گروه فرهنگي مشرق- سفرامام حسين(ع) به همراه کاروان از مکه نقطه آغاز خط سرخ شهادت و قيام است. امام(ع) از مکه تا کربلا منازل متعددي را طي کردند که هر يک از اين منازل و اشاراتي که امام در آنها داشته اند، کلاس درسي است.مشرق ان شاء الله تا ماه محرم مي کوشد تا بصورت مداوم آنچه در تاريخ از اين منازل نقل شده است را در اختيار خوانندگان بگذارد. روايت اين منازل همگي از کتاب گران سنگ استاد "محمد رضا سنگري"، "آئينه داران آفتاب" است. براي اين بزرگوار نيز اجري جزيل و توفيقي مضاعف آرزومنديم.
***
منزل تنعيم. اين منزل در دوفرسنگي يا چهارفرسنگي مکه و نام آن برگرفته از کوهي به نام نعيم است که در سمت راست اين منطقه قرار دارد. در سمت چپ آن نيز کوهي به نام ناعم است. زمين ميان اين دو کوه را دشت لغمان مي‌گفتند.
زنجيره حوادثي که پس از خروج اباعبدالله (ع) از مکه آغاز مي‌شود، نخست در اين منزل اتفاق مي‌افتد.
امام و همراهان در تنعيم با کارواني برخورد کردند که بُحير بن ريسان عامل يمن براي تبريک و تهنيت آغاز حکومت يزيد به شام، اهدا کرده بود.
عمده کالاها حلّه‌هاي يماني و اسپرک بود. در تاريخ طبري آمده است (تاريخ طبري، ج 4، ص 289) که امام اموال را گرفت و گفت: هرکس مي‌خواهد به يمن بازگردد، به اندازه راه طي شده کرايه‌اش را مي‌پردازيم. هرکس هم مي‌خواهد با من باشد، کرايه تمام و لباس هم به او خواهيم بخشيد. و به کساني که همراه شدند، کرايه و لباس بخشيد. جمعي به امام پيوستند. (انصارالحسين، سيدمهدي شمس‌الدين، ص 205)
شيوه کريمانه برخورد امام(ع) و عمل براساس عُرف آن روزگار، پرداخت کرايه به اندازه طي مقصد، تجلي رفتار و منش حسيني است که در تمام منزلگاه‌ها ديده مي‌شود. پيشنهاد امام(ع) در اين منزل و برخورد نرم و آرام با کاروان زمينه‌ساز جذب و همسفري مسافران شام به قافله اباعبدالله(ع) گرديد.
در کامل ابن اثير آمده است که بار و کالاهاي همراه کاروان وَرَس (زعفران و حلّه مخصوص يمن) بود و امام(ع) هرکه را همراهي کرد، خلعت داد و کرايه او را هم تأديه نمود. (کامل ابن اثير، ترجمه عباس خليلي، ج 5، ص 140-139)
يکي از حوادث مهم منزل تنعيم را ملاقات عبدالله بن عمر با امام(ع) نوشته‌اند. در امالي آمده است: عبدالله بن عمر از حرکت او مطلع شد و شتابان دنبال آن حضرت رفت و در يکي از منازل به آن حضرت رسيد و عرض کرد: يا بن رسول الله! قصد کجا داري؟ فرمود: عراق! گفت: آرام باش؛ برگرد به حرم جدّت. حسين نپذيرفت. ابن عمر عرض کرد: اي اباعبدالله! آنجا را که رسول خدا مي‌بوسيد به من بنما! حسين ناف خود را عيان کرد و ابن عمر سه بار بر آن بوسه زد و گريست و گفت: تو را به خدا مي‌سپارم که تو در اين سفر کشته خواهي شد. (امالي، ترجمه شيخ محمدباقر کمره‌اي، ص 153)
ملاقات عبدالله بن عمر، فرزند خليفه دوم، را در ابواء، محل دفن حضرت آمنه مادر پيامبر(ص)، نيز نوشته‌اند. هرچند ابواء از مسير حرکت اباعبدالله اندکي دورتر است.
شيخ مفيد برخورد امام(ع) با اين کاروان را به گونه‌اي ديگر بيان کرده است. در اين برخورد مصادره اموال مطرح نيست؛ بلکه امام شترهايي را از آنان کرايه مي‌گيرد و به شترداران مي‌گويد: هرکس ما را تا عراق همراهي کند، کرايه‌اش را مي‌پردازيم و هرکس دوست داشته باشد در ميانه راه از ما جدا شود، کرايه او را به همان مقدار که پيموده است، مي‌پردازيم. (ارشاد، شيخ مفيد، ص 202)