مجری این پروژه در بیان جزئیات این پروژه اظهار داشت: در ابتدا تحقیقاتی در زمینه حس لامسه مصنوعی و روش‌های یافتن شریان مخفی داخل بافت انجام شد، سپس با حضور مستمر در اتاق عمل‌های مربوط به جراحی‌های عروق، معضل عدم توانایی حس لامسه طبیعی جراح در تشخیص گرفتگی شریان در اکثر عمل‌های جراحی باز عروق مشخص و ثابت شد.
ابوئی‌مهریزی افزود: بعد از انجام مدل‌سازی‌های مختلف در رابطه با این موضوع، در راستای بررسی علمی اهمیت و کاربرد حس لامسه در تعیین محدوده گرفتگی، یک نمونه ابزار رباتیکی مجهز به حس لامسه مصنوعی در آزمایشگاه حس لامسه مصنوعی و جراحی رباتیک ساخته شد و بر روی نمونه‌های شبیه‌سازی شده شریان و بافت نرم شامل شریان تست شد.
وی با اشاره به محدودیت‌های حس لامسه طبیعی جراح و پوشانده شدن دستان جراح با یک یا دو دستکش جراحی (کاهش دقت حس لامسه طبیعی انگشتان جراح)، تصریح کرد: لذا در اکثر جراحی‌های باز عروق به دلیل عدم تشخیص محدوده دقیق گرفتگی، جراح در سطح شریان ایجاد برش می‌کند تا دقیقاً محدوده گرفتگی را به دست آورد که این کار باعث خونریزی و طولانی شدن عمل می‌شود.
دانش آموخته دکترای بیو مکانیک دانشگاه صنعتی امیرکبیر ادامه داد: به کمک این سیستم لامسه‌ای جراح می‌تواند محدوده گرفتگی را به صورت دقیق تشخیص دهد و دیگر نیازی به ایجاد برش در شریان جهت تشخیص کامل وجود ندارد.
وی در بیان ویژگی‌های این طرح اظهار داشت: تشخیص وجود شریان داخل بافت نرم از طریق ثبت نمودار نبض، تشخیص میزان سفتی و نرمی بافت‌های بدن و سپس کمی‌سازی تشخیص، تشخیص وجود هرگونه ناهمگنی در یک بافت نرم مثل حضور یک غده داخل بافت از جمله کارکردهای این پروژه است و در تشخیص‌های پزشکی و حین جراحی می‌تواند حس لامسه پزشک و جراح را تقویت و دقیق‌تر کند یا اینکه حس لامسه از دست رفته جراح را در جراحی‌های با حداقل تهاجم به دلیل عدم دسترسی مستقیم به بافت هدف به جراح به صورت مصنوعی برگرداند.
ابوئی‌مهریزی در پایان گفت: به صورت ویژه در این پروژه تمرکز بر روی تشخیص گرفتگی شریان به کمک حس لامسه مصنوعی است.
