به گزارش مشرق، دکتر لینا الطبال پژوهشگر و استاد دانشگاه در رشته روابط بین الملل طی یادداشتی در روزنامه صبح نو نوشت:

لازم نیست جنگاور باشیم تا بفهمیم چرا نباید مقاومت خلع سلاح شود. کافی است لبنانی، فلسطینی سوری یا یک انسان آزاده در جهان عرب باشید که بدانید اسرائیل با هیچ کشوری صلح نمی کند.

آقایان، سلاحی که در خصوص آن صحبت می‌کنید همان اسلحه‌ای است که مقابل اشغالگر ایستادگی کرد، اشغالگر را از جنوب خارج و سرزمین‌های ما را آزاد کرد. این همان سلاحی است که مرکاوای اسرائیلی را عقب نشاند و سربازانی را ناکام گذاشت که روی دیوار خانه‌های جنوب لبنان و خانه‌های غزه به زبان عبری می‌نوشتند:«اینجا سرزمینی است که خدای هارون و موسی به ما وعده داده.»

سلاح حزب‌الله بود که دشمن را مجبور به عقب‌نشینی کرد و باعث شد خبرنگار اسرائیلی با صدایی لرزان در پخش زنده تلویزیونی بگوید تل‌آویو دیگر امن نیست و ما غافلگیر شدیم.

امروز جهان از غزه و لبنان می‌خواهد که حسن‌نیت نشان دهند، اسلحه را زمین بگذارند و پای میز مذاکره بنشینند تا با قاتلان خودشان دست دوستی بدهند. آنها هستند که به ما می‌گویند اسلحه را زمین بگذارید و به صلح و آرامش برسید اما کسی می‌تواند باور کند که صلح با خلع سلاح شکل می‌گیرد یا با پایان یافتن اشغالگری؟

این سوال را بروید از مادران جنوب، غزه و جنین بپرسید. در چشم‌هایشان نگاه کنید، چشم‌هایی که بیدار می‌مانند و نمی‌خوابند. همان مادرانی که تصاویر فرزندان و شوهران شهیدشان را به دیوار می‌زنند به ترتیب حروف الفبا یا زمان شهادت. در بیشتر خانه‌های حداقل عکس سه شهید روی دیوار است و در بعضی خانه‌ها بیشتر.

این مادران حقیقت ساده‌ای را درک کرده‌اند که در دانشگاههای نظامی جهان تدریس نمی‌شود: «آن کس که سلاح ندارد مسافر قبرستان است.»

حالا کارشناسانی هستند که در شبکه‌های تلویزیونی و فضای مجازی ظاهر می‌شوند و با لبخندهایی احمقانه و عبارت‌های تقلیدی وارداتی از حفظ سیادت و امنیت وطن می‌گویند اما چه چیزی است که آنها را می‌ترساند؟ سلاح حزب الله و موشک‌های قسام!