آیا ریشهی تمامی مشکلات ایران، آمریکاست؟
مرحوم
«حاج احمد خمینی» در سخنرانی 25 بهمن 1373 (حدود یک ماه قبل از فوت خود)
به این موضوع اشاره کردند که آمریکا دشمن بزرگ ما و شیطان بزرگ است اما آیا
مفاسد موجود در دستگاههای داخلی ما هم از آمریکاست؟ این سخن را به نوع
دیگری، برخی بزرگان در ایران به زبان آوردهاند. یکی از بهانههای کم
کاری در کشور ما تحریمهاست. به طور مثال کشورهای غربی به ایران هواپیمای
نو نمیفروشند اما امکان خرید هواپیماهای دسته دوم با کیفیت وجود دارد.
این
محدودیت دربارهی هواپیماهای نو شرفی وجود ندارد اما برخی شرکتهای
هواپیمایی با اجارهی هواپیماهای 20 سال ساخت به بالا و کاهش اعتبارات
مربوط به کنترل ایمنی پرواز، موجب بروز سوانح هوایی میشوند اما تقصیر آن
را به گردن تحریمها میاندازند و معتقدند اگر روابط ما با آمریکا بهبود
یابد، این معضل رفع خواهد شد. حال آن که یک تحقیق و تفحص از عملکرد
شرکتهای هواپیمایی، معلوم خواهد کرد حقیقت چیست؟ از این نوع مثالها در
کشور ما کم نیست، بنابراین این که بگوییم تمامی مشکلات ما از قطع رابطه با
آمریکاست، صحت ندارد.
دادن
پالسهای غلط از سوی برخی عناصر داخلی به مجامع بینالمللی نیز موجب تشدید
تحریمها یا بروز مشکلات میشود. بنابراین در این مسایل بیش از آن که دشمن
مقصر باشد، وطن فروشان که نامهای زیبا بر خود میگذارند، مقصرند.
نتایج رابطه با آمریکا
یکی
از قواعد برقراری رابطهی آمریکا با کشورهایی چون ایران، دریافت حق مصونیت
حقوقی و قضایی برای اتباع این کشور است. این همان خواستهای است که آمریکا
در دههی 40 شمسی از ایران طلب کرد و حضرت امام خمینی(ره)، برضد آن خروشید
و قیام الهی خود را از این نقطه آغاز کرد. بنابراین اولین ضرر رابطه با
آمریکا، از دست رفتن استقلال ایران خواهد بود. مسئلهی دیگر، بیشتر شدن
مشکلات اقتصادی است. هند از سال 1991م. که شوروی فروپاشید به سوی آمریکا
گروید اما در سال 1998م. به دلیل آزمایشهای اتمی از سوی آمریکا تحریم شد.
شرط
حذف این تحریمها قرار گرفتن هند در پازل ضدچینی آمریکا و همکاری این کشور
با ایالات متحده در اشغال افغانستان بود. به همین دلیل در سال 2003م. (دو
سال پس از اشغال افغانستان) آمریکا بخشی از تحریمهای هند را لغو کرد. یعنی
ابتدا استقلال هند را خدشهدار نمود، سپس تنها بخشی از تحریمها را
برداشت. در حال حاضر نیز فشار زیادی به این کشور میآورد که از ایران نفت و
گاز نخرد، هواپیماهای روسی و فرانسوی را کنار گذاشته و از جنگندههای
آمریکایی استفاده کند و خصومت با چین را افزایش دهد.
اوضاع
برزیل نمونهی دیگری از سلطهجویی آمریکاست. اولین بار آنها در
1949میلادی، خواستند پیشرفت کنند. آمریکا که به تازگی ابر قدرت شده بود
کارخانهی ساخت لوکوموتیو در این کشور ایجاد کرد اما وقتی دولت برزیل تصمیم
گرفت این صنعت را ملی کند، دولت آمریکا با فروش روغن موتور تقلبی به این
کارخانه، موجب سوختن موتور لوکوموتیوهای ساخت برزیل در سراسر جهان شد.
