به گزارش مشرق ، برخی از تحلیلگران معتقدند که انگیزههای کاملا سیاسی در پس تصمیم جدایی ری از تهران وجود دارد. ری با پیشینهای مذهبی و مردمی انقلابی همواره از میزان مشارکت بالایی در انتخابات مختلف برخوردار بوده است. چند سالی است که دولتمردان و رقیبان سیاسی آنها برنامههای ویژهای برای میزان بالای آراء مردم ری در نظر گرفتهاند. اما به راستی منافع مردم در این قشونکشیهای سیاسی کجاست؟ به شهرری رفته و این سوال را از مردم ری پرسیدیم.
اولین نکته این بود که فضای شهرری بیش از پیش سیاسی بود. جریانهای سیاسی از انواع تاکتیکها برای جلب نظر و یا مخالفت مردم شهر ری بهره جسته بودند. تقریبا اکثر قریب به اتفاق مردم حداقل زمزمههایی درباره این تصمیم دولتمردان شنیده بودند. با جنگ رسانهای که در شهرری به وقوع پیوسته است، مردم شهرری معتقدند که باید هزینه پالایشگاهها، کارخانهها، دفع زبالهها، بهشت زهرا و... همه به صورت منصفانه مورد توجه مدیران شهری قرار گیرد.
اما باید توجه داشت آنچه که در جمله به جمله مردم شهر ری - چه مخالف و چه موافق- مشهود بود نه جدایی و نه الحاق، بلکه دورنمای اقتصادی بود. برخی از ساکنان شهر ری از اقشار آسیب پذیر اجتماعی هستند. نگرانی اقتصادی از افت قیمت زمین و مسکن و نیز امکانات شهری، بهداشتی و آموزشی، ذهن این مردمان را به خود مشغول کرده است. در واقع ملتهب کردن افکار عمومی اقشار آسیب پذیر و محروم اجتماعی و وعدههای مطرح شده برای جبران و احقاق حقوق از دست رفته باعث شده بود که اکثر طرفداران جدایی ری از تهران از استدلالهای نه چندان منطقی برای مجاب کردن خبرنگار پنجره سود جویند. برای مثال یک راننده تاکسی معتقد بود: «اکثر منابع درآمدی تهران از طریق شهرری کسب میشود.» عین همین جمله را یکی از اعضای یک پایگاه بسیج اطراف حرم عنوان کرد. وی نیز معتقد بود که بخش زیادی از بودجه تهران از پالایشگاهها و زمینهای شهرری به دست میآید. همچنین یکی از زنان شاغل در یک کارگاه تولیدی عینا از این جمله استفاده کرد. این افراد معتقدند که شهرداری ری به نسبت پتانسیل اقتصادی این منطقه، امکانات در اختیار شهروندان شهر ری قرار نداده است.
یک راننده وانت بار معتقد بود که منطقه باقر آباد به تنهایی درآمد هنگفتی دارد که شهرداری تهران از آن بهرهبرداری نموده و درآمدهای ناشی از وجود پالایشگاه، بهشت زهرا و نیز موقعیت زیارتگاهی این منطقه، همگی عاید شهرداری تهران شده و فقط قسمت اندکی از این بودجه صرف خود شهر ری میشود.
یکی از جوانان شاغل در اطراف حرم با مدرک تحصیلی دیپلم تجربی معتقد بود که با اجرای جداسازی، بودجه شهر ری به خود این منطقه اختصاص مییابد و شهر ری دورهای از آبادانی را پیش رو خواهد داشت. همچنین یکی از سالمندان بازنشسته منطقه نیز معتقد بود که با وجود کارکرد زیارتگاهی منطقه باید زیرساختهای شهری در شهر ری بسیار بیشتر از آنچه که هست باشد. وی با توجه به شرایط اقتصادی امیدوار بود که با اجرای طرح جداسازی، قیمت زمین و ملک در منطقه افزایش پیدا کند.
یک دانشجوی هنر شاغل در طلافروشی نیز اعتقاد داشت که با وجود اغراض سیاسی، اجرای این طرح بهنفع شهر ری است؛ زیرا کسانی در چند سال گذشته همواره با خوشخدمتی به شهرری، در صدد بهرهبرداری از این منطقه بودهاند و چه بهتر که این افراد ضربه بخورند.
