به گزارش مشرق به نقل از فارس، شرایط موجود سینمای ایران به گونه‌ای است که در این آشفته بازار حقوق صاحبان فیلم، مخاطبان سینما و دلسوزان این هنر در دعواها و کشمکش‌ها نادیده گرفته می‌شود. همه نهادها دم از قانون می‌زنند اما در این وانفسا هیچ‌کس حرفی از ضرر و زیان این هنر صنعت و کم‌فروغی و بی‌رمقی آن به میان نمی‌آورد.
از ابتدای سال شورای صنفی نمایش به دلیل رونق بخشیدن به وضعیت دفاتر پخشی که کمتر فعال هستند قانونی را وضع کرد، طبق این قانون هر دفتر پخش تنها می‌توانست با هشت فیلم قرارداد نمایش منعقد کند و دفتر پخش نمی‌تواند دو فیلم را به صورت همزمان اکران کند. با وضع این قانون و اجرای آن، دفاتر پخشی که سال‌ها فعالیت نداشتند، رونقی دوباره گرفتند و فیلم‌هایی که پیش‌بینی فروش بهتری داشت بین دفاتر تقسیم شد، پس از سال‌ها دفتر پخش بنیاد سینمایی فارابی دوباره راه‌اندازی شد تا فیلم‌های ارزشی که اکثراً با حمایت دولت تولید می‌شود، امکان اکران و حمایت داشته باشند.
در زمانی که همه حرف از اجرای قانون می‌زنند، شورای صنفی نمایش که همیشه مدعی اجرای قانون است و رئیس آن هم به تازگی گفته «فعلا ما قانونیم»، از قانونی که خود آن را وضع کرده بود عدول کرد تا بتواند به وضعیت اکران عید فطر سر و سامان دهد و سه فیلم عید فطر «ضد گلوله»، «بی‌خداحافظی» و «کلاه‌قرمزی و بچه‌ننه» اجازه اکران همزمان توسط دفتر پخش فیلمیران دریافت کردند.
اما این سوال اینجا مطرح می‌شود چگونه است که شورای صنفی نمایش که وظیفه‌اش سامان دادن به وضعیت اکران است در این مورد به خصوص از قوانین خود عدول می‌کند اما حاضر نیست در وضعیتی که شرایط به گونه‌ای مهیا است که می‌توان به سالن‌های پررونق و اکران قدرتمند فیلم‌ها خوش‌بین بود و یک بار دیگر سالن‌های سینما طعم حضور پرتعداد مخاطب را می‌توانند بچشند و فروش فیلم‌ها در گیشه تکان بخورد و دوباره به روزهای خوب سینما بازگردیم، از مواضع خود تنها برای نفع سینما و اهالی‌اش عقب‌نشینی نمی‌کند و حواله نمایش فیلم‌ها را برای سینماهای حوزه هنری صادر نمی‌کند؟
چگونه است که شورای صنفی نمایش در مورد اکران عید فطر و اکران فیلم‌هایی که ظرفیت و توان جذب مخاطب به سالن‌های سینما را دارند برای سالن‌های حوزه هنری قید و شرط در نظر می‌گیرد؛ در حالی که در شرایط فعلی می‌توان با استفاده از ظرفیت سینماهای حوزه هنری به سینمای کشور رونق بخشید و چرخه اقتصاد سینما بار دیگر به درستی به گردش درآید و دوباره تهیه‌کنندگان و سرمایه‌گذاران به تولید و اکران فیلم‌هایشان راغب شوند، اما در این میان شورای صنفی نمایش که بازهم تاکید می‌کنیم وظیفه‌اش سامان بخشیدن به وضعیت اکران سینماها است، مصر است تا حقوق مسلم و خواسته صاحبان فیلم‌ها را زیر پا بگذارد و نادیده بگیرد. چرا این بار که پای منافع سینما و صنف به میان آمده است شورای صنفی نمایش از مواضع خود عدول نکرده و با موضع‌گیری‌های غلط بار دیگر باعث خاموش شدن چراغ سینماها می‌شود؟
در میان این دعواها و کشمکش‌ها تنها صاحبان آثار و صاحبان سالن سینماها متضرر می‌شوند و با تصمیمات غلط در شرایطی که می‌توان به رونق سینما با اکران فیلم‌های مناسب امیدوار بود، سینمای ایران به سمت کم فروغی و بی‌رمقی سوق داده می‌شود که این تصمیم نه به نفع صنف تهیه‌کنندگان است و نه به نفع سینمای ایران. به نظر می‌رسد اعضای هیئت مدیره شورای صنفی نمایش باید بار دیگر به وظایف خود توجه کرده و در چارچوب وظایف خود که همانا سر و سامان بخشیدن به اوضاع اکران سینماهاست، قدم بردارند.
در زمانی که همه حرف از اجرای قانون می‌زنند، شورای صنفی نمایش که همیشه مدعی اجرای قانون است، از قانونی که خود آن را وضع کرده بود عدول کرد!
