به گزارش مشرق به نقل از ایرنا، سانچز در این نامه نوشته است: نام من 'خوان مارتین لوپز سانچز' است كه درژوئن سال2010 ( اردیبهشت - خرداد 1389) با دوچرخه پس از10 ماه ركاب زدن وپیمودن 25 هزار كیلومتر از 'گرانادا' به 'پكن' رسیدم .

مشخصات من و خبرپیمودن این مسیربه آدرس http://www.youtube.com/watch?v= BcbP5PT-Gis در اینترنت قرار دارد و برخی روزنامه ها مانند 'الموندو'، 'ایده آل' گرانادا وروزنامه 'سوییا' نیز گزارش هایی در این باره منتشر كرده اند.

وی افزود:من دركتابخانه عمومی شهرگرانادا كار می كنم و بطور اتفاقی نخستین شماره نشریه دنیای ایرانی mundo Iranioرا روی میز دیدم و فورا جلد مجله توجه مراجلب كرد، زیرا من از زمانی كه در ژانویه وفوریه 2010 (دی و بهمن 1388)ایران را دیدم ازمناظر، تاریخ، فرهنگ، غذاها (آبگوشت وحلوا فوق العاده اند) و مخصوصا مهمان نوازی بیكران مردمان آذری زبان ، كردها ، فارس ها و..در شگفتم.

درحال حاضر مشغول ایراد سخنرانی با استفاده از تصاویر در ارتباط با این سفر و تجربه مسیر اروپا وآسیا با دوچرخه در مسیر جاده ابریشم هستم .

وی ادامه داد: باید اعتراف كنم، هنگامی كه سخن من به ایران می رسد، گرچه این كشور یكی از كشور های 'خطرناك ' مسیر معرفی می شد واین موضوع را حتی خود وزارت امورخارجه و سفارت اسپانیا در تهران به من گفتند ( اینجا چه كار می كنی ؟ مگر روزنامه نمی خوانی ؟) اما چه خوب شد كه من به حرف آنها و مطالبی كه رسانه ها می گویند گوش ندادم .

در ایران آنقدر به من خوش گذشت كه حتی دوماه در آنجا ماندم .از ماكو تا شیراز وسپس از آنجا به سمت دریای خزر و از آنجا تا مشهد ركاب زدم و از طریق مرز تركمنستان از ایران خارج شدم .

بسیار دوست دارم مقاله ای در باره تجربه سفرم به ایران بنویسم تا چهره ای نزدیك تر به ایران امروزی را نشان دهم چهره ای كه در جاده های ایران می شود دید ،چهره ای از رسوم از گذشته غنی از حال حاضر از دید یك دوچرخه سوار .

قصد من از ارائه مقاله تخریب كلیشه هایی است كه تقریبا همیشه در صدد به حاشیه راندن این جامعه در سطح بین المللی و نشان دادن چهره ای تحقیر آمیز بوده اند در حالی كه ایران كشوری است كه شایسته چهره دیگری است ومن می خواهم چهره واقعی آن را نشان دهم ،كشوری كه آرزو می كنم بار دیگر هم آنجا را ببینم .

هدف من نشان دادن تاریخ ، حال ، میراث فرهنگی و دیروز وامروز جامعه ایران ونگاهی متفاوت و دور از رسانه ها با دوری از مسائل سیاسی است . زیرا به اندازه كافی سیاست شناسان وكارشناسان همه چیز دان ! كه به اندازه كافی همه جا می پلكند، وجود دارند كسانی كه متاسفانه بیشترشان از روی شنیده ها صحبت می كنند .