سرویس ورزش مشرق - امروزه در فوتبال جهان سن جذب بازیکنان درجه یک برای حضور در سطح اول رده باشگاهی به زیر ۲۰ سال تقلیل پیدا کرده اما در فوتبال باشگاهی کشورمان همچنان بر سر چرایی کنار گذاشتن یک فوتبالیست ۳۷ ساله جنجال به پا می شود.

از زمان تشکیل اردوی پرسپولیس در ترکیه و حضور بازیکنان این تیم در کمپ ارزروم (در اواسط تیر ماه) تا به حال به نظر می‌رسد مهلت چهل و چند روزه برای شناسایی بازیکنان پرسپولیس توسط مربی بادانشی همچون وحید هاشمیان فرصت مناسبی بوده باشد که طی این مدت از بین بازیکنان سن و سال‌دار تیمش وحید امیری را کنار گذاشته و اعلام کرده باید در لیست مازاد پرسپولیس قرار بگیرد.

وحید امیری متولد فروردین ۱۳۶۷، سی‌وهفتمین سال زندگی خود را سپری کرده و حالا تقریباً در میانه‌های رسیدن به سن ۳۸ سالگی است. فوتبالیست با اخلاق و توانمندی که ظرف سال‌های اخیر به ویژه یکی دو سال گذشته با مصدومیت‌های شدید از ناحیه مهره‌های کمر، زانو، همسترینگ و مواردی از این دست مانند مچ پا دست و پنجه نرم کرده و مشخصا علائم ورود به سنین خداحافظی از سطح حرفه‌ای فوتبال را در او می‌توان دید.

رویکرد برخی کارشناسان و هواداران در فضای رسانه و شبکه‌های اجتماعی نسبت به اینکه وحید هاشمیان را سرمربی بی‌معرفت یا نامهربان در قبال ستاره پرفروغی همچون وحید امیری خطاب می‌کنند قطعاً با رویکرد علمی و فوتبالی روز جهان کاملاً مغایرت دارد.

وحید هاشمیان در آخرین صحبت های خود در نشست پیش از بازی اول لیگ برتر هم در این خصوص گفت: من وحید امیری را به صورت شخصی بسیار دوست دارم. در مورد فنی بازیکن بسیار خوبی بوده و در تیم ملی هم بازی‌های خوبی انجام داده است، اما گاهی باید برای منافع تیم تصمیم بگیریم. ما در هر پست می‌توانیم دو بازیکن داشته باشیم، چون محدودیت لیست و زمان داریم. اگر ما تصمیمی می‌گیریم شخصی نیست.

«آیا رفتاری که با وحید امیری در تمرینات پرسپولیس شده، در شأن این بازیکن بوده است؟»، هاشمیان در واکنش به این پرسش نیز تأکید کرد: ما الان تعداد زیادی بازیکن داریم. بعضی کارهای تاکتیکی را می‌شود با ۲۸ بازیکن انجام داد، ولی گاهی به فوتبال درون تیمی می‌رسیم که بیشتر از ۲۲ بازیکن نمی‌توانند بازی کنند، به همین دلیل بازیکنان به تناوب کنار می‌روند و مجبوریم تند تند بازیکنان را جابه‌جا کنیم. با این اوصاف نه وحید امیری، بلکه تعدادی از بازیکنان وقتی در حال فوتبال درون تیمی هستیم مجبورند کنار زمین تمرین کنند. این هم همه جای دنیا بوده است. این اتفاق برای من در هامبورگ و بایرن مونیخ نیز افتاده است. شاید در دو بازی اول هم بازی نکردم، ولی بازی سوم فیکس تیمم بودم. تمرینات و برنامه‌ریزی ما مسائل شخصی نیست، شاید از بیرون اینطور به نظر بیاید، ولی واقعیت این نیست.

