به گزارش مشرق به نقل از مهر، مایاها 1500 سال پیش از میلاد مسیح، پیشگویی کرده بودند که در سال 2012 جهان به پایان می‌رسد. ستاره‌ای درخشان که بعدها مفسران آن را ماه تعبیر کردند، به زمین نزدیک می‌شود و در روزهایی که تاریکی بر زمین حاکم است، ستاره به زمین می‌خورد و تمام جهان را می‌سوزاند و از بین می‌برد. تصویری که شاید شبیه‌ترین روایت آن را لارس فون‌تریه در فیلم مالیخولیا ترسیم کرده باشد. فون‌تریه در این فیلم از واقعه نجومی منحصر به فردی می‌گوید که اعضای یک خانواده بی‌صبرانه در انتظار تماشای آن هستند اما هر چه زمان می‌گذرد، بیشتر مطمئن می‌شوند که این واقعه با حادثه پایان دنیا ارتباط دارد. در نهایت هم ستاره درخشان و غول پیکر به زمین برخورد می‌کند و از جهان جز نور سفید چیز دیگری باقی نمی‌ماند.
مالیخولیای فون‌تریه یک سال پیش از زمانی که مایاها برای پایان دنیا وعده داده بودند ساخته شد و عنوان برترین فیلم سال 2011 را از آن خود کرد اما مدت‌ها قبل از فون‌تریه، نظریه پردازان آخرالزمان مشغول پیدا کردن توجیه‌های علمی برای پایان دنیا بودند. توجیهی که بر اساس آن در روز 21 دسامبر همه جا تاریک می‌شود و زمین و خورشید و ماه در یک تلاقی بی‌سابقه قرار می‌گیرند تا در نهایت زمین در سیاهچاله بزرگ کهکشان راه شیری بلعیده شود.
سایت ناسا اما این نظریه را یک توجیه عجیب و غریب معرفی می‌کند و می‌نویسد که همترازی خورشید، زمین و غبارهای کیهانی اتفاق رایجی است که هر از گاهی رخ می‌دهد و عواقب مخربی هم ندارد. حتی به گزارش ناسا، همترازی پیش‌بینی شده در پایان سال 2012 نزدیک‌ترین همترازی سال نیست که بتوان درباره آن عواقب ناگواری را پیش‌بینی کرد.
ابرهای تاریک کهکشان راه شیری وقتی با تلسکوپ‌های مجهز به مادون قرمز مشاهده می‌شوند، به شکل فضاهای کم نوری به چشم می‌آیند که در واقع در اثر تراکم کم ستارگان در یک نقطه به وجود آمده‌اند. از طرف دیگر، در کهکشان راه شیری سیاه چاله عظیمی وجود دارد که 4میلیون برابر خورشید وزن دارد و در میانه قوس کهکشان جا خوش کرده. فرضیه‌های مرتبط با پایان جهان در سال 2012 از این دو واقعیت نجومی استفاده کرده و واقعیت سومی را هم به آن اضافه کرده اند تا به ادعاهایشان درباره پایان جهان در سال 2012 رسمیت بدهند. این واقعیت، به نزدیکی خورشید در روز 21 دسامبر 2012 به مرکز کهکشان اشاره دارد و نظریه پردازان پایان جهان، از این سه گزاره منطقی، یک نتیجه غیرمنطقی و غیر علمی ارائه داده اند؛ این که در رور 21 دسامبر خورشید و زمین برای اولین بار هم تراز می‌شوند و زمین از وضعیت کنونی که بعد سوم است به بعد صفر تغییر کرده و سپس به بعد چهارم تغییر می‌کند. در این گذار هم جهان با تغییر بزرگی روبرو می‌شود و سه روز تاریکی جهان را فرا می‌گیرد. 3 روزی که گفته می‌شود در روزهای 23، 24، 25 دسامبر 2012 یعنی سوم تا پنجم دی ماه 91 خواهد بود.
سایت ناسا در رد ادعاهای نظریه پردازان آخرالزمان می‌نویسد که در روز 21 دسامبر 2012 خورشید در جایگاه 6.6 درجه شمالی مرکز کهکشان قرار می‌گیرد و این باعث می‌شود صور فلکی به گونه ای متفاوت روشن شوند. تا جایی که ماه 13 برابر حد معمول و نزدیک تر از همیشه به چشم خواهد آمد. این اتفاق تعبیر اشتباهی را درباره تقارن و همترازی خورشید، زمین و سیاهچاله مرکزی کهکشان راه شیری به وجود آورده و مبنای نظریه پردازی‌های پیشگویان پایان جهان شده است. در حالی که در واقع ستارگان در روز 21 دسامبر دچار تغییر و تحول نمی‌شوند و صرفا فاصله خورشید از محور زمین باعث تغییرات شکلی ستاره‌ها است.
از سوی دیگر، زمین تاثیر گرانشی قوی‌ای از سیاهچاله عظیم مرکزی نمی‌پذیرد چون 93 میلیون مایل از خورشید و 165 کادریلیون مایل از چاله سیاه کهکشان راه شیری دور است. همچنین، در این دوره از سال، اگرچه فاصله زمین از سیاه چاله کهکشان راه شیری کم می‌شود اما این کاهش فاصله آنقدر ناچیز است که تغییری در کشش و گرانش کهکشانی ایجاد نمی‌کند. و به اینها اضافه کنید که فاصله زمین از سیاهچاله در تابستان بسیار کمتر از زمستان و آخرین روزهای ماه دسامبر است. بنابراین اگر قرار باشد اتفاق ناگواری برای همترازی خورشید و زمین و سیاهچاله رخ دهد و دنیا پایان بگیرد، قطعا زمان آن زمستان نخواهد بود.
آخرین دلیلی که ناسا برای رد ادعای نظریه پردازان آخر الزمان می‌آورد، این است که خورشید هر سال در همین زمان، به قسمتی از آسمان وارد می‌شود که سیاهچاله مرکزی کهکشان راه شیری قرار دارد و بنابراین، تغییر موقعیت خورشید در 21 دسامبر 2012 به معنی بروز اتفاق ویرانگری نخواهد بود.
بعد از تمام این استدلال ها، ناسا توصیه می‌کند از انقلاب زمستانی به معنی واقعی لذت ببرید و ذهنتان را با شعله‌های خورشیدی، سیاهچاله، تقارن، میدان مغناطیسی و هر چیزی که مایاها پیشگویی کرده اند، درگیر نکنید.