آمریکاییها با این دست خراب کاریها، برزیل را به بدهکارترین کشور جهان در
دههی 1980 بدل کردند.
ایالات
متحده در قبال حمایت از ترکیه، خواهان قرار گرفتن این کشور در برنامههای
خاورمیانهای واشنگتن شد. ترکیه از یک طرف صحبت از قطع رابطه با اسراییل
میکند اما به مصر و تونس الگوی حکومت لاییک را ارایه میدهد. سال گذشته
یکی از مقامهای رژیم صهیونیستی تهدید کرد که اگر شرکتهای آمریکایی و
اسراییلی نخواهند در ترکیه فعالیت کنند، اقتصاد این کشور سقوط خواهد کرد.
این در حالی است که با وجود افزایش تولید ناخالص داخلی ترکیه و قرار گرفتن
این کشور در رتبهی شانزدهم جهان (ایران بدون حمایت آمریکا و با وجود تحریم
نوزدهم است)، مردم ترکیه یکی از فقیرترین ملتهای خاورمیانه و اروپا محسوب
میشوند.
عربستان
بالاترین همکاری را با آمریکا دارد اما همواره در موازنهی تجهیزات نظامی
از اسراییل عقبتر است. چرا که آمریکاییها نمیخواهند این کشور حتی با
اسراییل برابر باشد. به همین دلیل فروش جنگندهی F15رادار گریز و جنگندههای F35به
عربستان را معلق کردهاند تا شرایط اسراییل در منطقه بهبود یابد که البته
بعید است. آمریکا در نتیجهی طرح «مارشال»، به اروپا تسلط یافت اما پس از
گذشت 66 سال از پایان جنگ جهانی، هنوز برخی صنایع اروپایی به آمریکا وابسته
است و با این که میتوانند بومی شوند اما به دلیل بدهکاری به سرمایه داران
آمریکایی، قادر به این امر نیستند.
ملیگرایانه
هم بنگریم روا نیست کشوری با قدمت چند هزار ساله به خاطر جلب رضایت یک
ابرقدرت در حال افول، خود را عملهی جور کند. بر اساس اصول انقلاب هم، دفاع
از مظلومان و مستضعفان عالم با قرار گرفتن در پازل آمریکا قابل جمع نیست.
بنابراین رابطه با آمریکای فعلی، انحرافی از اصول اولیهی انقلاب اسلامی
است.
سرنوشت دوستان صمیمی آمریکا
بنابراین
رابطه با آمریکا ـ هر چند کاملاً دوستانه باشد ـ به شرطی دردی از ما دوا
میکند که دردهای دیگری از وابستگی و تضعیف استقلال سیاسی و اقتصادی و هدم
فرهنگی و مذهبی بر ما وارد سازد. امام خمینی(ره) فرمودند:
«تا
ما از تمام چیزهایی که برای آن انقلاب کردیم دست برنداریم آنها (آمریکا)
از ما راضی نخواهند شد و وقتی از همه چیزمان دست برداریم خواهند خواست که
ما بردهی آنها باشیم و آنها ارباب ما « .
شرط
آمریکا در روابط با دیگران، عمل به دستورات بانک جهانی و صندوق بینالمللی
پول از سوی کشور طرف مقابل در امور اقتصادی است. رابطهی صمیمانه با
اشغالگران سرزمین فلسطین، یک شرط مهم و اساسی در عرصهی سیاست خارجی کشوری
است که بخواهد با آمریکا رابطه داشته باشد و این یعنی نادیده گرفتن حق
ملتهای فلسطین، اردن، مصر، سوریه و لبنان و رضایت به اشغال قبلهی اول
مسلمین از سوی صهیونیستها که بر اساس نص صریح قرآن، خلاف فرمان خداوند
است.