قطعاً خون وحید امیری از ستاره‌های بزرگ دنیای فوتبال همچون کریستیانو رونالدو، لیونل مسی، ژاوی، لوکا مودریچ، اینیستا و فوتبالیست‌هایی از این دست که تعدادشان در حوصله این گزارش نمی‌گنجد رنگین‌تر نبوده و نیست. تمام این فوتبالیست‌ها و نفراتی همچون آنها با ورود به محدوده سنی بالای ۳۴ سال و بازنشستگی به خاطر سیاست های مالی و فنی باشگاه از تیم‌های تراز اول باشگاهی جدا شده و به باشگاه‌هایی در کشورهایی با سطح لیگ پایین‌تر رفتند تا ضمن درآمدزایی همچنان در فضای فوتبال حضور داشته باشند.

این موضوع که «هیچ چیز ابدی نیست» قطعاً فقط شامل حال منابع طبیعی و ذخایر مالی و اندوخته‌های خوراکی نیست بلکه این موضوع به بحث فیزیولوژیکی بدن انسان هم ارتباط مستقیم و من‌تومن دارد. اینکه یک فوتبالیست ۳۷ ساله توانایی یک بازیکن ۱۷ ساله مانند «لامینه یامال» ستاره فوتبال اسپانیا را ندارد بر کسی پوشیده نیست و قطعاً نمی‌توان فوتبالیستی با ۲۰ سال سن پایین‌تر را در کنار یک فوتبالیست با ۳۷ سال قرارداد و در تیمی همچون بارسلونا در لالیگا به میدان فرستاد.

در اینکه وحید امیری فوتبالیست بزرگی بوده و در سطح ملی بازیهای درخشانی انجام داده (هنوز صحنه لایی زدن امیری به جرارد پیکه در جام جهانی از اذهان فراموش نشده) شکی نیست اما به واقع هیچ چیز ابدی نیست و سرانجام هر مسیری نقطه پایان است منهای ذات احدیت. آنچنان که امیری در اردوهای اخیر تیم ملی هم به واسطه جوانگرایی دیگر از سوی امیر قلعه نویی دعوت نشده و عملا شانس حضور در جام جهانی ۲۰۲۶ را از دست خواهد داد.

وحید هاشمیان گرچه الفبای فوتبال را در ایران آموخت اما دوران اوج فوتبال خود را در یکی از با دیسیپلین‌ترین کشورهای اروپایی و حتی جهان سپری کرد و همان جا توانست مدرک A لایسنس فوتبال اروپا را دریافت کند. چنین فردی با آموخته‌های آنچنانی قطعاً در لحظاتی که باید بین احساس و منطق یکی را انتخاب کند نگاه ایرانی را کنار گذاشته و بر اساس آموخته‌هایش طبق قوانین روز فوتبال جهان بیش از هر چیز موفقیت کلی و جمعی تیم پرسپولیس با میلیون‌ها هوادار را در نظر می‌گیرد و سپس تصمیمش را اتخاذ می‌کند.

مقاومت و سخت‌گیری وحید امیری در عدم پذیرش این موضوع شاید به وضعیت روحی روانی ما ایرانی‌ها ارتباط مستقیم پیدا کند اما بی شک وحید امیری نیز اگر روزی در جایگاه وحید هاشمیان قرار بگیرد و مدرک مربیگری اش را در کشور سختگیری همچون آلمان دریافت کند متوجه خواهد شد که منافع تیمی هرگز فدای منافع فردی نشده، نمی‌شود و نخواهد شد.

جا دارد وحید امیری نیز همچون ستاره‌های بزرگ فوتبال که اغلب ترجیح می‌دهند سال‌های آخر فوتبالشان را در همان باشگاه‌ها یا شهرهایی که از آنجا به عرصه فوتبال معرفی شدند سپری کنند حالا که نه به تیم ملی دعوت می‌شود و نه تیمی مانند پرسپولیس یا تیم‌های بالای جدولی خواستار به خدمت گیری‌اش هستند، حضور تیم خیبر خرم آباد در لیگ برتر را به فال نیک گرفته آن را مغتنم شمرده و با بازی برای این باشگاه که متعلق به شهر زادگاهش است از عالم فوتبال خداحافظی کند.