كليد راه‌اندازي اين سيستم در يك آنزيم مستقر در الكترودهاي كاشته شده در بدن خرچنگ است كه انرژي شيميايي از گلوكز موجود در سيستم گردش خون حيوان را دريافته و به انرژي الكتريكي تبديل مي كند.
در اين آزمايش، الكترودهايي از جنس نانولوله كربني كاشته شده در شكم خرچنگ ها توانستند بمدت يك ساعت انرژي مورد نياز ساعت را تأمين كنند و در اين مدت ميزان سطوح گلوكز در اطراف الكترودها كاهش يافتند.
محققان تأكيد مي كنند، خرچنگ ها فاقد پايانه عصبي در محل كاشت الكترودها هستند و به همين دليل در زمان انجام آزمايش هيچ گونه احساس دردي ندارند.
سلول‌هاي زيستي توليد كننده انرژي پيش از اين در گوش خرگوش، شكم حشرات، حفره بدن حلزون و صدف مورد آزمايش قرار گرفته بودند، اما نتايج بدست آمده در بدن خرچنگ با نتايج قبلي كاملا متفاوت است، چراكه براي نخستين بار يك موجود زنده موفق به تأمين انرژي يك قطعه الكترونيكي شد.
بيماراني كه از پيس ميكر استفاده مي كنند، از كانديداهاي اصلي استفاده از باتري هاي زيستي محسوب مي شوند.
تيم تحقيقاتي اين نوع باتري را بر روي سيستم گردش خون مصنوعي مشابه بدن انسان مورد آزمايش قرار داده اند. با خارج كردن باتري، پيس ميكر بعنوان اولين نمونه در نوع خود صرفا با استفاده از گلوكز مشتق شده از جريان خون بمدت پنج ساعت كار كرد.
محققان از آزمايش اين نوع باتري زيستي بر روي ساير قطعات الكترونيكي پزشكي در آينده خبر مي‌دهند.
