به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون ویژه های خود نوشت: روزنامه فرهیختگان درباره شیطنت چند روز قبل چند راننده بی‌آرتی و عدم حمل مسافران به بهانه مطالبه افزایش حقوق نوشت: چند روز پیش لابه‌لای مجازی‌گردی‌های پشت‌سرهم و تماشای عکس و استوری‌های دوستان، چند پست و استوری از ناراحتی برخی دوستان به‌خاطر نبود اتوبوس در بعضی خطوط اتوبوسرانی پایتخت جلب توجه کرد. ماجرای صف‌های نسبتاً طولانی و معطلی‌های طولانی‌تر در ایستگاه‌های اتوبوس و مترو ماجرای تکراری برای ما تهرانی‌هاست و اصلا غیرطبیعی نیست. منتها وقتی این معطلی‌ها آن‌قدر زیاد می‌شود که به گلایه و شکایت می‌رسد، یعنی ماجرا از حالت طبیعی خارج شده.

رانندگان مذکور خواهان افزایش حقوق خود به همان میزان اعلام شده توسط وزارت کار بودند؛ همان ۵۷ درصد.

این اعتراض و واکنش‌ها و نوشداروی بعد از آن، نکاتی را گوشزد می‌کند که اطلاع از آن قبل از هر نوعی از بازخوردها، الزامی است.

نکته اول اینکه فیش‌های حقوقی برخی رانندگان شرکت واحد در فضای مجازی و رسانه‌ها منتشر شد و برخی مسئولان هم در ارتباط با این فیش‌ها توضیح دادند که بازه دریافتی رانندگان شرکت واحد اتوبوسرانی از بیش از ۱۵ میلیون تا ماهیانه بیش از ۲۵ میلیون تومان است و این یعنی عدد دریافتی رانندگان عدد کمی به‌خصوص در مقایسه با بسیاری از مشاغل نیست و همین مسئله به‌نظرم اصل این اعتراض را زیر سؤال می‌برد که در شرایط موجود کشور، ولو با تمام سختی‌ها، اینکه صنفی، در اینجا رانندگان اتوبوس مردم را معطل و در فشار بگذارند که بخواهند حقوق نه‌چندان پایین‌شان را بالاتر ببرند، در خوشبینانه‌ترین حالت نوعی زیاده‌خواهی است. به هر حال اعتراض حق تمام مردم و اصناف در شـرایط سخت و نابرابری است، اما در جامعه‌ای که معلمان و پرستاران و بسیاری دیگر از اصناف، اعدادی به مراتب پایین‌تر از رانندگان اتوبوس‌های شرکت واحد دریافت می‌کنند، این‌طور تنش‌آفرینی‌ها کمی بودار به‌نظر می‌رسد. خلاصه که آقای راننده ماهارو ایستگاه نکن! 

نکته بعدی اما معطوف به واکنش‌هایی است که بعد از این اعتراضات شکل گرفت. بعد از این واقعه در اقدامی خوب، شهردار تهران در جمع معترضان حاضر شد و انتقادات و اعتراضات آنها را شنید و نکاتی را هم گفت، منتها بعد از آن، خبر رسید که شهرداری قرار است حقوق جدید را با افزایش ۴۰ درصدی برای رانندگان واریز کند. این اقـــدام با توجه به انتقاد اولی که طرح کردیم، خود می‌تواند پایه‌گذار بدعتی جدید باشد.