به گزارش مشرق، محمدحسین قنبری طی یادداشتی نوشت: خاندان هاشمی و خاندان سعودی که تنش­ هایی طولانی را بر سر سیادت در حجاز پشت سر گذاشته ­بودند، در میانه­ ی دهه ­ی ۱۹۵۰ کنار هم ایستادند تا موج خروشان ملی­ گرایی عربی و ناصریسم را مهار­کنند. این همراهی و ائتلاف در هنگامه ­ی یورش صدام به کویت و پشتیبانی ضمنی أردن از عراق کمی دچار خدشه شد ولی با «توبه­»ی أردن باز هم ادامه­ یافت. دومین ضربه ­ی جدی به این پیوند در سال­های پایانی دهه­ ی ۲۰۱۰ رخ­داد؛ هم­ داستانی عربستان بن­ سلمان و نتانیاهو در فشار به أردن برای پذیرش معامله­ ی قرن، و پشتیبانی آن­ها از کودتای تا­کنون ناکام حمزه بن الحسین چنان ضربه ­ای به پیوند دیرین أردن و عربستان زده ­است که به­ گمان نویسنده به­ آسانی جبران­ شدنی نیست. اینک در میانه ­ی روزهای سخت أردن در رویارویی با اعتصاب سراسری و اعتراض ­های خیابانی خوب است بدانیم عربستان از کدامین سکوی آمفی­تئاتر رومی عَمّان هم اوردی حکومت أردن با بحرا­ن ­ها را به ­تماشا­ نشسته­ است؟

۱-حکومت عربستان برخلاف شماری دیگر از کشورهای عربی تا اکنون هیچ واکنش رسمی درباره­ ی رخدادهای أردن نداشته ­است. افزون بر این، پس از کشته­ شدن عبدالرزاق الدلابیح(جانشین پلیس معان) نایف بن بندر السدیری(سفیر عربستان در أردن) با کنار­گذاشتن شیوه ­های معمول دیپلماتیک، حکومت را خطاب تسلیت خود قرار­ نداد و خود به دیدار قبیله­ ی بنی­ حسن در معان رفت و بی­واسطه به آن­ها تسلیت­ گفت.

۲-محمد عناد الفایز(نماینده­ی مجلس أردن از حوزه­ی انتخابی «بدو الوسط» و از راهبران قبیله­ی بنی­صخر) در روز ۱۴ دسامبر نامه­ای بن محمد بن سلمان نوشت و با انتقاد از حاکمان أردن، از ولیعهد عربستان خواست کمک مالی به أردن را قطع ­کند؛ چون این کمک­ها به جیب فاسدان می­رود. او هم­چنین در روز ۲۳ دسامبر در خانه­ ی خود در میان شمار زیادی از افراد قبیله­ ی بنی­صخر اعلام­ کرد نامه­ ی استعفای خود از مجلس را به هیئت ­رئیسه داده ­است و هم­ قبیله ­ای­ها نیز پشتیبانی خود از او و تصمیمش را اعلام ­کردند. به ­گمان نگارنده تا پیش از این در تاریخ أردن چنین تخاطبی میان یک نماینده­ ی مجلس و حکمران یک کشور بیگانه رخ­ن داده­ بود.

۳-در روز سه­ شنبه ۲۰ دسامبر ۲۰۲۲ دومین گردهمایی «بغداد للتعاون و الشراکة» در تالار همایش­ های «ملک حسین بن طلال» بحر­المیت برگزار­شد؛ پیش از برگزاری این نشست خبرهایی شنیده­ می­شد که محمد بن سلمان به این نشست خواهد­آمد و حتی گفته­ می­شد در حاشیه­ ی این نشست با رئیس­ جمهوری ایران هم دیدار­خواهد­کرد که هیچ­کدام از این دو نفر به أردن نرفتند؛ و فیصل بن فرحان(وزیر خارجه­) از سوی عربستان در این نشست شرکت­ کرد. به­ گمان نگارنده شیوه­ی سرد پوشش حضور وزیر خارجه ­ی عربستان در أردن و برگزار­نشدن دیداری میان او و پادشاه أردن دارای نشانه ­هایی است؛ این پیشواز سرد با توجه به دیدار وزیر خارجه ­ی ایران با پادشاه أردن مهم­تر نیز جلوه­ می­ کند.

۴-در میانه ­ی اعتراض­ های خیابانی به افزایش قیمت سوخت، شماری از آشوب­گران دست به خراب­کاری در شاه­راه ­های جنوب به شمال أردن زده ­اند؛ در تاریخچه­ ی اعتراض­ های أردنی چنین رفتارهایی نایاب یا به­ شدت کم ­یاب است. پس می­ شود این فرضیه را در ذهن پرورد که این الگوی اعتراضی «خراب­کارانه» با راهبری طرفی بیگانه به فضای سیاسی أردن تحمیل­ شده ­است. با توجه به برقراری ائتلاف دوگانه­ ی ریاض-تل­آویو برای فشار به أردن در راستای رسیدن به کرانه ­ی باختری عاری از فلسطینی ­ها، می­ شود چنین پنداشت که سازمان­ های امنیتی عربستان و رژیم­ صهیونیستی در این خراب­کاری ­ها دست­ دارند.

اکنون که عربستان با «سکوت غیرمعمول دیپلماتیک»، «دخالت در امور داخلی أردن از طریق ارتباط­گیری با قبیله ­های أردنی» و «تحریک آشوب و خراب­کاری» این­ چنین در برابر أردن ایستاده ­است، آیا محتوای نامه ­ی رئیس جمهوری ایران به پادشاه أردن می­تواند شگفتی­ های منطقه­ ی همیشه­ داغ آسیای ­باختری را دوچندان کند؟