به گزارش مشرق، سیدمکارم موسوی برادر شهیدان سیدمهدی و سیدمرتضی است که شهادت ۲ برادرش در کمتر از یک سال را اینگونه روایت می‌کند:

در عملیات بدر، مرتضی و مهدی شرکت کردند. ظاهراً چند وقتی بود که بعثی‌ها شگردی پیاده کرده بودند، به این طریق که آنها به نشانه تسلیم دست‌هایشان را بالا می‌بردند و از آنجا که روحیه جوانمردی ایرانی‌ها را می‌دانستند که با اسرا کاری ندارند، بعثی‌ها به سمت ایرانی‌ها می‌آمدند، یکی از آنها با نامردی پنهان می‌شد و ایرانی‌ها را می‌زدند.

بعثی‌ها مرتضی را به همین طریق با نارنجک مجروح کردند اما مهدی جواب نامردی‌شان داد. بعد هم بالا سر مرتضی رفت و گفت بچه‌های امدادگر می‌آیند و رسیدگی می‌کنند. سیدمهدی رفت و ۲۵ اسفند شهید شد که در بیمارستان خبر شهادت مهدی را به مرتضی دادند.

وقتی مرتضی به قم می‌آید، می‌بیند، هنوز خبر شهادت مهدی به خانواده نرسیده؛ حرفی نمی‌زند تا اینکه در اولین روز عید سال ۶۴ که تلخ‌ترین روز زندگی ما و مخصوصا مادرم بود و هنوز که هنوزه در اولین روز عید مادرم کلی گریه می‌کند، خبر شهادت مهدی را به ما دادند.

مهدی قبل از شهادتش ۴ بار مجروح شده بود. مرتضی هم در عملیات عاشورای ۲ برای چهارمین بار مجروح شد. او بعد از دوران نقاهت و در آخرین اعزام [قبل از عملیات والفجر هشت] به گردان حضرت معصومه(س) لشکر ۱۷ رفت.

حتی در آخرین اعزامش به خواهر و پدرم گفته بود: مهدی ۴ بار مجروح شده بود و بار پنجم شهید شد؛ من هم تا حالا ۴ بار زخمی شدم و این آخرین بار هست که می‌روم.

جالب اینکه خواهر کوچکترمان آن موقع ۳ سالش بود؛ وقتی مرتضی در حیاط بند پوتین‌هایش را می‌بست، با همان زبان کودکانه به مرتضی گفته بود: اگر این دفعه شهید نشی، میزنمت. مرتضی وقتی این جمله را می‌شنود، خواهرمان را بغل می‌کند و به او می‌گوید: باشه حتماً شهید میشم.

مرتضی در آخرین روز مأموریت گردان حضرت معصومه در عملیات والفجر ۸ و زمانی که گردان می‌خواست به عقب برگردد، روز شنبه ۲۶ بهمن‌ ۱۳۶۴ در حالی که به نماز مشغول بود بر اثر اصابت ترکش خمپاره به ناحیه سر به شهادت می‌رسد.

شهید سیدمهدی موسوی متولد ۱۳۴۴ و شهید سیدمرتضی موسوی متولد ۱۳۴۷ در شهر قم بودند. این دو برادر از نوجوانی در حالی که در مقطع دبیرستان درس می‌خواندند، از لشکر ۱۷ علی ابن ابیطالب(ع) عازم جبهه شدند.

سیدمهدی، اسفند ۱۳۶۳ در جریان عملیات بدر و سیدمرتضی، بهمن ۱۳۶۴ در عملیات والفجر ۸ به شهادت رسیدند. جالب این است که هر ۲ برادر در طول چندین اعزام به جبهه ۴ بار مجروح شدند و مزار این دو برادر در گلزار شهدای علی ابن جعفر(ع) قم قرار دارد.