به گزارش مشرق، با تقاضای قصاص و عدم گذشت خانواده‌ی غزاله شکور، حکم قصاص آرمان عبدالعالی که از سال ۹۲ در زندان به سر می‌برد، صبح امروز چهارشنبه ۳ آذرماه در زندان رجایی شهر اجرا شد.

طی سال‌های گذشته جلسات متعددی در دادستانی تهران با حضور قضات و اعضای کمیته صلح و سازش و همچنین جلساتی با حضور فعالین و چهره‌های فرهنگی و اجتماعی شاخص برای گرفتن رضایت از خانواده غزاله شکور برگزار شده بود.

با وجود تمام تلاش‌های صورت گرفته از سوی چهره‌های مختلف، اما خانواده شکور در طی سالیان گذشته همواره بر اجرای حق قانونی خود تاکید داشتند.

ماجرای این پرونده چیست؟

گم‌شدن غزاله و دستگیری آرمان به‌عنوان مظنون

۱۲ اسفندماه سال ۹۲ بود که غزاله شکور، پس از جداشدن از مادرش مفقود می‌شود. پس از عدم مراجعه غزاله به منزل، خانواده او پلیس را در جریان ماجرا قرار می‌دهند و تحقیقات پلیسی برای پیدا کردن این دختر جوان آغاز می‌شود. پلیس بعد از انجام تحقیقات لازم، به فردی به نام آرمان عبدالعالی که سابقه آشنایی با غزاله شکوری را داشت، مظنون می‌شود و در نهایت در تاریخ ۲۰ اسفندماه سال ۹۲ متهم را بازداشت می‌کند.

اظهارات دوست آرمان عبدالعالی در خصوص نقش وی در قتل غزاله شکور

آرمان عبدالعالی در ابتدا، هر گونه نقش خود را در مفقود شدن غزاله شکور منکر شد؛ اما در ادامه تحقیقات، یکی از دوستان آرمان عبدالعالی به‌عنوان مطلع احضار شد و گفت: «آرمان عبدالعالی در روز حادثه با من تماس گرفت و پرسید کجا هستم و من، چون معلم خصوصی داشتم، گفتم که نمی‌توانم بیایم و تو را ببینم. چند بار بعد از آن نیز تماس گرفت و گفت حتما باید تو را ببینم، باز گفتم نه. روز بعد او را دیدم گفتم چه‌کار داشتی که گفت با میله بارفیکس غزاله را زدم و او را کشتم و سپس با ۲ کیسه پلاستیک او را پوشاندم و در سطل آشغال انداختم».

بررسی دوربین‌های مداربسته صحنه جرم و انتقال جسد با چمدان توسط آرمان عبدالعالی

در ادامه، تحقیقات پلیسی در خصوص صحت‌سنجی اظهارات فرد مطلع آغاز شد و با بررسی تصاویر دوربین‌های مداربسته نزدیک به منزل متهم مشخص شد که آرمان عبدالعالی در روز حادثه، ساعت ۱۸:۳۶ دقیقه با یک چمدان خانه را ترک کرده و ساعت ۱۸:۴۹ به منزل بازگشت.

پس از انجام تحقیقات همه‌جانبه در اداره آگاهی و ارائه مستندات غیرقابل انکار به متهم، در نهایت آرمان عبدالعالی از قتل غزاله شکور پرده‌برداری کرد.

اعتراف آرمان عبدالعالی به قتل غزاله شکور با میله بارفیکس

عبدالعالی در اعترافات خود جزییات قتل را بدین شرح توضیح داده است: در حین صحبت با او (غزاله شکور) عصبانی شدم و او را هل دادم و سر او به دستگیره تخت خورد و از حال رفت. چند بار این حرکت را تکرار کردم (کوبیدن سر مقتوله به دستگیره تخت) و سپس با میله بارفیکس پنج یا شش ضربه به سر او زدم. بعد از این که او را داخل چند کیسه زباله گذاشتم و بعد از جمع کردن جسد و قرار دادن آن داخل چمدان به مدت حداقل ۱۲ دقیقه در آن حالت او را نگه‌داری و حمل کردم و در آخر در سطل زباله مکانیزه انداختم و فردای آن روز نیز برای بررسی سطل زباله به محل آن در میدان مینا رفت.

