به گزارش مشرق به نقل از ايران هسته اي، روزنامه فايننشال تايمز پيش از اين گزارشي مختصر از اين موضوع منتشر کرده بود اما روزنامه لوموند در تاريخ 13 نوامبر(22 آبان) در مقاله اي به قلم ناتالي نويگرد، جزئيات بيشتري از طرح جديد 1+5 را افشا کرد. لوموند طرح جديد را اينگونه توصيف مي کند: «واشنگتن پيشنهاد کرده که ايران از ???? کيلوگرمي را که تا حالا توليد کرده است، ???? کيلوگرم اورانيوم با درصد خلوص پايين (کمتر از ? درصد) را به روسيه بفرستد. اين اورانيوم براي استفاده در مرکز هسته‌اي بوشهر (ساخته دست روسيه) تبديل به سوخت هسته‌اي خواهد شد».
نويگرد مي نويسد که لندن و پاريس از دو جهت با اين موضوع مخالف هستند. نخست اينکه امريکا قبل از آنها با روسيه و چين مشورت کرده است و دوم اينکه اين پيشنهاد مشروعيت غني سازي با درصد پايين در ايران را مي پذيرد. لوموند نوشته است: «دولت اوباما از تابستان در تلاش ديگري براي نزديک شدن به ايران و «دراز کردن دست همکاري» به سوي اين کشور، يک پيشنهاد جديد ديپلماتيک آماده مي‌کند تا مشکل هسته‌اي را حل کند. اين تصميم بر اساس اطلاعات ما، با مخالفت شديد مقامات فرانسوي و انگليسي مواجه شده است. بدين ترتيب مساله اتحاد ميان قدرت‌هاي بزرگ در اين پرونده ميان کشورهاي دو سوي اقيانوس آتلانتيک مطرح شده است. پاريس و لندن در اين مساله مخالفت شديد خودشان را بروز داده اند: هم درباره روش امريکا که قبل از آن که با اروپايي‌ها حرفي بزند، در ابتدا با روسيه و چين از آن حرف زده است؛ و همين‌طور درباره محتواي روش پيشنهادي که امکان دارد به فعاليت‌هاي غني‌سازي اورانيوم ايران مشروعيت ببخشد، در حالي‌که شوراي امنيت سازمان ملل متحد از سال ???? خواستار معلق شدن اين فعاليت‌هاست».
نويگرد درباره هدف اين پيشنهاد و فرد اصلي طراحي کننده آن مي نويسد: « هدف آن است که ايران را براي مدت زمان مشخصي، از رسيدن به امکان توليد مواد هسته‌اي براي استفاده در بمب، محروم کنند. شخصيت اصلي اين پروژه جديد رابرت آين هورن، مسئول وزارت امور خارجه امريکا در مسائل گسترش سلاح است که در اين چند ماه اخير رفت و آمدهاي بسياري به چين و روسيه کرده است».
لوموند در ادامه تاکيد کرده است که ديويد آلبرايت بازرس سابق تسليحاتي سازمان ملل و رييس موسسه «علوم و امنيت بين المللي» يکي از مخالفان جدي اين پيشنهاد است. نويگرد از قول آلبرايت مي نويسد: «چنين پروژه‌اي «براي غني‌سازي اورانيوم به ايران مشروعيت بين‌المللي‌اي را مي‌دهد که مدتهاست به دنبالش بوده است.» با اين روش، که به تهران امکان ادامه دادن به راه قبلي را مي‌دهد، پي بردن به زيرپاگذاشتن قوانين آژانس بين‌المللي انرژي اتمي در نطنز از راه بازرسي بسيار مشکل‌ خواهد بود».
