۷ آذر ۱۴۰۳) می‌گذرد. این رویداد که با حمله برق‌آسای گروه‌های مخالف به رهبری هیئت تحریر الشام (HTS) و تصرف دمشق در عرض ۱۱ روز رقم خورد، دولت بشار اسد سقوط کرد.

این تحول که بخشی از آن با همراهی و رضایت مردم این کشور بود، امیدهایی برای گذار به وضعیتی بهتر را در میان سوری‌ها برانگیخت، اما برخلاف تصورات و امیدهای واهی، بسیار سود مشخص شد که همه چی برای آنها چیزی جز سراب آروزها نبوده و سوریه همچنان درگیر چالش‌ و بحران‌های عمیق حتی شدید تر از گذشته است.

از یک سو، رژیم صهیونیستی با بهره‌برداری از خلأ قدرت، حملات گسترده‌ای را علیه خاک سوریه آغاز کرده و بخش‌هایی از آن را اشغال کرده است. از سوی دیگر، علیرغم وعده‌های رهبران غربی برای لغو تحریم‌ها در صورت تغییرات مثبت، این تحریم‌ها عملاً پابرجا مانده و اقتصاد سوریه را فلج کرده است.

این تجاوزات، که سازمان دیده‌بان حقوق بشر سوریه آن‌ها را "شدیدترین حملات از سال ۲۰۱۲" توصیف کرده، نه تنها حاکمیت سوریه را تضعیف کرده، بلکه خطر بازگشت داعش و رقابت‌های داخلی را افزایش داده است.

سازمان ملل و همسایگان سوریه، از جمله اردن و لبنان، خواستار توقف این حملات شده‌اند، اما اسرائیل با حمایت ضمنی آمریکا، به آن‌ها بی‌توجهی می‌کند. این وضعیت، سوریه را به "سرزمین سوخته" تبدیل کرده و بیش از هزاران کشته از زمان سقوط اسد را به همراه داشته است و امروز در هرگوشه‌ای از سوریه پس از بشار اسد، شاهد سربرآوردن یک گروه و سازمان محلی برای کسب قدرت هستیم.

از سوی دیگر، رهبران غربی، از جمله جو بایدن و امانوئل مکرون، پس از سقوط اسد قول دادند که در صورت تشکیل دولت انتقالی و اصلاحات مدنظر، تحریم‌ها را تعلیق کنند. اتحادیه اروپا برخی تحریم‌ها را موقتاً تعلیق کرد، اما تحریم‌های اصلی آمریکا (مانند قانون سزار) و سازمان ملل پابرجا مانده و اقتصاد سوریه را تحت فشار قرار داده است.

باوجود تمامی قول‌های سران غربی به جولانی اما امروز مردم سوریه وضعیت اسفناک خود را ناامیدانه می‌نگرند. علیرغم امضای قانون اساسی موقت در مارس ۲۰۲۵ و برگزاری انتخابات پارلمانی در اکتبر ۲۰۲۵، تحریم‌ها عملاً ادامه دارد. بیش از ۹۰ درصد جمعیت سوریه زیر خط فقر است و قیمت مواد غذایی سرسام‌آور افزایش یافته است.

در یک‌سال گذشته، رژیم صهیونیستی حملات گسترده‌ای را علیه زیرساخت‌های نظامی و غیرنظامی سوریه آغاز کرده است. این حملات، که شامل بیش از ۵۰۰ حمله هوایی و اشغال بخش‌هایی از جنوب سوریه مانند قنیطره و درعا می‌شود، با توجیه "جلوگیری از دسترسی گروه‌های تندرو به تسلیحات و قدرت گرفتن آنها" انجام شده است. اما آمریکا نه تنها این تجاوزات را محکوم نکرده، بلکه با سکوت و حتی حمایت ضمنی، به اسرائیل چراغ سبز نشان داده است.

همچنین اشغال پیشروی ویروس‌گونه اسرائیل در جنوب سوریه و ابطال پیمان مرزی ۱۹۷۴، با واکنش خاصی و یا معناداری از سوی آمریکا مواجه نشده است. این سکوت، به اسرائیل اجازه داده تا کنترل موقت "خط بنفش" را به دست بگیرد و منطقه غیرنظامی تحت نظارت سازمان ملل را نقض کند.

علاوه بر همه این مسائل، دولت آمریکا در شورای امنیت سازمان ملل، قطعنامه‌های پیشنهادی برای محکومیت حملات اسرائیل به خاک سوریه را وتو کرده یا تضعیف کرده است.

در واقع امروز بیش از پیش آشکار شده است که آمریکا و غرب پس از رسیدن به خواسته خود برای کنار زدن بشار اسد و روی کار آمدن یک دولت دست نشانده، نه‌تنها به هیچ یک از وعده‌های خود در رابطه با سوریه و رفع تحریم‌های آن عمل نمی‌کنند، بلکه سوریه و مردم آن را تبدیل به طعمه‌ای راحت برای رژیم صهیونیستی به منظور تامین و افزایش امنیت تل‌آویو کرده‌اند.

در همین رابطه، تلویزیون سوریه اخیرا به نقل از منابع دیپلماتیک فاش کرده است که دولت جولانی نشانه‌هایی دارد مبنی بر اینکه لابی طرفدار رژیم صهیونیستی در ایالات متحده در تلاش است تا از لغو تحریم‌های ارتش سوریه جلوگیری کند و مانع از ایجاد ارتشی شود که بتواند با ارتش این رژیم رقابت کند تا اینگونه صهیونیست‌ها تسلط خود بر منطقه شامات را تثبیت کنند.

یک سال پس از سقوط اسد، سوریه به جای ثبات، با تجاوزات صهیونیستی و تحریم‌های غربی روبرو است. حملات اسرائیل، حاکمیت سوریه را تهدید می‌کند و خطر تجزیه را افزایش می‌دهد، در حالی که وعده‌های غرب برای لغو تحریم‌ها به شعارهایی توخالی تبدیل شده و مردم را در فقر نگه داشته است. این وضعیت، نه تنها نقض حقوق بین‌الملل است، بلکه نشان‌دهنده سیاست دوگانه غرب در برابر وعده‌های دروغین به ملت‌ها سراسر جهان است.

امروز مردم سوریه بیش از هر زمان دیگری متوجه خیانت بزرگ آمریکا و غرب به خود شده اند، سوریه پس از بشار اسد نه تنها برای آنها بهبود اقتصادی و آسایش نیاورد، بلکه دستاوردها و داشته‌های آنان در زمان بشار اسد را که پس از شکست داعش در این کشور بدست آمده بود، به باد فنا داد تا اینگونه یکبار دیگر غیرقابل اطمینان بودن وعده‌های پوشالی آمریکا و غرب آشکار شود.