به گزارش مشرق، محمد نصیری، یکی از پرافتخارترین وزنه‌برداران ایران در المپیک و سلطان وزنه‌برداری جهان در آستانه رقابت‌های المپیک 2012 لندن در خصوص شرایط پولادمردان ایران در این رقابت‌ها و ارزیابی‌اش از حضور تیم ملی در لندن با فارس گفت و گویی را انجام داده است که در زیر می‌آید:
در خصوص عملکرد تیم ملی وزنه برداری در المپیک 2012 لندن چه نظری دارید؟
خدارا شکر می‌کنم که تیم ملی وزنه برداری به عنوان امید اول کاروان ایران در رقابت های المپیک امسال حضور دارد و کار به جایی رسیده است که مردم توقع زیادی از وزنه برداران برای کسب مدال دارند.
یعنی امید به قهرمانی و کسب چندین مدال طلا هم می‌رود؟
100 در صد. تیم ملی وزنه‌برداری در رقابت‌های المپیک 2012 لندن برای قهرمان شدن، امیدش از تمام تیم‌ها بیشتر است. البته غیر از این هم نمی‌تواند باشد و باید این اتفاق بیافتد و وزنه برداری ایران، قهرمان المپیک شود.
یک ارزیابی وزن به وزن داشته باشیم. از کیانوش رستمی و سهراب مرادی در وزن 85 کیلوگرم آغاز کنیم.
چندین سال پیش و پس از بازگشتم به ایران کیانوش رستمی حدود 6 ماه در کرمانشاه شاگردم بود و من به وی تمرین می‌دادم. کیانوش آن زمان هنوز اسم و رسم دار نشده بود و سن و سال کمی داشت. سهراب مرادی نیز طی چند وقتی که در اصفهان بودم زیر نظر من کار می‌کرد. در واقع این افتخاری است که هر دو قهرمان 85 کیلویی ایران از شاگردانم محسوب می‌شوند. به مدال‌آوری سهراب و کیانوش قطعا امیدوارم و مطمئن هستم که در 85 کیلو یک طلا و یک نقره برای ایران است و برایم فرقی نمی‌کند که کدام یک طلایی شوند و همین که قهرمانی به ایران برسد، کافیست.
سعید محمدپور در 94 کیلوگرم؟
سعید هم روی سکوی المپیک است. البته تمریناتش را ندیده‌ام اما با توجه به برنامه‌های تمرینی‌اش در اردو و میزان آمادگی که رسانه‌ها از وی نوشته‌اند، امیدوارم سعید محمدپور هم موفق باشد.
نواب نصیرشلال در وزن 105 کیلوگرم:
نواب هم همیشه قهرمان و رکوددار بوده است و به وی هم امیدوارم.
دو فوق سنگین‌وزن قدرتمند و پرامید هم داریم. بهداد سلیمی و سجادانوشیروانی.
بهداد قهرمان آسیا و جهان و رکوددار جهان است و نیازی به تعریف ندارد. وی قطعاً امید اول کسب طلای کاروان ایران در المپیک به شمار می رود و همه مردم ایران به سلیمی امید دارند. سجاد هم نایب قهرمان جهان است و از حالا باید مدال نقره را برای وی کنار گذاشت.
در خصوص کادرفنی تیم ملی چه نظری دارید؟ به نظر می‌رسد وزنه‌برداری طی دو سه سال اخیر در نتیجه‌گیری موفق بوده است.
درست است اما خداراشکر می‌کنم که چراغ وزنه‌برداری ایران از المپیک 1948 لندن تا به امروز روشن است و امروز دوباره نتایج درخشان گذشته در حال تکرار است.
چند سالی می‌شود دوپینگی هم نداشته‌ایم.
خدا کند دیگر هیچ زمان هیچ دوپینگی در ورزش ایران و به خصوص وزنه‌برداری نداشته باشیم. مردم همواره یک نا امیدی نسبت به دوپینگ و این برنامه‌ها داشته‌اند.
برنامه‌تان برای آینده چیست؟
ناظر رقابت‌های نونهالان کشور بودم و احتمالا در همین سمت‌ها به کارم ادامه دهم. اما مدتی است که دیگر دوست ندارم به طرف سالن وزنه‌برداری بروم.
چرا؟ از کسی دلخور هستی؟
از کسی ناراحت نیستم و هیچکس رفتار بدی با من نداشته است اما خودم یک مقدار از کار دلزده شده‌ام.
