به گزارش مشرق، محمد ایمانی فعال رسانه‌ای  در کانال تلگرامی خود نوشت: دنیای غریبی است. "کُلُّ حِزب بِما لَدَیهِم فَرِحون". یک طایفه، کسانی هستند که برای چند لقمه بیشتر و کامیابی و کامجویی افزون تر، حاضرند به هر چیزی که نشانه فرومایگی است تن بدهند؛

ارزشمندی نزد آنها، نه شخصیت و کرامت و عزت، بلکه شهرت و شهوت و شکم است. برخی شهرت طلبان، اگر لازم شد، تن به تن فروشی هم می دهند تا شاید سری در میان سر ها و تصویری در میان  تصاویر پر بازدید سینما و رسانه در بیاورند؛ شاید هم به فلان جشنواره هم راه پیدا کردند.

بی هیچ حد و مرزی، کرم وار و زالو صفت در کنار هم می لولند و به وقتش، کمپین نمایشی ME TOO را هم مثلا علیه هتک حیثیت در فضای سینما راه می اندازند و به نوعی دیگر، در هیجان مسموم دیدن و دیده شدن می دمند. شاید هم، دوباره در متن یا حاشیه فلان جشنواره سر زبان ها افتادند!

به اینها علاوه کنید زر اندوزان زالو صفت را، که هر چه می اندوزند، سیرمانی ندارند و حریص تر می شوند. همچنان سیری ناپذیر، دو پهلو را پیاپی انباشته و تهی می کنند تا... چشم و دهان شان، با خاک گور پر شود.

 یک سبک زیستن هم، شهیدانه زیستن است. گریزان از شهرت، در نهایت گمنامی؛ و گریزان از هر زیادتی دنیا، که وبال گردن می شود و آدمی را از پیش رفتن باز می دارد. دنیا با همه  جلوه هایش، پیش چشم آنها دلبری می کند؛ اما بی اعتنا می گذرند، چون همّ و غمّ شان، متوجه اعلی علّیین است.

خود را ساخته و پرداخته ملاقات خداوندی کرده اند که به تعبیر پیامبر (ص)":  إنّ اللّه َ تعالی یُحِبُّ مَعالِیَ الاُمورِ  وأشرافَها ، ویَکرَهُ سَفسافَها .  خداوند بلند مرتبه، کارهای والا و شریف را دوست دارد و کارهای پست و حقیر را خوش ندارد".

از مرحوم استاد محمد شجاعی (ره) در روزهای پایانی حیات مبارکش درخواست کرده بودند نصیحتی بکند. استاد، کلام مبارک حضرت امیر (صلوات علیه) را یادآور شده بود: "اذْکُرُوا انْقِطَاعَ اللَّذَّاتِ، وَ بَقَاءَ التَّبِعَاتِ. به یاد داشته باشید بریده شدن لذت ها، و ماندگاری پیامد ها را".

سبک زندگی شهیدانه، همان است که امیر مومنان (ع) در توصیف پرهیزگاران فرمود: "فَالْمُتَّقُونَ فِیهَا هُمْ أَهْلُ الْفَضَائِلِ... غَضُّوا أَبْصَارَهُمْ عَمَّا حَرَّمَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ... أَرَادَتْهُمُ الدُّنْیَا فَلَمْ یُرِیدُوهَا وَ أَسَرَتْهُمْ فَفَدَوْا أَنْفُسَهُمْ مِنْهَا...

پرهیزکاران در دنیا، اهل فضیلت ها هستند... چشمان خود را از آنچه خدا حرام کرده، پوشاندند... دنیا اراده آنها را کرد، امّا آنها دنیا را نخواستند؛ دنیا آنان را به اسارت گرفت، پس با با فدا کردن جان، خود را آزاد ساختند...

و از نشانه های یکی از پرهیزکاران این است که او را می بینی: در دینداری نیرومند، نرمخو و دور اندیش، دارای ایمانی پر از یقین، حریص در کسب دانش، با داشتن علم، بردبار. در توانگری میانه رو، در عبادت فروتن، در تهیدستی آراسته، در سختی ها بردبار، در جست و جوی کسب حلال، در راه هدایت شادمان، و پرهیز کننده از طمع ورزی...

اگر نفس او، در آنچه دشوار است فرمان نبرد، از آنچه دوست دارد، محرومش می کند. روشنی چشم پرهیزکار در چیزی قرار دارد که جاودانه است، و آن را ترک می کند که پایدار نیست. نفسش قانع، خوراکش کم، دینش حفظ شده، و شهوتش -در حرام- مرده است... در سختی ها با وقار، و در ناگواریها بردبار و در خوشی ها، سپاسگزار است".

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.