کشف آثار خون مقتوله در صحنه جرم توسط ماموران پلیس آگاهی

دو روز پس از اعتراف آرمان عبدالعالی به قتل غزاله شکور، منزل متهم از سوی ماموران پلیس آگاهی مورد بررسی قرار گرفت که در نهایت کف اتاق متهم، زیر تخت خواب، روی درب‌های کمد دیواری، روی درب اتاق، جلوی درب ورودی منزل و روی میله بافریکس آثار خون کشف شد و پس از انجام آزمایش دی ان‌ای مشخص شد که آثار خون، مربوط به غزاله شکور بوده‌است. نکته قابل توجه، پاشیده شدن خون مقتوله به دیوار بود که حکایت از وارد کردن ضربات با جسم سخت به مقتوله دارد.

عدم احراز اختلال روانی در آرمان عبدالعالی در معاینه کمیسیون پزشکی قانونی

۲۴ اسفندماه سال ۹۲ اتهام قتل عمد مرحومه غزاله شکور به آرمان عبدالعالی تفهیم شد که وی ضمن قبول اتهام انتسابی، نقشه محل قتل را نیز تنظیم کرد و محل درگیری و ایراد ضربه به سر مرحومه را نشان داد

در آزمایش سلامت روانی پزشکی قانونی در تاریخ ۱۳۹۳/۰۱/۱۷ اعلام نمود " نامبرده در زمان ارتکاب جرم از سلامت کامل روانی برخوردار بوده و بر حرمت اعمال ارتکابی خود آگاهی داشته و علائمی از اختلالات روانی که باعث فقدان کنترل اراده و قوه تمیز او گردد، مشاهده نشد". مجدداً وضعیت مشارالیه در کمیسیون‌های پزشکی قانونی استان تهران مورد بررسی قرار گرفت که در نتیجه، کمیسیون روانپزشکی در تاریخ ۱۳۹۳/۸/۲۷  اعلام نمود هیچ گونه دلیلی بر وجود اختلال روانی که مانع قوه تمیز و تشخیص نام برده باشد، یافت نگردید.

تشریح نحوه وقوع قتل در جریان بازسازی صحنه جرم توسط آرمان عبدالعالی

پس از اعتراف آرمان عبدالعالی به قتل عمد غزاله شکور، متهم به منظور بازسازی صحنه جرم، به محل وقوع جرم منتقل شد. در بازسازی صحنه جرم، آرمان عبدالعالی نحوه ورود مقتوله به منزل، هل دادن وی، ایراد ضربه با میله بارفیکس، نحوه قرار دادن جسد داخل کیسه زباله، کندن کاغذ دیواری و زدن واکس برای امحاء خون را نشان داد.

کمیسیون پزشکی قانونی بار دیگر وضعیت روحی و روانی متهم را مورد بررسی قرار داد؛ اما اختلال روانی که باعث عدم قوه تشخیص و تمیز متهم شود را احراز نکرد.

صدور کیفرخواست و تقاضای قصاص

با صدور کیفرخواست و تشکیل جلسه دادگاه، اولیای دم قصاص متهم آرمان عبدالعالی را از دادگاه تقاضا کردند و حاضر به گذشت یا مصالحه نشدند.

ارجاع پرونده به شعبه هم‌عرض در پی درخواست اعاده دادرسی محکوم‌علیه

بر این اساس، بنابر مستندات محکم و غیر قابل انکار، آرمان عبدالعالی با رای دادگاه به قصاص نفس محکوم شد و در ادامه با توجه به درخواست اعاده دادرسی از سوی محکوم‌علیه، پرونده جهت رسیدگی به شعبه هم‌عرض ارجاع شد.
ماجرای تمدید مرخصی تحصیلی و تمدید دفترچه درمانی مقتوله

با ارجاع پرونده به شعبه هم‌عرض، تحقیقات در خصوص ادعاهای محکوم، از سرگرفته شد. از جمله موضوعات مطرح شده از سوی وکلای محکوم پرونده، موضوع تمدید مرخصی تحصیلی غزاله شکور بعد از قتل وی بود که با استعلامات صورت گرفته از دانشگاه امام خمینی (ره) قزوین مشخص شد که تمدید مرخصی تحصیلی مقتوله، از سوی مادر مقتوله صورت گرفته‌است.

