به گزارش مشرق، محمدمهدی سلامی پوریان، تاریخ‌پژوه و نویسنده، در کانال تلگرامی خود متنی با عنوان « آزادیِ به‌اصطلاح عقیده، مهم‌تر از امنیت شهروندان سوئدی!» منتشر کرد:

وقوع سومین قرآن‌سوزیِ بی‌شرمانه در شش ماه گذشته در سوئد، موجی از واکنش های خشم‌آلود در میان ملت ها و حتی دولت های مسلمان را برانگیخته و رهبر معظم انقلاب (مدظله‌العالی) نیز در پیامی، ضمن محکومیت شدید این اقدام، اشد مجازات برای عاملان این جنایت را خواستار شدند.

آنچه در پی آمده، ارزیابی برخی محافل فکریِ عرب‌زبان از این اقدام موهن است:

فرآیند موهنِ قرآن‌سوزی متأسفانه تحت حمایت رسمی پلیس سوئد و با نام «آزادی بیان» انجام شد. در واقع این افراد در خلال یک پارادوکس متوهمانه‌ی بزرگ، کتابی را سوزاندند که صدها میلیون نفر در جهان به آن ایمان دارند.

لازم به یادآوریست فقره‌ی نخستِ این زنجیره (اقدام موهن سیلوان مومیکا، مهاجرِ عراقی‌تبار ساکن اروپا در توهین به قرآن)، پس از شکایتی صورت گرفت که در خلال آن، دادگاه تجدیدنظر سوئد تصمیم پلیس مبنی بر ممنوعیت این اقدام را رد کرد و به این ترتیب، حادثه سوزاندن قرآن عملاً مجاز تلقی شد!

بر اساس ارزیابی دادگاه تجدیدنظر، «خطرات امنیتی ناشی از سوزاندن قرآن، طبق قانون فعلی، نمی تواند دلیلی بر رد درخواست قرآن‌سوزی باشد.»

این رأی دادگاه، به زبان ساده، به این معناست که گویی سوئد، مفهوم «آزادی عقیده» را از معنا تُهی کرده و در عمل آن را مهم‌تر از منافع خود می داند. در واقع در حالی که سوئد از واکنش های خصمانه‌ی احتمالی علیه خود بیمناک است، اما بازهم این به‌اصطلاح «آزادی عقیده» را مهم‌تر از منافع خود و حتی مهم‌تر از منافع شهروندانش می داند؛ چرا که حادثه مذکور به معنای مجوزی برای شعله‌ور کردن منازعات نژادپرستانه‌ی مذهبی علیه مسلمانانی است که نزدیک به 10 درصد جمعیت این کشور را تشکیل می دهند!

در واقع این برداشت معیوب از آزادی عقیده ـ مانند زمانی که «آزادی عقیده» شامل زیر سؤال بردن هولوکاست نمی‌شود ـ موجب شده برخی از قُضات سوئد، عملاً مدافع رویکردهای راست افراطی در کشورشان و حتی جهان شده، به آلت دستی علیه منافع کشور و ملتشان تبدیل شوند.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.