احتکارکننده‌ها (Hoarders) گروهی از بیماران OCD اشیاء و اقلام بی‌ارزش و کوچکی را که در دیدگاه مردم عادی بی‌ارزش و دورریختنی به نظر می‌رسد، جمع‌آوری می‌کنند و هرگز آنها را دور نمی‌ریزند.
احتکارکننده‌ها به دلیل جمع‌آوری اشیاء و کالاهای بی‌ارزش و کوچک، اغلب محیط زندگی بسیار شلوغ و بی‌نظمی دارند.
احتکارکننده‌ها همین طور میل شدیدی به خرید کردن‌های افراطی دارند و معمولاً چندین و چند نمونه از یک نوع کالا را خریداری و نگهداری می‌کنند. برای نمونه، می‌توان به خرید افراطی لباس توسط این گروه اشاره کرد.
دکتر دیوید تالین، مدیر مرکز اطلاعات وابسته به استرا و مرکز درمان رفتار ادراکی در انجمن زندگی در هارتفورت توضیح داد: ما می‌خواستیم ببینیم که آیا فعالیت مغزی افراد احتکارکننده با فعالیت مغزی افراد مبتلا به OCD تفاوت است یا نه و آیا با فعالیت مغزی افراد سالم تفاوت دارد؟
وی ادامه داد: ما همچنین می خواستیم متوجه شویم که آیا مغز این‌گونه افراد نسبت به تصمیماتی در مورد ذخیره سازی یک چیز یا دور انداختن آن عکس العمل غیرمعمول نشان می دهد یا خیر؟
تالین گفت: این یافته‌ها حاکی است اختلال احتکار را باید جدا از OCD و اختلالات روانی خاص در نظر بگیریم.
افرادی که انباشته سازی می‌کنند معمولاً در پردازش اطلاعات دچار مشکل هستند و مغز آنها در زمان تصمیم گیری به صورت فرامحرک عمل می کند- مخصوصاً قسمتهایی از مغز که وظیفه شناسایی اهمیت نسبی چیزها را بر عهده دارند.
محققان برای تحقیق روی فعالیت مغزی مرتبط با اختلال احتکار، 107فرد بزرگسال را تحت بررس قرار دادند: 33 مرد و زن سالم ؛ 318 بیمارمبتلا به اختلالOCD؛ و 43 بیمار مبتلا به اختلال احتکار از افراد شرکت کننده خواسته شد تا برخی وسایل کاغذی خود را مثل نامه‌های دور انداختنی و روزنامه از خانه به آزمایشگاه بیاورند.محققان به هر گروه وسایل کاغذی مشابهی دادند که برای خودشان نبود.
سپس از هر نفر پرسیده شد که آیا می‌خواهند این کاغذها را نگه دارند یا نه. (این افراد می‌دانستند که همه کاغذهای دورانداختنی در نهایت پاره خواهند شد). در طول این فرایند تصمیم گیری MRIهای متمایزی فعالیت مغزی افراد را اسکن می کرد.
تحقیقات نشان داد که گروهی که دچار اختلال احتکار بودند در مقایسه با سایر گروهها کاغذهای کمتری را دور انداختند.علاوه بر این فعالیت غیرمعمول مغز در بین گروه انباشته ساز، در مقایسه با سایر گروهها متمایزتر بود.محققان در هنگام بررسی اسکن مغزها به دو قسمت توجه داشتند: قشر کمربندی پیشین و اینسولا.
فعالیت مغز در هر دو قسمت مغز افراد انباشته ساز، زمانی که باید در مورد نگهداشتن یا دور انداختن برگه‌هایی که مال خودشان نبود تصمیم می‌گرفتند، پایین بود.
فعالیت منطقه‌ای مغز آنها زمانی که پرسیده شد که با وسایلی که مال خودتان است چه کار می‌خواهید بکنید، بسیار بالا بود.
این گروه در هنگام مقایسه رفتار با اسکن های مغز متوجه شدند که فعالیت عصبی در این دو قسمت به شدت با میزان بالای انباشته سازی و احساس دودلی و ناراحتی در ارتباط است.
تالین گفت: بعد از این تحقیقات گروه، وی درصدد است تا این سوال را پاسخ دهد که آیا درمان رفتاری که به طور خاص برای حل مشکل اختلال احتکار طراحی شده است به بیماران کمک می کند یا خیر؟
