نيروي اين بازو فقط توسط برق تامين مي‌شود. براي استفاده از آن طراحان نخست آب را با مواد اتصال‌دهنده مخلوط مي‌كنند و آن‌ها را در يك واحد ذخيره ثانوي شن نگه‌مي‌دارند. در ادامه اين مواد درون بازوي ربات قرار داده مي‌شوند . ربات سپس از هواي فشرده براي مخلوط كردن و افشانه كردن مواد در قالب الگوهاي ارائه شده توسط يك رايانه لپ‌تاپ استفاده مي‌كند. محصول نهايي يك مجسمه صخره‌مانند سه بعدي است.
در حال حاضر فناوري مزبور فاقد توانايي ساختن ستون فقرات ساختمان است اما طراحان معتقدند كه با مطالعات بيشتر نسخه‌هاي جديد آن قادر به خلق سازههاي قابل زيست از ساده‌ترين مواد خواهند بود.
سازههاي خلق شده هم‌اكنون قابليت تحمل آب و باد را دارند اما هنوز بسيار كوچك بوده و بيشتر به سازههاي هنري شباهت دارند تا سازههاي ساختماني.در آينده نزديك چنين بازويي مي‌تواند جهت خلق پناهگاه‌هاي قابل حمل براي قربانيان مناطق آسيب‌زده به كار رود.
تيم طراح داراي ماموريت ارائه شيوه‌هايي جهت ساخت ساختما‌هاي مدرن براي انسان به روش‌هاي سازگار با محيط و حذف مواد ساختماني خطرناك است.