اما در مقابل این طیف، برخی از پاسخدهندگان بهشدت مخالف جدایی ری از تهران بودند. پیرمرد 60 سالهای با بیش از 40 سال سابقه سکونت در شهرری میگفت این جداییها و نمونههایی از این دست قبلا در اتحادیههای شهرری به وقوع پیوست و چیزی جز خسران برای کاسبان منطقه در پی نداشت. طیف زیادی از مخالفان معتقد بودند که جداییهایی از این دست دستگاههای اداری منطقه را دچار وقفه در ارائه خدمات خواهد کرد.
اما اکثر مخالفان از این جمله کلیدی برای توجیه دلایل مخالفت خود استفاده میکردند: «ری قبله تهران است.» بیشتر کاسبان با سابقه اطراف حرم اظهار عقیده میکردند که تاریخ شهرری جزء لاینفک تاریخ تهران است و اصلا جدایی این دو از یکدیگر ممکن نیست.
یکی از کسبه با سابقه میگفت که جدا کردن شهرری از تهران خیانت به شهرری است؛ چرا که شاید یک سری از نوکیسههای جدید به ثروتی برسند ولی شهر را نابود میکنند. همچنین یکی از کاسبهای جوان بازار قدیم نیز معتقد بود که اجرای این طرح تبعات فرهنگی و اجتماعی فراوانی برای شهرری دارد. وی با اشاره به پروژههای کلان شهرداری مانند بزرگراه امام علی اظهار داشت که با اجرای جداسازی خدماترسانی شهری در شهرری نصف خواهد شد. یکی از فرهنگیان هم میگفت که این کار نیازمند کار کارشناسی است و انجام آن در شرایط کنونی فقط هزینههای اضافی بر روی دست نهادهای مربوطه میگذارد.
یک دانشجوی رشته برق انگیزههای سیاسی را در پس این جریان نهفته میدانست و میگفت اگر این طرح منطقی است، مسئولان آن را برای شمیران و لواسانات نیز اجرا کنند. همچنین خانم خانه دار ساکن در شهر ری معتقد بود که مسئولان بهجای اجرای طرحهایی از این دست باید به فکر مشکلات واقعی مردم باشند.
بسیاری از جوانان شهرری اعتقاد داشتند که بافت شهری تهران و شهرری به هم پیوسته است و با جدایی این بافت شهری، از منزلت اجتماعی شهر ری کاسته خواهد شد. یک جوان ساکن در شهر ری هم میگفت با اجرای این طرح کد خاصی به تلفن شهرری اضافه میشود و این خود فاجعه بار خواهد بود چون شهر ری به شهرستان تبدیل خواهد شد.
اقشار سنتی و کاسبان قدیمی عمدتا معتقد بودند که شهرری شناسنامه تهران است و در پسِ جریان جدایی ری از تهران، انگیزههای سیاسی نهفته است. بسیاری از روحانیون و ائمه جماعات و اقشار مذهبی نیز مخالف سرسخت جدایی ری بودند و میگفتند در شرایط کنونی مشکلی برای اداره شهرری وجود ندارد. این گروه اعتقاد دارند که تصمیم جداسازی ری از تهران، بهنفع مردم و مصالح شهر نبوده و پایهگذار مشکلات امنیتی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و... در آینده خواهد بود.
قریب به اتفاق مردم با اشاره به نصب بنر و پلاکارد در حمایت یا مخالفت با جدایی ری، معتقد بودند که هر دو گروه با اغرض سیاسی دست به این کار زدهاند و نباید دامنه مبارزات سیاسی به شهرری کشیده شود. یک دانشجوی رشته عمران اظهار داشت اگر قرار است ردیف بودجه متفاوت برای این شهر تصویب شود و لابیهای سیاسی از آن بهره ببرند، همین ساز و کار فعلی مناسبتر است، اما اگر بودجه برای خود شهر ری خرج شود، اجرای طرح میتواند منافع زیادی برای شهرری داشته باشد.
