به گزارش مشرق، جمعی از اعضای هیئت دولت، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، مسئولان عالی دستگاه قضائی و مسئولان برخی نهادها، ظهر امروز (سه‌شنبه) به‌مناسبت آغاز سال جدید با رهبر انقلاب اسلامی دیدار کردند.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در این دیدار با اشاره به گفتگوهای عمان و مرور تجربه‌های گذشته مثل برجام تأکید کردند: «گفتگوهای عمان یکی از ده‌ها کار وزارت خارجه است. مسائل کشور را به گفتگوها گره نزنیم. به گفتگوها نه به صورت افراطی خوشبین هستیم و نه به صورت افراطی بدبین. بالاخره کار و حرکتی است که تصمیم‌گیری شده و در قدم‌های اول هم خوب اجراشده. به طرف مقابل خیلی بدبینیم اما به توانایی‌های خود خوش‌بینیم… مسائل کشور را به این گفتگوها گره نزنید. اشتباهی که در برجام کردیم اینجا تکرار نشود. در دوران برجام، کشور را شرطی کردیم و همه چیز را منوط کردیم به پیشرفت مذاکرات. سرمایه‌گذار وقتی می‌بیند که کشور منوط به مذاکره است، سرمایه‌گذاری نمی‌کند…» ۱۴۰۴/۰۱/۲۶

در حاشیه این دیدار رسانه KHAMENEI.IR گفت‌وگویی با دکتر محمدرضا عارف، معاون اول رئیس جمهور درباره طرح‌ها و اقدامات دولت برای پیشبرد امور کشور علی‌الخصوص حل مشکلات اقتصادی در شرایط فعلی و ناظر به مذاکرات جاری داشته است.

جناب آقای عارف، یکی از نگرانی‌هایی که وجود دارد، تکرار تجربه خسارت‌بار گذشته در گره زدن مسائل کشور به مذاکرات و معطل کردن امور به این بهانه است؛ نکته‌ای که رهبر معظم انقلاب هم در دیدار امروز به آن اشاره کردند و نسبت به آن تذکر دادند. دولت در این زمینه چه رویکرد و تدابیری دارد؟

بسم‌الله الرّحمن الرّحیم. تشکر می‌کنم از این سؤالی که مطرح فرمودید. دولت چهاردهم از روز اول شروع به کار خود، در چارچوب سیاست‌های کلی و برنامه هفتم مسیر خودش را تنظیم کرده و رویکردش در مسئله‌ای که فرمودید، همان رویکردی است که حضرت آقا بارها و بارها در گذشته نیز تذکر داده‌اند؛ یعنی ربط ندادن مسائل بی‌ربط و اتخاذ حالت اعتقاد به تعامل با همه کشورها، به‌استثنای رژیم صهیونیستی، در شرایط مناسب و در شرایطی که ما دست برتر داریم و از موضع تعامل و مفهوم واقعی مذاکره بتوانیم مذاکره کنیم، مذاکره کنیم. و نظام ما، فرهنگ حاکم بر نظام ما همین است؛ اهل مذاکره و گفت‌وگو هستیم، اما در شرایط مناسب و متعادل.

راهبرد ما در مسائل کشور این است که نگاهمان به خارج از کشور نباید باشد، باید نگاهمان به داخل کشور باشد. حقیقتاً پتانسیل‌های بسیار برجسته‌ای در همه زمینه‌ها در کشور وجود دارد که کمتر از آن‌ها استفاده کرده‌ایم. دلایل مختلفی هم دارد؛ یکی نگاه کوتاه‌مدتی است که معمولاً مسئولین دارند، می‌خواهند تا زمانی که در مسئولیت هستند به یک نتیجه برسند و کار درازمدت را رها می‌کنند.

