به گزارش مشرق،کانال تلگرامی مطالعات ترکیه و قفقاز در مطلبی با عنوان شهروندان ترکیه بر سر منبع امید اختلاف نظر دارند: صنعت دفاعی در برابر تغییرات سیاسی کشور نوشت:

یک نظرسنجی جدید در ترکیه، تصویری نگران‌کننده از یک جامعه دوپاره و عمیقاً قطبی‌شده را به نمایش می‌گذارد. این شکاف تنها به سیاست محدود نمی‌شود و به حوزه‌هایی مانند سلامت روان، امید به آینده و ارزش‌های اجتماعی نیز کشیده شده است. این دودستگی در بستر یک سرخوردگی عمومی از کارآمدی سیستم رخ می‌دهد؛ تا جایی که صرف‌نظر از گرایش سیاسی، تنها حدود ۵ درصد از کل جامعه معتقدند که فارغ‌التحصیلی از یک دانشگاه خوب برای تضمین موفقیت کافی است.

مصرف داروهای ضدافسردگی: وابستگی سیاسی به طور مستقیم بر سلامت روان شهروندان تأثیر گذاشته است. یافته‌ها نشان می‌دهد که از هر پنج حامی حزب مخالف (CHP)، یک نفر (۲۰٪) در سال گذشته از داروهای ضدافسردگی استفاده کرده است، در حالی که این آمار در میان حامیان حزب حاکم (AK Party) به مراتب پایین‌تر است. این داده‌ها به وضوح نشان می‌دهد که چگونه هویت سیاسی در ترکیه امروز، نه تنها دیدگاه افراد نسبت به حکومت‌داری، بلکه بهزیستی شخصی و سلامت روان آن‌ها را نیز شکل می‌دهد.

منابع متفاوت امید: حامیان دولت و مخالفان، امید خود را در دو منبع کاملاً متفاوت می‌بینند. طرفداران حزب حاکم به پیشرفت‌های «صنعت دفاعی» به عنوان بزرگترین منبع خوش‌بینی و غرور ملی نگاه می‌کنند. این موضوع نشان می‌دهد که تأکید رئیس‌جمهور اردوغان بر فناوری نظامی و استقلال استراتژیک، از پهپادها تا پلتفرم‌های دریایی، تا چه حد با پایگاه اجتماعی او هم‌صدا شده است. در نقطه مقابل، طرفداران اپوزیسیون امید چندانی به پروژه‌های موجود ندارند و تنها راه نجات کشور را در «تغییر سیاسی» و تغییر دولت حاکم می‌دانند.

بحران اخلاق و اعتماد: مردم ترکیه اعتمادی به اخلاق جمعی جامعه ندارند و در مقیاس یک تا ده، به آن نمره بسیار پایین ۲.۶ را می‌دهند. با این حال، همین افراد وقتی از آن‌ها خواسته می‌شود به اخلاق شخصی خود نمره دهند، میانگین بالای ۷.۲۴ را ثبت می‌کنند. این تناقض، که در آن هر فرد خود را یک استثنای اخلاقی در جامعه‌ای بی‌اخلاق می‌بیند، نشان‌دهنده بی‌اعتمادی عمیق اجتماعی و شکاف ادراکی گسترده است؛ پدیده‌ای که مشابه آن در نظرسنجی‌های ضریب هوشی دیده می‌شود که در آن اکثر افراد خود را باهوش‌تر از میانگین می‌دانند.

ناامیدی نسل جوان: آمارها در میان جوانان به شدت نگران‌کننده است و زنگ خطری جدی را به صدا درمی‌آورد. در پاسخ به جمله «کاش هرگز به دنیا نیامده بودم»، ۳۶.۴٪ از افراد زیر ۱۸ سال و ۳۸.۹٪ از جوانان ۱۸ تا ۲۴ ساله با آن موافقت کرده‌اند. این اعداد نشان‌دهنده یأس عمیق، بحران معنا و عدم اطمینان به آینده در میان نسل جوان است. این یافته‌ها فراتر از شکاف‌های حزبی رفته و به چالش‌های ساختاری و اجتماعی عمیق‌تری اشاره دارند که سیاست به تنهایی قادر به توضیح یا حل آن‌ها نیست.

خوش‌بینی جناحی: امید به آینده نیز کاملاً به هویت سیاسی گره خورده است. در حالی که اکثریت حامیان حزب حاکم (۵۲.۷٪) به آینده ترکیه امیدوارند، این رقم در میان حامیان حزب مخالف به شدت پایین و تنها ۱۷.۸ درصد است. این تضاد شدید پیامدهای جدی برای انسجام اجتماعی دارد، زیرا به این معناست که تقریباً نیمی از جامعه احساس بیگانگی و ناامیدی نسبت به مسیر کشور می‌کنند. تحلیلگران هشدار می‌دهند که این شکاف می‌تواند اعتماد به نهادها را بیش از پیش از بین برده و هرگونه تلاش برای آشتی ملی را پیچیده کند.

حاکمیت «تورپیل» بر شایسته‌سالاری: اکثریت قاطع جامعه باور دارند که «تورپیل» (پارتی‌بازی و ارتباطات شخصی) مهم‌ترین عامل موفقیت در ترکیه است، نه سخت‌کوشی یا تحصیلات. ۷۷٪ از حامیان مخالفان و ۴۷.۲٪ از حامیان دولت، ارتباطات را کلید اصلی پیشرفت می‌دانند. در مقابل، تنها کسر ناچیزی (۱.۵٪ از حامیان CHP و ۴.۹٪ از طرفداران AK Party) معتقدند که فارغ‌التحصیلی از یک دانشگاه خوب تعیین‌کننده است. این سرخوردگی گسترده از شایسته‌سالاری، به خصوص برای جوانانی که برای آینده خود تلاش می‌کنند، ناامیدی را عمیق‌تر کرده و به حس یأس عمومی دامن می‌زند.

چشم‌انداز آینده: یافته‌ها تصویری از یک بافت اجتماعی شکننده و از هم گسیخته را ترسیم می‌کنند. در حالی که حامیان دولت همچنان به صنعت دفاعی و پروژه‌های ملی به عنوان منبع امید متکی هستند، شاخص‌هایی مانند افزایش مصرف داروهای ضدافسردگی در میان مخالفان، ناامیدی بی‌سابقه جوانان و بی‌اعتمادی به اخلاق جمعی، چالش‌های سیستمی عمیقی را آشکار می‌سازد. این روندها نشان می‌دهد که سیاست در ترکیه به عاملی تعیین‌کننده برای امید، هویت و حتی سلامت روان تبدیل شده و آینده کشور در گرو حل این شکاف‌های بنیادین خواهد بود.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.