همچنین در خصوص ادعای مطرح شده از سوی وکلای محکوم پرونده مبنی بر تمدید دفترچه درمانی مقتوله، تحقیقات به‌عمل آمده از کارگزاری ۳۸ سازمان تامین اجتماعی حکایت از این داشت که این اقدام توسط والدین مقتوله صورت گرفته و حتی پدر مقتوله اقدام به دریافت گواهی فوت برای غزاله شکور کرده‌است.

چرا فیس‌بوک مقتوله بسته شد؟

موضوع دیگری که از سوی وکلای محکوم به‌عنوان دلیلی بر زندن بودن غزاله شکور مطرح شده‌است، بسته شدن صفحه مقتوله در فیس‌بوک شش ماه پس از قتل وی بود که با توجه به تحقیقات صورت گرفته مشخص شد که این اقدام به‌طور خودکار توسط شرکت فیس‌بوک صورت گرفته‌است.

عدم کشف جسد دلیلی بر عدم وقوع قتل نیست

عدم کشف جسد مقتوله از مهم‌ترین موضوعاتی است که از سوی وکلای آرمان عبدالعالی به‌عنوان دلیلی بر امکان عدم وقوع قتل از سوی موکل خود مطرح می‌گردد؛ اما نکته قابل توجه این است که عدم وجود جسد دلیلی بر عدم وقوع قتل نیست؛ چرا که با توجه به ادله و مستندات موجود در پرونده از جمله اقرار متهم به نحوه وقوع قتل، کشف دی ان‌ای مقتوله در صحنه جرم و اظهارات فرد مطلع در خصوص قتل غزاله شکور، وقوع قتل توسط آرمان عبدالعالی محرز است.

علت عدم کشف جسد مقتوله

از طرفی، تحقیقات قضایی در خصوص علت عدم کشف جسد مقتوله حکایت از این دارد که با توجه به تاریخ وقوع قتل (۱۲ اسفندماه) و تاریخ بازداشت آرمان عبدالعالی (۲۰ اسفندماه)، حداقل هشت روز از فقدان غزاله شکور می‌گذشته است و در همین مدت چندین تن زباله به مرکز دفع زباله منتقل شده که عملا کار یافتن جسد را غیرممکن می‌سازد.

تشکیل دادگاه هم‌عرض و صدور حکم قصاص برای آرمان عبدالعالی

در نهایت، جلسه دادگاه هم‌عرض در تاریخ ۲۲ شهریورماه سال گذشته با حضور متهم، وکلای وی، اولیای دم و مشاور دادگاه تشکیل شد و پس از اخذ دفاعیات متهم، اولیای دم مجددا درخواست قصاص را مطرح کردند.

رد سناریوی مرگ غزاله در راه پله ساختمان با کشف آثار خون پاشیده شده بر دیوار صحنه جرم

آرمان عبدالعالی در جلسه دادگاه مدعی شد که غزاله شکور هنگام خروج از منزل وی، در راه پله زمین خورده و وی پس از شنیدن صدای فریاد غزاله شکور در محل حاضر شده و در ادامه او (غزاله شکور) را به داخل اتاق خود آورده و با توجه به مرگ غزاله شکور در اثر برخورد سرش به پله، اقدام به بسته بندی و خارج کردن جسد او از منزل کرده است؛ این در حالی است که بر اساس مستندات پرونده، پاشیده شدن لکه‌های خون مقتوله بر دیوار اتاق متهم و کشف خون غزاله شکور بر میله بارفیکس دلالت بر این دارد جسمی سختی (میله بارفیکس) با مقتوله برخود کرده و در اثر این برخورد، خون مقتوله به دیوار پاشیده شده است و بر این اساس فرضیه انتقال جسد از راه پله به اتاق مردود است؛ چرا که در چنین حالتی خون مقتوله به دیوار پاشیده نمی‌شد و اثری از خون او بر میله بارفیکس کشف نمی‌شد. تمامی این‌ها در حالی است که هیچ گونه اثری از خون مقتوله در راه پله منزل متهم کشف نشده است.

دادگاه در نهایت آرمان عبدالعالی را در ماجرای قتل غزاله شکور مجرم شناخت و به قصاص نفس محکوم کرد که پس از فرجام‌خواهی، رای دادگاه بدوی از سوی دیوان عالی کشور تایید شد.