پژوهشهاي پيشين نشان داده كه آنها با نئاندرتالها هم دوره بوده و و با هوموساپينها نيز پيوند نژادي داشته‌اند. اين در حاليست كه وجود دنيسوواها در سال 2010 تائيد شد.
محققان مكس پلانك اكنون به گزارش نتايج توالي ژتيكي كامل اين نمونه‌هاي كشف شده پرداخته‌اند كه يك طرح ژنتيكي دنيسووايي همتراز با طرحهاي بدست آمده از انسانهاي مدرن را ارائه كرده است.
از آنجايي كه اين محققان تنها يك نمونه ريز از ماده استخوان انگشت را در اختيار داشتند، درماني را ايجاد كردند كه دي‌ان‌اي را رمزگشايي مي‌كند تا از هر دو رشته آن بتوان براي ايجاد مولكولهايي جهت تعيين توالي استفاده كرد.
اين شيوه به محققان اجازه داد تا يك توالي ژنتيكي بسيار كامل(30X) را توليد كنند كه از لحاظ كيفيت با آنچه از ژنوم انسان مدرن بدست آمده، مشابه است.
دانشمندان دريافتند كه دنيسوواها از لحاظ ژنتيكي بيشتر شبيه بوميان استراليا و جمعيتهاي جزيره‌اي از جنوب شرق آسيا هستند.
آنها حدود 100 هزار تغيير را در كد ژنتيكي انسان كه پس از جدا شدن هوموساپينها و دنيسوواها در مسير تكامل رخ داده، فهرست كردند.
اين محققان همچنين نشان داده‌اند كه دنيسوواها كه ژنوم آنها تعيين توالي شده، از متغيرهاي ژنتيكي برخوردار بودند كه در انسانهاي امروزي داراي پوست تيره و چشمان و موي قهوه‌اي مشاهده شده و همچنين اينكه تنوع ژنتيكي دنيسووايي‌ها بسيار پائين بوده است.
اين تيم با توجه به گستره جغرافيايي بزرگ اين اقوام در طول زمان اظهار كرده‌اند كه ممكن است جمعيت آنها در ابتدا بسيار كوچك بوده اما به سرعت رشد كرده و زماني براي افزايش تنوع ژنتيكي باقي نگذاشته است.
به گفته محققان، هر دو گونه دنيسووا و نئاندرتال از جمعيتي بيرون آمده‌اند كه از آفريقا به ساير نقاط مهاجرت كرده بودند.
باورها بر اين است كه گونه انسان مدرن در صدها هزار سال قبل براي استعمار ساير نقاط جهان از آفريقا خارج شده است.
در آن زمان، هوموساپينها جهان را در دست گرفته‌اند در حاليكه نئاندرتالها و دنيسوواها منقرض شدند.
محققان همچنين دريافتند كه انسانهاي جنوب شرق آسيا و جنوب آمريكا از ژن نئاندرتال بيشتري نسبت به اروپا برخوردارند.
اين يافته بدين معني است كه اجداد باستاني آنها به احتمال بيشتري با نئاندرتالها پيوند نژادي داشته‌اند.
اين پژوهش در مجله ساينس منتشر شده است.
