مشرق - ابو هارون گوید: امام صادق علیه السّلام به من فرمود: اى ابو هارون! شعرى در باره امام حسین علیه السّلام بخوان، پس من نیز شعرى خواندم. امام علیه السّلام فرمود: آن گونه بخوان كه رقّت‏ انگیزانه خوانند. من نیز خواندم:

امرر على جدث الحسین‏    فقل لاعظمه الزّكیّة

یعنى بر مزار حسین علیه السّلام گذر نما و به استخوانهاى پاك پیكرش بگو.

راوى گوید: امام علیه السّلام گریه کرد و فرمود باز بخوان و من قصیده دیگرى خواندم و گریه کرد و گریستن زنان را از پشت پرده شنیدم. چون شعرخوانى خویش را به پایان بردم، امام علیه السّلام فرمود: اى ابو هارون! هر كه در باره امام حسین علیه السّلام شعرى خواند و بگرید و ده نفر را بگریاند، بهشت براى او نوشته شود و هر كه شعرى در باره امام حسین علیه السّلام خواند و بگرید و پنج نفر را بگریاند بهشت براى او نوشته شود و هر كه شعرى در باره امام حسین علیه السّلام خواند و بگرید و یك نفر را بگریاند براى هر دو بهشت نوشته شود و هر كه امام حسین علیه السّلام در نزدش یاد شود و به اندازه بال مگسى سرشك از دیدگانش فرو ریزد، پاداش او بر عهده خداى گرامى و بزرگ است و به فروپایه‏تر از بهشت براى او راضى نشود.

 منبع: کتاب کامل الزیارات
برگرفته از وبلاگ دیتا