سرویس سیاست مشرق- در میان انبوهی از گزارش‌ها و تیترهای خبری، در یک بسته کامل با نام «ویژه‌های مشرق» شما را در جریان مسائل مهم و اثرگذار از نگاه روزنامه‌های کشور قرار می‌دهیم.

در این ویژه‌نامه، نگاهی به آخرین مواضع جناح‌های سیاسی و تحولات مهم داخلی، خارجی، اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور انداخته می‌شود که مخاطبان بامطالعه آن به رهیافت‌های مهم، نکات و تأملات از سیر وقایع اثرگذار دست خواهند یافت، در این بخش با ما همراه باشید

************

روزنامه‌های امروز یکشنبه سی ام اردیبهشت ماه در حالی چاپ و منتشر شد که سقوط ادامه‌دار دلار آزاد در دامنه ۵۰ هزار تومان، آغاز دوباره مذاکره ایران و آمریکا، شفافیت یا مالیات؟ و ولوله سکه‌ها در غلغله ورزشگاه‌ها! دامنه فساد در فدراسیون فوتبال در صفحات نخست روزنامه‌های امروز برجسته شده است.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که رسانه‌های جریان اصلاح طلب در زمینه انتخاب رئیس و هئیت رئیسه مجلس شورای اسلامی با تحلیل بعضا متناقضی مواجه بوده و از سوی دیگر می کوشند تا طی یک بازنمایی برای تولید موقعیت در هئیت رئیسه بهره برداری سیاسی نمایند، روزنامه آرمان امروز در گزارشی با عنوان لابی داغ برای انتخاب رئیس مجلس نوشته است:

آخرین شنیده ها از گزینه های ریاست مجلس دوازدهم این است؛ اصلی ترین کاندیداهای ریاست مجلس محمدباقر قالیباف و منوچهر متکی هستند که البته ابراهیم عزیزی گزینه دولتی‌ها هم به آن اضافه شده است. شاید دلیل اطلاق «اصلی‌ترین گزینه» برای قالیباف و متکی از آن جهت باشد که در پشت پرده، رایزنی‌ها و گفت‌وگوهایی با منتخبان در جریان است.

این روزنامه اصلاح‌طلب نوشته است:

در جلسات اخیر مجلس که قالیباف غایب بود، صحبت‌های مفصلی بین نمایندگان فعلی منتخب دوره بعد انجام شده که از دید خبرنگاران و عکاسان پنهان نمانده است. قالیباف نیز در جلسات علنی هفته جاری مجلس حضور نداشته که گفته می‌شود علت غیبت رئیس مجلس یازدهم به کسالت او برمی‌گردد. البته غیر از این دو گزینه، از افرادی همچون علی نیکزاد و نصرالله پژمان‌فر نیز نام برده می‌شود که به نظر می‌رسد احتمال کاندیداتوری آن‌ها ضعیف است؛ نیکزاد به دنبال صندلی نایب رئیسی مجلس و پژمان‌فر به دنبال ریاست کمیسیون اصل ۹۰ است. شنیده ها نیز از ائتلاف متکی با ذوالنوری می‌گوید.

روزنامه آرمان‌ملی نیز از رونمایی از کاندیدای دولت برای ریاست مجلس خبر داده و می‌نویسد:

مشخص بود که دولت برای داشتن کرسی تاثیرگذار در مجلس منفعل نخواهد بود، چرا که به یکسال باقی مانده از دولت سیزدهم فکر نمی‌کنند و این تصور را دارند بر اساس آنچه در گذشته روال بوده، رئیسی باردیگر برای چهار سال بر کرسی ریاست جمهوری چهاردهم تکیه خواهد زد که در چنین شرایطی نیاز به همراهی مجلس هست. در همین راستا روزگذشته از کاندیدای دولت برای ریاست مجلس رونمایی شد. برخی فعالان رسانه‌ای اصولگرا از تمرکز جریان نزدیک به دولت بر روی فردی به‌نام ابراهیم عزیزی برای ریاست مجلس خبر داده‌اند. آنگونه که روایت شده، به گفته این فعالان رسانه‌ای، ابراهیم عزیزی، حقوقدان و سخنگوی اسبق شورای نگهبان و نماینده تهران، گزینه اصلی ائتلاف امنا برای ریاست مجلس آینده است!

روزنامه هم‌میهن نیز از بروز شکاف میان مجلس و دولت از همین ابتدای کار و پس از انتخاب معاون پارلمانی رئیس‌جمهور خبر داده و نوشته است:

تغییر مدیران در اختیار دولت است. اما روال این است که دولت شرایط و بازه زمانی را در تغییرات خود در نظر بگیرد. در این مورد هم بهتر این بود که دولت صبر می‌کرد حداقل مجلس جدید تشکیل می‌شد و فعالیت خود را شروع می‌کرد و متناسب با فضا و رویکرد مجلس جدید و در راستای تعامل با هیئت‌رئیسه، رؤسای کمیسیون‌ها و نمایندگان دوره دوازدهم مجلس، فردی را انتخاب می‌کرد تا فضای تعامل را بیشتر کند یا از عملکرد معاون پارلمانی دولت سیزدهم تا این زمان (محمد حسینی) ارزیابی دقیق‌تری داشته باشد.

برخی از چهره‌ها و رسانه‌های جریان اصلاح طلب در مطالبی اذعان به ریاست بلاشک محمدباقر قالیباف بر مجلس دوازدهم داشته اما تاکید دارند که میزان آرای وی برای ریاست نسبت به مجلس یازدهم کمتر خواهد بود.

از سوی دیگر اما بخش دیگری از اصلاح طلبان و اعتدالیون نیز در مطالبی که بیشتر به آرزو می ماند مدعی ناامیدی قالیباف از کسب ریاست مجلس شده و می کوشند تا یک فشار رسانه ای را علیه وی به منظور اخذ امتیاز پیگیری نمایند.

از جانب دیگر اما لایه دیگری از اصلاح طلبان نیز هستند که ضمن اشاره به اینکه قالیباف از رای کف برای رسیدن به ریاست مجلس برخوردار هستند، درصدد این هستند که اصلاح طلبان، اعتدالیون و میانه روهای مجلس را در سبد خود تعریف کرده و به زعم خود به نمایندگی از آن ها وارد فاز مذاکره شده و مدعی نقش تعیین کننده خود برای انتخاب رئیس مجلس شوند.

بررسی ها در این رابطه نشان می دهد که هر ۳ طیف ذکر شده اما فارغ از تمامی تحلیل ها و کنش های خود در یک راستا قرار می گیرند و آنهم تلاش برای تولید و تعمیق شکاف میان نحله های مختلف اصولگرایی و خلق موقعیت برای خود از دل شکاف ها می باشند.