در دولت چهاردهم، ما این نگاه را داریم که در محوریت کارها مردم حضور دارند. تأمین منابع هم بر عهده مردم است؛ الان شما به عنوان نمونه «نهضت ساخت مدرسه» را نگاه کنید؛ جزو راهبرد دولت است و مجری طرح، خود آقای دکتر پزشکیان هستند، کار مال مردم است، مردم انجام می‌دهند و ما کمک می‌کنیم، تسهیل‌گری می‌کنیم.

بنابراین نه‌تنها به این مذاکره، بلکه به هیچ رابطه خاصی با هیچ کشوری دل نبسته‌ایم، اگرچه با فرض اینکه با همه کشورها، همه کشورهایی که علاقه‌مند به رابطه با ما هستند، با اولویت‌هایی که داریم -کشورهای همسایه، کشورهای آفریقایی، کشورهای بزرگی که در اقتصاد در قاره کهن برجستگی و تجربه موفقی دارند- تعامل داشته باشیم.

بنابراین، موضع ما همان است که آقا امروز فرمودند، و خوشبختانه یک روند مذاکره‌ای که با آمریکا داریم، دارد جلو می‌رود؛ به‌صورت غیرمستقیم. امیدوار هستیم که در نهایت، آن‌چه که نفع نظام مقدس جمهوری اسلامی است و خیر و صلاح کشور و مردم است، در این مذاکرات حاصل شود.

آقای دکتر، به نظر می‌رسد که برخی، حالا با انگیزه‌های مختلف، سعی دارند نوعی خوش‌بینی افراطی و رویافروشی را در زمینه مذاکرات در جامعه القا کنند. به نظر شما، با این نوع خوش‌بینی افراطی که مطمئناً به نفع حتی مذاکره‌کنندگان و دولت هم نیست و انتظارات را به شکل نابجایی بالا می‌برد، چگونه باید مواجه شد؟

موضع ما این است که باید از افراط و تفریط پرهیز کرد. پیش‌داوری نباید بکنیم. نمی‌گوییم اظهار نظر نشود، اما باید اظهار نظری باشد که کمک‌کننده به مذاکرات باشد. حالا چه خوش‌بینی مفرط، چه بدبینی مفرط، هر دو بد است.

مذاکره‌کنندگان که به نمایندگی از نظام -نه دولت- در حال مذاکره هستند، باید حمایت شوند. اگر نقطه‌نظراتی هم هست باید با سازوکارها و روش‌های مختلف در اختیار ایشان قرار بدهند. اینکه بعضی مسائل رسانه‌ای شود و تلقی بشود که ما خیلی اشتیاق داریم مذاکرات به نتیجه برسد و فردا همه مسائل حل شود، این‌گونه نیست.

ما الان کشورهایی داریم که هیچ مسئله‌ای با آمریکا ندارند، و می‌بینیم آمریکا چگونه با آن‌ها برخورد می‌کند. بنابراین نباید یک خوش‌بینی مفرطی را در جامعه ایجاد کنیم که بعد، به هر نتیجه‌ای برسیم، باعث بدبینی مردم شود. مشکل ما این است که توقعات مردم را خیلی بالا می‌بریم، بعد اگر یک اقدام خوبی هم انجام دهیم، آن اقدام خوب نسبت به آن توقعات فاصله زیادی دارد.

پس الان نباید توقعات را بالا برد. نباید هم بدبین باشیم. نظام به این نتیجه رسیده است. بنابراین، بدبینی و بعضی مسائلی هم که مطرح می‌شود، به‌نظر من به صلاح مذاکره و مذاکره‌کنندگان نیست. باید مذاکره‌کنندگان پشتیبانی محکم داشته باشند، و نخبگان هم اگر نظری دارند، با شیوه‌های رایج و بالاخره ارتباطاتی که دارند، بتوانند نقطه‌نظراتشان را به مذاکره‌کنندگان و دولت منعکس کنند.

* تشکر می‌کنم.

خواهش می‌کنم، خیلی لطف کردید.