به گزارش مشرق، بسیاری از مخترعان در هنگام انجام اختراعات و اکتشافات امیدوارند تا با این کار بتوانند به شهرت و ثروت زیادی برسند؛ اما گاهی اوقات اوضاع کاملاً برعکس پیش رفته و همین تلاش‌ها به مرگ آن‌ها منجر خواهد شد.

در این مقاله قصد داریم تا به عجیب‌ترین مواردی اشاره‌کنیم که طی آن، مخترع توسط اختراعش، جانش را از دست داده است.

کارل سوچک

کارل سوچک بدلکار اهل جمهوری چک، در سال ۱۹۸۴ وقتی از بشکه‌سواری بر فراز آبشار نیاگارا جان سالم به در برد، به شهرت زیادی رسید. راز موفقیت او، در واقع بشکه‌ای بود که به‌صورت سفارشی ساخته‌شده بود و وزنه‌ای متضاد برای ایستادن در هنگام سقوط داشت.

البته همین بشکه درنهایت منجر به مرگ او شد و چند ماه بعد، درحالی‌که آخرین طراحی‌اش، یعنی یک بشکه ضربه‌گیر را به نمایش می‌گذاشت، جان سپرد. برنامه بدین ترتیب بود که او را از پشت‌بام در مخزن آبی انداختند، اما به‌جای برخورد بشکه به آب، به لبه مخزن برخورد کرد و کارل کمی بعد در بیمارستان درگذشت.

هنری اسمولینسکی

رویای هنری اسمولینسکی، مخترع لهستانی-آمریکایی برای اختراع ماشین پرنده منجر به مرگش شد. اسمولینسکی و هارولد بلیک، مهندس همکارش با ترکیب بال‌ها و دم هواپیمای سسنا اسکای مستر با بدنه یک خودروی فورد پینتو، نمونه اولیه‌ای از یک ماشین پرنده ساختند.

اولین پرواز آزمایشی با فرود اضطراری خلبان، به‌صورت ناگهانی به پایان رسید. این دو در سال ۱۹۷۳، این اختراع را در دومین پرواز آزمایشی‌شان محک زدند؛ اما لحظاتی پس از بلند شدن سقوط کردند و هر دویشان کشته شدند.

توماس میگلی جونیور

شاید بتوان گفت که اختراعات این شیمیدان آمریکایی، بیش از هر چیز دیگری به جهان آسیب وارد کرده باشد. کلروفلوئوروکربن‌ها (CFCs)، گروهی از مواد شیمیایی که تا سال ۱۹۸۷ در یخچال‌ها استفاده می‌شد و در آن زمان، به دلیل اثرات مخربش بر لایه ازن ممنوع شد، توسط این شیمیدان آمریکایی اختراع‌شده بود.

او همچنین با افزودن سرب تترا اتیل به بنزین، بنزین سرب‌دار را اختراع کرد که در دهه ۱۹۷۰ و پس از کشف اثرات سمی سرب، این افزودنی نیز حذف شد.

میگلی جونیور در سال ۱۹۴۰ درگذشت. میگلی پس‌ از آنکه بیماری فلج اطفال، او را به‌شدت ناتوان کرده بود، سیستمی از طناب و قرقره اختراع کرد تا بتواند بدین‌ترتیب از تختش بلند شود و در نهایت توسط همین ابزار که طراحی کرده بود از دنیا رفت.

سابین آرنولد فون سوچوکی

سابین آرنولد فون سوچوکی، شیمی‌دان اوکراینی به دلیل اختراع رنگ درخشان به شهرت رسید. او این رنگ را با استفاده از فرمولی حاوی رادیوم که توسط ماری و پیر کوری در سال ۱۸۹۸ کشف شد، ساخت.

شرکت او، چندین کارخانه در آمریکا افتتاح کرد و به تولید صفحه‌های ساعت می‌پرداخت. سال‌ها بعد، کارگران زن کارخانه‌ها از او و شرکتش به دلیل قرار گرفتن در معرض تشعشعات مضر شکایت کردند.

در نهایت، خود او نیز تسلیم همین تشعشعات شد و در سال ۱۹۲۸ بر اثر کم‌خونی آپلاستیک، ناشی از آسیب مغز استخوان، درگذشت. این در حالی بود که خود ماری کوری نیز در اثر قرار گرفتن در معرض همین تشعشعات، به همین بیماری مبتلا و فوت کرده بود.

فرانتس رایشلت

فرانتس رایشلت یک خیاط حرفه‌ای بود که در روزهای ابتدایی پرواز انسان با نیروی موتور، از این ایده الهام گرفت و شروع به طراحی لباسی کرد که بتواند به‌عنوان چتر نجات توسط خلبانان استفاده شود.

او آزمایش‌های اولیه‌اش را با استفاده از آدمک‌ها انجام داد و آن‌قدر از طرحش اطمینان داشت که در سال ۱۹۱۲ تصمیم گرفت با پریدن از سطح پایینی برج ایفل در پاریس، شخصاً آن را آزمایش کند؛ اما متأسفانه این آزمایش موفقیت‌آمیز نبود و او در عرض چند ثانیه جانش را از دست داد.

اما به هر ترتیب، به لطف افراد پیشگامی مثل او، حالا لباس‌های بال‌دار برای بیس‌جامپینگ و همچنین چتر نجات و صندلی‌های اجکتور برای خلبانان ساخته‌شده است.

هنری وینستنلی

این مهندس انگلیسی، در سال ۱۶۹۶ و بعد از برخورد دو کشتی به صخره‌های خطرناک Eddystone اولین فانوس دریایی جهان را طراحی کرد و ساخت.

او به‌قدری از امنیت این فانوس دریایی مطمئن بود که در طوفان بزرگ سال ۱۷۰۳ همراه با ۵ فرد دیگر در آنجا پناه گرفتند؛ اما در جریان این طوفان، این فانوس دریایی ویران شد و هیچ اثری از وینستنلی یا همراهانش یافت نشد.