*********

با گذشت شش ماه از آغاز به کار دولت چهاردهم ملقب به دولت وفاق ملی، بررسی عملکرد آن و چشم‌انداز پیش‌روی کشور، به یکی از موضوعات مهم در فضای سیاسی و رسانه‌ای تبدیل شده است.

در این مدت، دولت اقدامات مختلفی را در حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی انجام داده، اما برخی برنامه‌های مدنظر نیز به دلایل مختلف عملیاتی نشده‌اند. این موضوع، پرسش‌هایی را درباره رویکردهای آتی دولت و میزان تحقق وعده‌های آن در میان کارشناسان و افکار عمومی ایجاد کرده است.

روزنامه آرمان امروز درباره کارنامه دولت در آخرین روزهای سال نوشته است:

پزشکیان در این شش ماه، نام دولت خود را «دولت وفاق» گذاشته‌اند، که به رغم کارشکنی‌هایی که در مسیر این ایده وجود داشته، توانسته است در برخی زمینه‌ها تاثیرگذار باشد. در این مدت، شاهد همسویی و اجماع نسبی در بین سران سه قوه، مسئولین ارشد قوه قضائیه، مجلس، دولت و حتی بیت رهبری بوده‌ایم که به نظر می‌رسد یکی از شانس‌های مهم دولت آقای پزشکیان در این دوران بحرانی بوده است. در غیر این صورت، بدون این همراهی‌ها و هماهنگی‌ها، ادامه کار دولت تقریباً غیرممکن می‌شد.

این روزنامه در ادامه می‌نویسد:

از دیگر دستاوردهای دولت آقای پزشکیان، می‌توان به شکستن تابوهایی در کشور اشاره کرد. انتخاب افرادی از اقلیت‌های قومی و مذهبی، مانند کردها و اهل تسنن، برای سمت‌های اجرایی در دولت، نشان‌دهنده تلاش برای ایجاد تنوع و همبستگی بیشتر در سطح مدیریتی کشور است. همچنین، اقدامات مثبتی در جهت بحران‌زدایی‌های قومی، به ویژه در مناطق سیستان و بلوچستان، و دلجویی از شخصیت‌های مذهبی نظیر مولوی عبدالحمید، از دیگر نقاط قوت این دولت به شمار می‌آید. علاوه بر این، حضور جوانان و نسل‌های جدید انقلاب در مناصب اجرایی و جلب مشارکت زنان در پست‌های مدیریتی نیز از دستاوردهای مثبت دولت آقای دکتر پزشکیان در این مدت بوده است.

روزنامه شرق اما دولت پزشکیان را شکست خورده خوانده و می‌نویسد:

دولت چهاردهم دولتی «تنهاست»، شاید تنهاترین دولت پس از انقلاب؛ «دولتی تنها» که اگر بر تنهایی‌اش غلبه نکند، ادامه مسیر چهارساله برای آن بعید به نظر می‌رسد. در این وضعیت باید تفرقه و پراکندگی قدرت در نظام حکمرانی کاهش و در قالب پروژه «وفاق» در قوه مجریه تجمیع و به هماهنگی و همکاری تبدیل شود و هم‌زمان با آن، بخشی از قدرت فراهم‌آمده از این مسیر، به جامعه منتقل و از شکاف دولت با مردم کاسته شود که در سال‌های اخیر بر شدت آن افزوده شده است. دولتی که نه قدرت در آن، چنان پخش است که به ناکارآمدی بینجامد و نه آن‌چنان متصلب که ساختاری استبدادی را مستقر کند. راه‌حل مسعود این است!

مطالب بیان شده از سوی این رسانه اصلاح‌طلب در شرایطی است که کاملا مشهود است که اصلاح طلبان تلاش دارند تا برای پیگیری اهداف و مطالبات خود دولت را تحت فشار قرار داده و از سوی دیگر بدون هیچ گونه اشاره‌ای به سهم خواهی‌های اصلاح‌طلبان از دولت می‌کوشند تا نعل وارونه زده و این سهم خواهی ها در پوشش عدم تامین مطالبات خود به حاشیه برانند.

از جانب دیگر اما تاکید بر سرمایه سوزی دولت در صورت عدم تامین مطالبات اصلاح طلبان را باید ترجمان دیگری از عبور از پزشکیان معنا کرد.