به گزارش مشرق، علی مهدیان استاد حوزه و دانشگاه طی یادداشتی در روزنامه همشهری نوشت: روز هشتم محرم با جمعی از دوستان هیئت رفتیم به منزل یکی از شهدای محله، «شهید مسعود حاجی‌زاده»؛ شهید مفقودالاثری که سرباز ارتش بود. در اتاقی که تخت مادر شهید بود، ۳ عکس شهید به دیوارها خورده بود. گفتیم مادر از پسرت بگو. می‌گفت پسرم آرام بود، سر به زیر بود، عقد کرده بود که شهید شد. اینها را گفت، اما شروع کرد درباره روضه ماهانه‌اش سخن گفتن. نگران روضه خانگی بود. در خانه تک‌تک همسایه‌ها می‌رفت و در می‌زد و دعوت‌شان می‌کرد؛ هر ماه؛ خودش. بعد گفت آن پسر دیگرم صحبت کند، برادر شهید. او هم شروع کرد طرح‌های خود را درباره آسان شدن ازدواج جوانان محله بیان کردن.

خیلی‌ها منتظر بودند چیزی از این خانواده بیاموزند، اما به رفقا گفتم این خانه همه‌اش مسئولیت است؛ همه‌اش برپا کردن غیرت است. همه‌اش دلسوزی برای مردم است. بچه‌ها تأیید می‌کردند.

اتصال به شهدا، اتصال به یک زندگی است؛ زندگی‌ای که می‌تواند یک محله را، یک شهر را، یک جامعه را و همه عالم را ویرایش کند. نقشه‌های دشمنان را در این ایام دیدید؟ برخی سعی می‌کردند مداحی‌ها و روضه‌ها را تطبیق کنند بر قاتلان، منافقان و اراذلی که زندگی را جهنم کرده بودند براین مردم. چرا؟ برای آنکه باز هم همه ما را به جان هم بیندازند. برخی روضه، مداحی و هیئت را مسخره می‌کردند تا مردم عصبانی شوند و به جان هم بیفتند. برخی سعی می‌کردند از گوشه و کنار، اختلاف‌ها و درگیری‌ها را برجسته کنند تا مردم به‌جان هم بیفتند. برخی دیگر سعی کردند یک عده را ترغیب کنند به بی‌حیایی، بی‌حجابی و با ظاهری توهین‌آمیز در هیئت‌ها حاضر شدن، تا مردم عصبانی شوند.

اما هیچ‌یک اثر نداشت. این تأثیر ارتباط با شهدا و سیدالشهدا(ع) است. آنها زندگی را پر از آرامش، وحدت و حرکت می‌کنند؛ مثل آب گوارایی که کف‌های روی آب را می‌برد با خود و نابود می‌کند.

أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَالَتْ أَوْدِیه بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّیلُ زَبَدًا رَابِیا وَ مِمَّا یوقِدُونَ عَلَیهِ فِی النَّارِ ابْتِغَاءَ حِلْیه أَوْ مَتَاعٍ زَبَدٌ مِثْلُهُ کذلِک یضْرِبُ‌الله الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَیذْهَبُ جُفَاءً وَ أَمَّا مَا ینْفَعُ النَّاسَ فَیمْکثُ فِی الْأَرْضِ کذَلِک یضْرِبُ‌الله الْأَمْثَالَ.

خدا از آسمان، بارانی می‌فرستد و رودهایی کوچک و بزرگ روان می‌شوند و سیلاب‌ها کفِ پُف‌کرده همراه خود می‌آورند. روی موادی هم که در کوره‌ها برای ساخت زیور یا ابزار ذوب می‌کنند، کفی مثل کف سیلاب جمع می‌شود. خدا حق و باطل را به آب، فلز و کفِشان تشبیه می‌کند: آخرسر، باطل محو می‌شود، عین آن کف‌ها! اما حق که مثل آب و فلز برای مردم سودمند است، در زمین باقی می‌مانَد. بله، خدا چنین نکته‌های سودمندی می‌آورد.

رابطه با سیدالشهدا(ع) اینگونه زندگی را زیر و رو می‌کند. خانواده‌های شهدای‌مان را ببینیم؛ آنها الگویند. منزل‌شان پر از نشاط است و آرامش. اتصال به سیدالشهدا(ع) و همه شهدای حول او، یعنی ارواح الذی حلت بفنائه، چنین اثری دارد. فَرِحِینَ بِمَا آتَاهُمُ‌الله مِنْ فَضْلِهِ وَیسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِینَ لَمْ یلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَیهِمْ وَلَا هُمْ یحْزَنُونَ.«از پاداشی که خدا از سرِ بزرگواری به آنان داده است، خوشحالند و درباره همرزمانشان که هنوز به آنان نپیوسته‌اند، اینطور مژده می‌گیرند: نه ترسی بر آنان غلبه می‌کند و نه غصه می‌خورند.»

اتصال به شهدا و سیدالشهدا(ع)، انسجام اجتماعی را شدیدتر می‌کند. کسانی که جلودار جامعه دینی و جبهه حقند، اینگونه مدد می‌دهند به وحدت جامعه. وَلِکلٍّ وِجْهَه هُوَ مُوَلِّیهَا فَاسْتَبِقُوا الْخَیرَاتِ أَینَ مَا تَکونُوا یأْتِ بِکمُ‌الله جَمِیعًا إِنَّ‌الله عَلَی کلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ.»هر گروهی به ‌هرحال، قبله‌ای دارد که به‌طرف آن، رو می‌کند؛ پس بیشتر از این، درباره تغییر قبله بحث نکنید و به‌جایش در کارهای خوب از همدیگر سبقت بگیرید! که هرکجا هستید و هر کسی باشید، خدا برای روز قیامت احضارتان می‌کند. آخر، خدا از عهده هر کاری برمی‌آید.» این محرم است که اینگونه عمق جان‌مان تا صحنه جامعه را ویرایش می‌کند.