نگاهی
به روابط کشورهایی چون مصر، تونس، عراق زمان صدام، یمن، لیبی و پاکستان که
روابط صمیمانهای با آمریکا داشتند و وجود مشکلات فراوان در این کشورها
از جمله فقر فزایندهی مردم، نشان میدهد رابطه با آمریکا نه تنها مشکلات
را برطرف نمیکند بلکه بیشتر میکند. دولت قطر حاضر است میلیاردها دلار
هزینه کند تا یک ماهواره به فضا پرتاب نماید تا خودی نشان دهد، اما آمریکا
که در این کشور پایگاه نظامی دارد،اجازه نمیدهد حال آن که ایران که
تحریم است چهار سال است که به باشگاه فضایی جهان وارد شده است.
شاید
کاملترین سخن دربارهی تفاوت ایران مورد خشم آمریکا با مصر زمان آمریکا
که دوست صمیمی واشنگتن در منطقه بود را «فهمی هویدی» نویسندهی مشهور مصری
طرح کرد: «ایران و مصر در سال 1978م. مانند هم بودند اما حالا ایران
ماهواره به فضا پرتاب میکند و مصر همچنان در 32 سال قبل در جا میزند.»
مصر نه تنها ماهواره به فضا پرتاب نکرد بلکه شاهد برگزاری تظاهرات «نان»
ظرف چند سال گذشته بود. این در حالی است که مصریها سالانه دو میلیارد دلار
از آمریکا کمک دریافت میکردند و تحریم هم نبودند. این وضعیت در پاکستان
نیز وجود دارد اما آنها بسیار فقیرند.
25سال
رابطهی صمیمانهی شاه با آمریکا از 1332 تا 1357، جز ورود کارخانههای
مونتاژ، نابودی کشاورزی ایران، وابستگی ارتش به تجهیزات آمریکایی بدون کسب
دانش تولید، غارت نفت ایران و تحویل اسلحه به جای پول به حکومت شاه، تلاش
برای تغییر هویت، فرهنگ و مذهب ملت ایران و عقبماندگی علمی کشور، دست آورد
دیگری نداشت. با این حال پس از سقوط حکومت پهلوی، شاه را به آمریکا راه
ندادند تا مزد خدماتش را داده باشند!
با
قطع رابطه بود که جوانان ایرانی به دنبال خلاقیت و نوآوری رفتند تا آن جا
که امام خمینی و رهبر معظم انقلاب، بارها این تحریمها و قطع رابطه را یک
نعمت الهی نامیدند که موجب شکوفایی استعدادهای ملت ایران و خودکفایی در
بسیاری رشتهها شد اما دوستان آمریکا در منطقه یکی یکی سقوط میکنند.
شاهد
هستیم که آمریکا به نام کمک به ملتهای عراق و لیبی، تمام زیرساختهای
آنها را نابود کرد و سالها قبل برای این که در منطقه حاکم شود، از کویت
در برابر صدام حمایت نکرد تا اشغال شد و پس از آن، برای بلعیدن منطقه، به
جنگ صدام رفت نه نجات کویت.
امروز
که آمریکا از رمق افتاده و در باتلاقهای خاورمیانه، شمال آفریقا، بحران
مالی و ظهور چین گرفتار شده، صحبت از رابطه با آمریکا، کمک به حیات
دوبارهی شیطان بزرگ است و کسانی که بر طبل این رابطه میکوبند، بهتر است
آیات طلیعهی سورهی مبارکهی «ممتحنه» را بخوانند و به سوابق دوستی آمریکا
با دیگران و ایران قبل از 1357 توجه کنند. به فرمودهی رهبر معظم انقلاب
آنها مجبورند به تحریم ایران خاتمه دهند و به زودی شاهد پیروزی انقلاب
اسلامی در این مبارزه خواهیم بود.
منبع : برهان