یکی از کاسبان قدیمی با اشاره به آرمانهای انقلاب اسلامی، بهرهبرداریهای سیاسی و استفاده از خطوط خودی و غیر خودی و تاکتیکهایی از این دست را مغایر با آرمانهای انقلاب دانست و گفت که بهتر است مسئولین یکبار دیگر به این آرمانها رجوع کنند. وی همچنین تصریح کرد اگر واقعا این طرح به سود شهرری است و مدیریت شهری را در این منطقه تسریع میبخشد اولا باید با انجام کار کارشناسی و ثانیا به مرور زمان انجام شود. وی همچنین درباره شائبههای انتخاباتی این طرح گفت که در وجود انگیزههای انتخاباتی در این طرح هیچ شکی نیست اما مسئولین توجه کنند که بسیاری از ساکنان حاشیه شهرری، از اقشار پایین اجتماعی هستند و با رعایت عدالت اسلامی، منافع این قشر آسیبپذیر هم باید مورد توجه قرار گیرد و بررسی شود که آیا انجام اموری از این دست به سود این قشر اجتماعی هست یا خیر.
به هر حال اکثر مردم ساکن در شهرری و حومه، اقشار آسیب پذیر اجتماعی هستند و نباید از آنان استفاده ابزاری کرد. آنچه به نظر میرسد که کارکرد انتخاباتی شهرری سبب جذاب شدن آن برای گروههای سیاسی شده است. برای فهم این موضوع بهتر است نگاهی دقیقتر به آمار انتخابات در دورههای قبلی داشته باشیم تا به دلیل اهمیت شهرری برای جریانهای سیاسی در فرصت کمتر از یک سال مانده به انتخابات ریاستجمهوری پی ببریم. شاید مهمترین علت طرح پروژه جدایی ری از تهران در نگاههای سیاسی قابل ارزیابی باشد. بر اساس تقسیمبندی کشوری، حوزه انتخاباتی تهران شامل تهران، ری، شمیرانات و اسلامشهر است و بر اساس آمار وزارت کشور، شهرری در تمام دورههای انتخابات در صدر میزان مشارکت این چهار منطقه بوده است.
بر این اساس برخی طرح یاد شده را طرحی سیاسی میدانند و معتقدند که با نزدیکتر شدن به انتخابات ریاستجمهوری و با توجه به میزان بالای مشارکت در شهر ری، جریانهای سیاسی سعی در بهرهبرداری سیاسی و نمادین از این منطقه دارند. یکی از امامان جماعت شهر ری با اشاره به اولویت داشتن منافع عمومی در تصمیماتی از این دست، بر این نکته تأکید کرد که با توجه به محوریت داشتن اماکن مذهبی در شهرری، در صورت هر گونه بهرهبرداری سیاسی از سوی هر کدام از جریانها، فعالان مذهبی باید نقش روشنگرانه خود را برای آگاهسازی مردم ایفا کنند. در واقع با توجه به این نکته که فضاهای آیینی-عبادی از مهمترین نهادهای اجتماعی در شهر ری هستند، و با توجه به محوریت حرم شاه عبد العظیم حسنی بهعنوان مهمترین و قدیمیترین مرکز مذهبی، هرگونه بهرهبرداری سیاسی در اینگونه طرحها به سرعت رسوا خواهد شد. وی همچنین اظهار داشت که اگر در طرحهایی از این دست خیر عمومی مردم منطقه و منافع کشور نهفته باشد، مورد حمایت قرار خواهد گرفت.
بهنظر میرسید موافقان و مخالفان این طرح در شهر ری بهشدت تحت تأثیر جنگهای تبلیغاتی گروههای رقیب قرار دارند. موافقان این طرح، منابع درآمدی و داشتن فرمانداری جدا را دلیل موافقت با این طرح عنوان میکنند و مخالفان نیز بر مشکلات این جدایی از جمله افت قیمت زمین و مسکن، محرومیت از مدیریت شهری مناسب شهر تهران و تبعات اقتصادی و مشکلات اجتماعی تأکید دارند. اما آنچه که واقعا برای این مردم مهم تلقی میشد، نگرانی از آینده و پیامدهای اقتصادی این جدایی بود. امیدواریم بهجایی برسیم که مسئولین کشور بهجای استفاده ابزاری از برخی اشخاص برای نصب پلاکاردهای بهظاهر مردمی، منافع ملی و منافع مردم را در نظر بگیرند. اگر هم این تصمیم به تقویت روند مدیریت شهری در شهرری کمک کند، نزدیکی به زمان انتخابات و تجربههای انتخابات پیشین و تاکتیکهای انتخاباتی مشابه، هر ناظری را به فکر فرو میبرد. حتی اگر این طرح از نظر کارشناسی درست باشد، چه خوب است مسئولین بهجای ایجاد شائبههای سیاسی و بدبین کردن مردم به نظام و دستگاههای مربوطه، با رعایت موازین دینی و ارزشی مزایا و منافع این کار را برای مردم توضیح دهند.