در ادامه اين مقاله علت مخالفت فرانسه و انگليس با اين پيشنهاد چنين بيان شده است: «روز سه‌شنبه دو نوامبر در لندن در حاشيه نشست فرانسه و انگليس، پيشنهاد امريکا يک بار ديگر ميان مقامات دو کشور به بحث گذاشته شد. پس از اين نشست، يک بيانيه مشترک بر لزوم پيداکردن راه حل «معتبر» براي مساله ايران و «با احترام به قطعنامه‌هاي سازمان ملل متحد» تاکيد مي‌کرد. آيا دولت اوباما خودش برنامه‌اي به تنهايي براي ديپلماسي با ايران در سر دارد که ممکن است اروپا را به حاشيه بکشاند؟ فرانسوي‌ها و انگليسي‌ها در گفتگوها با مقامات امريکا تاکيد کردند که جبهه مشترکشان بايد به دقت حفظ شود. انها معتقدند که پيشنهادي جديد به ايران زودهنگام خواهد بود، مخصوصا در زماني که تحريم‌هاي يک‌جانبه، که واشنگتن مدام در موازات مشغول افزايش شان است، کم کم دارد اثر خودش را مي‌گذارد».
نويگرد در انتهاي مقاله خود درباره انگيزه امريکا از اين پيشنهاد نوشته است: «يک مقام امريکايي بلندمرتبه که با لوموند به تازگي سخن مي‌گفت، مقاومت‌هاي اروپا را به اين مساله مرتبط مي‌دانست که «ما پيش از حرف زدن از اين ايده با آنها، با روس ها حرف زديم.» واشنگتن به نظر مي‌رسد که هم‌چنان قصد دارد اروپايي‌ها را مجاب کند. اوايل ماه اوت، باراک اوباما در مقابل خبرنگاران درباره لزوم پيشنهاد «راهي» به ايران سخن گفته بود که به تهران اجازه بدهد قسمتي از برنامه هسته‌ايش را نگه دارد و همزمان اين «اعتماد» را به جامعه بين‌الملل بدهد که به دنبال توليد سلاح هسته‌اي نيست».
مقاله لوموند جزئيات زيادي در مورد اصل پيشنهاد ارائه نمي کند اما روزنامه فايننشال تايمز در مقاله اي به قلم جيمز بليتز که «ايران هسته اي» نيز آن را منتشر کرده بود هفته گذشته نوشته بود که ديپلمات هاي انگليسي عقيده دارند حتي اگر بنا باشد چنين مبادله اي انجام شود، فقط يک بار انجام خواهد شد. فايننشال تايمز نوشته بود: «ديپلمات هاي انگليسي تاکيد مي کنند که اجازه مي دهند سوخت فقط يک بار براي نيروگاه بوشهر بازفراوري شود. اين ديپلمات ها طرحي را در نظر ندارند که ايران براي ارسال منظم سوخت به نيروگاه بوشهر به طور نامحدود در تاسيسات نطنز اورانيوم با غناي پايين توليد کند. اين اقدام اين مشکل را در پي دارد که موجب شود تاسيسات غني سازي اورانيوم در نطنز به شکل دائم فعاليت کنند».
کارشناسان در تهران عقيده دارند علت اصلي انتشار مقالات و گزارش هايي از اين دست اين است که امريکايي ها مي خواهند پيش از فرا رسيدن موعد مذاکرات در 14 آذر، موضع ايران تست کنند و روشن است که هرگونه ابراز نرمش و ملايمت از جانب ايران بلافاصله از طرف غرب به معناي تاثيرگذاري تحريم ها تفسير خواهد شد.
علاوه بر اين، ايران مکررا گفته است که موضوع هسته اي را جز به شکلي که در بسته ژوئن 2008 آمده در دستور کار مذاکرات با 1+5 نمي داند.
در عين به نظر مي رسد پيشنهاد جديد غرب با اشکالات بسيار جدي مواجه است. يک حدس قوي اين است که غربي ها موضوع راکتور بوشهر را پيش کشيده اند تا بتوانند افزايش مقدار اورانيوم درخواستي از ايرانرا توجيه کنند اما نکته اي که وجود دارد اين است که روسيه طبق يک قرارداد رسمي با ايران متعهد به تامين سوخت راکتور بوشهر است و طرح مکانيسم هايي مبادله در اين مورد اساسا بي معناست.