مشرق- امام رضا علیه السلام فرمودند: هر گاه ماه محرم فرا مى‏ رسید، پدرم (موسى بن‏ جعفر علیه السلام) دیگر خندان دیده نمى ‏شد و غم و افسردگى بر او غلبه مى‏ یافت تا آن كه ده روز از محرم مى‏ گذشت، روز دهم محرم كه مى‏ شد، آن روز، روز مصیبت و اندوه و گریه پدرم بود. (امالى صدوق، ص 111)


«كانَ اَبى اِذا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لا یُرى ضاحِکاً وَ کانَتِ الْکِاَّبَةُ تَغْلِبُ عَلَیْهِ حَتّى یَمْضِىَ مِنْهُ عَشْرَةُ اَیّامٍ، فَاِذا کانَ الْیَوْمُ العْاشِرُ کانَ ذلِکَ الْیَوْمُ یَوْمَ مُصیبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکائِهِ...»