منبع : هفته نامه پنجره
اولین نکته این بود که فضای شهرری بیش از پیش سیاسی بود. جریانهای سیاسی از انواع تاکتیکها برای جلب نظر و یا مخالفت مردم شهر ری بهره جسته بودند. تقریبا اکثر قریب به اتفاق مردم حداقل زمزمههایی درباره این تصمیم دولتمردان شنیده بودند. با جنگ رسانهای که در شهرری به وقوع پیوسته است، مردم شهرری معتقدند که باید هزینه پالایشگاهها، کارخانهها، دفع زبالهها، بهشت زهرا و... همه به صورت منصفانه مورد توجه مدیران شهری قرار گیرد.
اما باید توجه داشت آنچه که در جمله به جمله مردم شهر ری - چه مخالف و چه موافق- مشهود بود نه جدایی و نه الحاق، بلکه دورنمای اقتصادی بود. برخی از ساکنان شهر ری از اقشار آسیب پذیر اجتماعی هستند. نگرانی اقتصادی از افت قیمت زمین و مسکن و نیز امکانات شهری، بهداشتی و آموزشی، ذهن این مردمان را به خود مشغول کرده است. در واقع ملتهب کردن افکار عمومی اقشار آسیب پذیر و محروم اجتماعی و وعدههای مطرح شده برای جبران و احقاق حقوق از دست رفته باعث شده بود که اکثر طرفداران جدایی ری از تهران از استدلالهای نه چندان منطقی برای مجاب کردن خبرنگار پنجره سود جویند. برای مثال یک راننده تاکسی معتقد بود: «اکثر منابع درآمدی تهران از طریق شهرری کسب میشود.» عین همین جمله را یکی از اعضای یک پایگاه بسیج اطراف حرم عنوان کرد. وی نیز معتقد بود که بخش زیادی از بودجه تهران از پالایشگاهها و زمینهای شهرری به دست میآید. همچنین یکی از زنان شاغل در یک کارگاه تولیدی عینا از این جمله استفاده کرد. این افراد معتقدند که شهرداری ری به نسبت پتانسیل اقتصادی این منطقه، امکانات در اختیار شهروندان شهر ری قرار نداده است.
یک راننده وانت بار معتقد بود که منطقه باقر آباد به تنهایی درآمد هنگفتی دارد که شهرداری تهران از آن بهرهبرداری نموده و درآمدهای ناشی از وجود پالایشگاه، بهشت زهرا و نیز موقعیت زیارتگاهی این منطقه، همگی عاید شهرداری تهران شده و فقط قسمت اندکی از این بودجه صرف خود شهر ری میشود.
یکی از جوانان شاغل در اطراف حرم با مدرک تحصیلی دیپلم تجربی معتقد بود که با اجرای جداسازی، بودجه شهر ری به خود این منطقه اختصاص مییابد و شهر ری دورهای از آبادانی را پیش رو خواهد داشت. همچنین یکی از سالمندان بازنشسته منطقه نیز معتقد بود که با وجود کارکرد زیارتگاهی منطقه باید زیرساختهای شهری در شهر ری بسیار بیشتر از آنچه که هست باشد. وی با توجه به شرایط اقتصادی امیدوار بود که با اجرای طرح جداسازی، قیمت زمین و ملک در منطقه افزایش پیدا کند.
یک دانشجوی هنر شاغل در طلافروشی نیز اعتقاد داشت که با وجود اغراض سیاسی، اجرای این طرح بهنفع شهر ری است؛ زیرا کسانی در چند سال گذشته همواره با خوشخدمتی به شهرری، در صدد بهرهبرداری از این منطقه بودهاند و چه بهتر که این افراد ضربه بخورند.
اما در مقابل این طیف، برخی از پاسخدهندگان بهشدت مخالف جدایی ری از تهران بودند. پیرمرد 60 سالهای با بیش از 40 سال سابقه سکونت در شهرری میگفت این جداییها و نمونههایی از این دست قبلا در اتحادیههای شهرری به وقوع پیوست و چیزی جز خسران برای کاسبان منطقه در پی نداشت. طیف زیادی از مخالفان معتقد بودند که جداییهایی از این دست دستگاههای اداری منطقه را دچار وقفه در ارائه خدمات خواهد کرد.
