سرویس ورزش مشرق- استقلال تهران فصل کابوس واری را پشت سر می گذارد؛ تا آنجا که حتی سایه سقوط به دسته پایین تر را نیز برای مدتی احساس می کرد. اما با حضور مجتبی جباری در دو دیدار اخیر، انگاره سال های اخیر فوتبال کشورمان مبنی بر حضور مربیان خارجی با علامت سوال های بزرگی مواجه شده که کاش بدان جدی تر توجه شود. حالا که باشگاهی مثل استقلال، میلیون ها دلار هدر داده و در چنین وضعیتی است، کاش بررسی شود چگونه با یک مربی ایرانی که سابقه خاصی هم ندارد، دچار چنین تغییر وضعیتی می شود که می تواند به آلومینیوم در آزادی ۵ گل زند!

قطعا دو بازی ملاکی برای ارزیابی و بررسی دقیق و همه جانبه نیست اما همین اندک هم دلالت بر این دارد که الزاما، دوای درد استقلال و فوتبال کشورمان، دلاری نیست. تجربه سال های اخیر نشان داده چگونه میلیون ها دلار صرف مربی و بازیکن خارجی شده اما به نتیجه مورد نظر نرسیده. حالا فرصتی است که حداقل، کمی بیندیشیم و به ظرفیت های داخلی بیشتر میدان دهیم. استقلال، پرسپولیس، سپاهان، گل گهر و ... همگی هزینه کردهای نجومی در حوزه ارزی داشته اند اما چقدر از آن به جا و منطقی بوده؟ آیا نمی شود چنین امکان و ظرفیت هایی را در اختیار مربیان و بازیکنان بومی داد؟

کاش تصمیم سازان ارشد فوتبال، کمی بیندیشند و ببینند که می توان برخی دردهای این حوزه را با نسخه های بومی درمان کرد؛ بدون آنکه میلیون ها دلار از بیت المال را به سادگی از کف دهیم. البته، به شرط آن که باور داشته باشیم که می توانیم و بخواهیم ...