اين فك باستاني حدود 100 سال قبل كشف شد، اما محققان به تازگي متوجه پر شدن دندان در اين نمونه شدند.
محققان با استفاده از روش راديو كربن كه براي تخمين قدمت آثار باستاني مورد استفاده قرار مي‌گيرد، عمر تقريبي اين پر كردگي دندان را شش هزار و 500 سال تخمين زده و يك مدل ديجيتالي سه بعدي از دندان واقعي تهيه كردند.
يك شكاف عمودي در دندان كانين سمت چپ بخشي از ميناي داخلي و بافت دندان موسوم به عاج را مورد تهديد قرار داده كه براي حل اين مشكل اين سوراخ با موم پر شده است.
محققان معتقدند، با توجه به ميزان آسيب وارد شده به دندان از اين روش پر كردن با موم براي كاهش درد بسيار شديد بيمار استفاده شده است.
«كلوديا تونيز» از محققان اين مركز تأكيد مي‌كند: دقيقا مشخص نيست كه اين روش درماني قبل يا بعد از مرگ فرد انجام شده و اين احتمال نيز وجود دارد كه اين شيوه در نوعي از مراسم اعدام مورد استفاده قرار مي گرفته است.
يكي از قديمي‌ترين شواهد دندانپزشكي باستاني در سال 2001 ميلادي در گورستاني با قدمت 9 هزار ساله در پاكستان بدست آمد كه شامل 11 دندان مولر انسان داراي سوراخ و فاقد مواد پر كردني است.