اما اکثر مخالفان از این جمله کلیدی برای توجیه دلایل مخالفت خود استفاده میکردند: «ری قبله تهران است.» بیشتر کاسبان با سابقه اطراف حرم اظهار عقیده میکردند که تاریخ شهرری جزء لاینفک تاریخ تهران است و اصلا جدایی این دو از یکدیگر ممکن نیست.
یکی از کسبه با سابقه میگفت که جدا کردن شهرری از تهران خیانت به شهرری است؛ چرا که شاید یک سری از نوکیسههای جدید به ثروتی برسند ولی شهر را نابود میکنند. همچنین یکی از کاسبهای جوان بازار قدیم نیز معتقد بود که اجرای این طرح تبعات فرهنگی و اجتماعی فراوانی برای شهرری دارد. وی با اشاره به پروژههای کلان شهرداری مانند بزرگراه امام علی اظهار داشت که با اجرای جداسازی خدماترسانی شهری در شهرری نصف خواهد شد. یکی از فرهنگیان هم میگفت که این کار نیازمند کار کارشناسی است و انجام آن در شرایط کنونی فقط هزینههای اضافی بر روی دست نهادهای مربوطه میگذارد.
یک دانشجوی رشته برق انگیزههای سیاسی را در پس این جریان نهفته میدانست و میگفت اگر این طرح منطقی است، مسئولان آن را برای شمیران و لواسانات نیز اجرا کنند. همچنین خانم خانه دار ساکن در شهر ری معتقد بود که مسئولان بهجای اجرای طرحهایی از این دست باید به فکر مشکلات واقعی مردم باشند.
بسیاری از جوانان شهرری اعتقاد داشتند که بافت شهری تهران و شهرری به هم پیوسته است و با جدایی این بافت شهری، از منزلت اجتماعی شهر ری کاسته خواهد شد. یک جوان ساکن در شهر ری هم میگفت با اجرای این طرح کد خاصی به تلفن شهرری اضافه میشود و این خود فاجعه بار خواهد بود چون شهر ری به شهرستان تبدیل خواهد شد.
اقشار سنتی و کاسبان قدیمی عمدتا معتقد بودند که شهرری شناسنامه تهران است و در پسِ جریان جدایی ری از تهران، انگیزههای سیاسی نهفته است. بسیاری از روحانیون و ائمه جماعات و اقشار مذهبی نیز مخالف سرسخت جدایی ری بودند و میگفتند در شرایط کنونی مشکلی برای اداره شهرری وجود ندارد. این گروه اعتقاد دارند که تصمیم جداسازی ری از تهران، بهنفع مردم و مصالح شهر نبوده و پایهگذار مشکلات امنیتی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و... در آینده خواهد بود.
قریب به اتفاق مردم با اشاره به نصب بنر و پلاکارد در حمایت یا مخالفت با جدایی ری، معتقد بودند که هر دو گروه با اغرض سیاسی دست به این کار زدهاند و نباید دامنه مبارزات سیاسی به شهرری کشیده شود. یک دانشجوی رشته عمران اظهار داشت اگر قرار است ردیف بودجه متفاوت برای این شهر تصویب شود و لابیهای سیاسی از آن بهره ببرند، همین ساز و کار فعلی مناسبتر است، اما اگر بودجه برای خود شهر ری خرج شود، اجرای طرح میتواند منافع زیادی برای شهرری داشته باشد.
یکی از کاسبان قدیمی با اشاره به آرمانهای انقلاب اسلامی، بهرهبرداریهای سیاسی و استفاده از خطوط خودی و غیر خودی و تاکتیکهایی از این دست را مغایر با آرمانهای انقلاب دانست و گفت که بهتر است مسئولین یکبار دیگر به این آرمانها رجوع کنند. وی همچنین تصریح کرد اگر واقعا این طرح به سود شهرری است و مدیریت شهری را در این منطقه تسریع میبخشد اولا باید با انجام کار کارشناسی و ثانیا به مرور زمان انجام شود. وی همچنین درباره شائبههای انتخاباتی این طرح گفت که در وجود انگیزههای انتخاباتی در این طرح هیچ شکی نیست اما مسئولین توجه کنند که بسیاری از ساکنان حاشیه شهرری، از اقشار پایین اجتماعی هستند و با رعایت عدالت اسلامی، منافع این قشر آسیبپذیر هم باید مورد توجه قرار گیرد و بررسی شود که آیا انجام اموری از این دست به سود این قشر اجتماعی هست یا خیر.
