فردو را نمی‌شود با بمب و موشک و کلاهک هسته‌ای زد. فردو تکه‌ای خاک نیست؛ فردو، حافظه‌ی جمعیِ خون است.
آن‌که فردو را فقط به سانتریفیوژهایش می‌شناسد، هیچ نمی‌داند فردو نام روستایی سرسبز است در دل کویر قم، با کوچه‌هایی به پهنای تاریخ و دیوارهایی که قاب شهدا را تاب آورده‌اند.
فردو رکورد دار تعداد شهدا در میان روستاهای ایران است.
نام آن مرکز اتمی را «شهدای فردو» گذاشته‌اند و حقیقت فردو نه در غنی‌سازی اورانیوم، که در غنی‌سازی غیرت و جان‌فشانی‌ست.
ترامپ پس از نمایش فردو، دست‌ها را بالا آورده، تلاشی برای تحمیلِ صلح. می‌داند هیچ بمبی وجود ندارد که بتواند صدای مؤذن مسجد فردو را خاموش کند. حتی در بزرگترین ارتش جهان.
نمی‌تواند بر دکمه‌ای بکوبد و چشم آن مادر شهیدی را ببندد که هر صبح، گل‌های پای دیوار پسرش را آب می‌دهد.
و ما در پاسخ صلحِ تحمیلی‌شان، موشک‌های صلح‌آموزمان را روانه‌شان خواهیم کرد.
این جنگ، جنگ فناوری نیست؛ جنگِ وجود است. جنگ بر سر نام‌هاست. و تو، فردو! نامت را از شهدایت گرفته‌ای؛ و همین کافی‌ست که هرگز شکست نخوری.