به هر حال اکثر مردم ساکن در شهرری و حومه، اقشار آسیب پذیر اجتماعی هستند و نباید از آنان استفاده ابزاری کرد. آنچه به نظر میرسد که کارکرد انتخاباتی شهرری سبب جذاب شدن آن برای گروههای سیاسی شده است. برای فهم این موضوع بهتر است نگاهی دقیقتر به آمار انتخابات در دورههای قبلی داشته باشیم تا به دلیل اهمیت شهرری برای جریانهای سیاسی در فرصت کمتر از یک سال مانده به انتخابات ریاستجمهوری پی ببریم. شاید مهمترین علت طرح پروژه جدایی ری از تهران در نگاههای سیاسی قابل ارزیابی باشد. بر اساس تقسیمبندی کشوری، حوزه انتخاباتی تهران شامل تهران، ری، شمیرانات و اسلامشهر است و بر اساس آمار وزارت کشور، شهرری در تمام دورههای انتخابات در صدر میزان مشارکت این چهار منطقه بوده است.
بر این اساس برخی طرح یاد شده را طرحی سیاسی میدانند و معتقدند که با نزدیکتر شدن به انتخابات ریاستجمهوری و با توجه به میزان بالای مشارکت در شهر ری، جریانهای سیاسی سعی در بهرهبرداری سیاسی و نمادین از این منطقه دارند. یکی از امامان جماعت شهر ری با اشاره به اولویت داشتن منافع عمومی در تصمیماتی از این دست، بر این نکته تأکید کرد که با توجه به محوریت داشتن اماکن مذهبی در شهرری، در صورت هر گونه بهرهبرداری سیاسی از سوی هر کدام از جریانها، فعالان مذهبی باید نقش روشنگرانه خود را برای آگاهسازی مردم ایفا کنند. در واقع با توجه به این نکته که فضاهای آیینی-عبادی از مهمترین نهادهای اجتماعی در شهر ری هستند، و با توجه به محوریت حرم شاه عبد العظیم حسنی بهعنوان مهمترین و قدیمیترین مرکز مذهبی، هرگونه بهرهبرداری سیاسی در اینگونه طرحها به سرعت رسوا خواهد شد. وی همچنین اظهار داشت که اگر در طرحهایی از این دست خیر عمومی مردم منطقه و منافع کشور نهفته باشد، مورد حمایت قرار خواهد گرفت.
بهنظر میرسید موافقان و مخالفان این طرح در شهر ری بهشدت تحت تأثیر جنگهای تبلیغاتی گروههای رقیب قرار دارند. موافقان این طرح، منابع درآمدی و داشتن فرمانداری جدا را دلیل موافقت با این طرح عنوان میکنند و مخالفان نیز بر مشکلات این جدایی از جمله افت قیمت زمین و مسکن، محرومیت از مدیریت شهری مناسب شهر تهران و تبعات اقتصادی و مشکلات اجتماعی تأکید دارند. اما آنچه که واقعا برای این مردم مهم تلقی میشد، نگرانی از آینده و پیامدهای اقتصادی این جدایی بود. امیدواریم بهجایی برسیم که مسئولین کشور بهجای استفاده ابزاری از برخی اشخاص برای نصب پلاکاردهای بهظاهر مردمی، منافع ملی و منافع مردم را در نظر بگیرند. اگر هم این تصمیم به تقویت روند مدیریت شهری در شهرری کمک کند، نزدیکی به زمان انتخابات و تجربههای انتخابات پیشین و تاکتیکهای انتخاباتی مشابه، هر ناظری را به فکر فرو میبرد. حتی اگر این طرح از نظر کارشناسی درست باشد، چه خوب است مسئولین بهجای ایجاد شائبههای سیاسی و بدبین کردن مردم به نظام و دستگاههای مربوطه، با رعایت موازین دینی و ارزشی مزایا و منافع این کار را برای مردم توضیح دهند.
منبع : هفته نامه پنجره
