به گزارش مشرق، همه چیز در آمریکا در حال تمام شدن است. زنجیره تأمین جهانی در همان لحظه‌ای که آمریکایی‌ها می‌خواهند بیش از حد فعال شود، کند شده است.

این نوشته درک تامپسون، یک نویسنده آمریکایی است که می‌گوید: آیا فقط من این‌گونه فکر می‌کنم یا این‌که واقعاً در آمریکا همه چیز در حال تمام شدن است؟

درک تامپسون می‌نویسد هفته گذشته به بسیاری از فروشگاه‌ها و داروخانه‌ها برای خرید کیت آزمایشگاهی یا دستمال توالت سر زده اما به هر کدام که رسیده با قحطی روبه‌رو شده است. او می‌گوید: به والگرین و داروخانه تارگت رفتم تا کیت آزمایشگاهی برای آزمایش کرونا در منزل و دستمال کاغذی بگیرم اما نبود. به دنبال مواد خوراکی رفتم اما قفسه‌های خوار و بار فروشی به کل خالی بودند.

این اقتصاد اکنون ماست. عرضه‌ها در بازار با روند طولانی یک هفته‌ای و یا حتی یک ماهه روبه‌رو شده است؛ وقتی قطعه ماشینی را در بازار می‌خواهید باید یک هفته منتظر بمانید حتی اگر کتابی بخواهید شاید یک ماه دیگر به دستتان برسد.

اقتصاد آمریکا هنوز با رکود مشابه رکود تورمی ۱۹۷۰ روبه‌رو نشده است. این چیزی متفاوت و کاملاً عجیب است، اما آمریکایی‌ها در حال ورود به مرحله جدیدی از اقتصاد هستند که در آن تولید ناخالص داخلی در حال افزایش است و ما همچنان از کمبود بسیاری از اقلام رنج می‌بریم. همه چیز در حال نابودی است.

به گفته تامپسون، شیوع ویروس کرونا زنجیره‌های تأمین جهانی را به طرق مختلف درگیر کرده است. فاجعه‌بارترین موضوع، ترافیک سنگین بارگیری کشتی‌ها در سواحل لس‌آنجلس و لانگ‌بیچ است. در کالیفرنیا تقاضا برای مصرف بالا اما با کمبود راننده و کامیون مواجه هستیم. تقاضای زیاد و عرضه محدود و قیمت‌هایی که ماه‌به‌ماه تغییر می‌کنند؛ قبل از شیوع کرونا رزرو یک کانتینر که تقریباً ۳۵هزار کتاب را دربر می‌گرفت ۲۵۰۰ تومان بود در حالی که اکنون ۲۵ دلار قیمت دارد.

وضعیت کانتینرها در گمرک بدتر آن است که فکرش را بکنید با افزایش تقاضا در آمریکا حمل‌ونقل یک بسته از شانگهای به لس‌آنجلس در حال حاضر ۶ برابر گران تر از ارسال یک محموله از لس‌آنجلس به شانگهای است. این امر انگیزه بیشتری برای صاحبان کانتینر رقم زده است تا آن‌ها را به چین بفرستند حتی اگر خالی باشند تا حمل‌ونقل بارهای شانگهای را برای سرعت دادن در سفر به شرق سرعت ببخشند. این در حالی است که کالاهای ساخت آمریکا که قرار بود به اقیانوس آرام ارسال شوند در بنادر سواحل غربی می‌نشینند.

در بخش حمل‌ونقل هم این مشکل وجود دارد. انجمن کامیون‌داران "مینه سوتا" تخمین زده که آمریکا به دلیل مشکلات طولانی مدت در استخدام بازنشستگی پیش از موعد و کلاس‌های آموزش رانندگی که به دلیل کرونا لغو شدند، ۶۰ هزار راننده کم دارد.

زنجیره تأمین جهانی به کانتینر، بنادر، راه‌آهن، انبارها و کامیون‌ها بستگی دارد و این خط مونتاژ بین‌المللی به روش‌های منحصر به فرد خود شکسته می‌شود. هنگامی که زنجیره تأمین جهانی کار می‌کند مانند یک سیستم نامرئی زیبا و به شکل دومینو به جلو می‌رود اما همه چیز امروز یادآور این است که دومینوها نیز می‌توانند به عقب برگردند.

در آمریکا به نظر کارفرمایان برنامه‌های دولتی کمبود وحشتناک نیروی کار را تشدید کرده و ایجاد نیروی انسانی در مشاغل دشوار شده است. بسیاری به شغل‌های دیگر همچون رستوران‌داری روی آوردند و حالا استخدام صدها نفر در شغل‌های جدید و در زمان کرونا سخت شده و همین خدمات را با کندی و سختی روبه‌رو کرده است.

حالا سوال این است که آیا کمبودها برطرف می‌شود؟ یک احتمال این است که آمریکایی‌ها یک سبک زندگی پایدار زاهدانه و خانگی را اتخاذ کنند که وابستگی ما را به کالاهایی که زنجیره تأمین جهانی را فعال می‌کند کاهش دهد و این تنها یک تخیل است و تصورش هم ممکن نیست.

و اما بهترین راه داشتن یک سیاست است سیاستی که به افزایش ۹۰ درصدی کانتینرها بیانجامد. کانتینرهایی که در چین ساخته می‌شوند. باید بدانیم که آمریکا درباره ساخت کانتینر، قطعات خودرو و و کالاهای خانگی که به شدت برای دستیابی به آن‌ها متکی به خارج است و کیت‌های آزمایش کرونا کاری نکرده است.

برای چندین دهه بسیاری از شرکت‌های آمریکایی با استفاده از نیروی کار و مواد ارزان‌تر در اقیانوس‌ها تولید را به خارج از کشور منتقل کردند. در مواقع عادی آمریکا از این تجارت جهانی سود می‌برد. اما شیوع کرونا و خرابی این زنجیره تأمین، یادآور این است که کاهش تولید را می‌توان به‌طور گستره‌تری در طول یک بحران و زمانی‌که ما همه چیز را از دست داده‌ایم احساس کنیم. به همین دلیل است که برنامه بازسازی جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا شامل میلیاردها دلار برای تأمین مجدد تولید سرمایه‌گذاری در تحقیقات اساسی و تأمین زنجیره‌های تأمین داخلی است.

کمبود قطعات خودرو، لوازم خانگی و حتی کانتینر و... بخشی از بحران گسترده کمبود تولید در آمریکا است. یک غریزه حمایتی و ضد رشد در دولت جریان دارد که محدودیت‌های شدیدی را در بخش‌های مختلف مثل ساخت مسکن، مهاجرت و صدور مجوز از متخصصان و تجار جدید ایجاد می‌کند. بحران امروز فرصتی است برای آن‌که بفهمیم که نمی‌توانید آنچه را که در ابتدا ایجاد نشده را توزیع کنید.

بحران امروز فرصتی است برای تأکید و آشنایی بر فلسفه جدیدی به نام "پیشرفت طلبی طرف عرضه" است. چند دهه بعد ما به میراث کرونا نگاه می‌کنیم و می‌بینیم که کرونا با تمام مشکلات خفه کننده بحران جهانی‌اش که به طول انجامید به ما فهماند پیشرفت واقعی با حذف سختی‌ها و نقاط خفه کننده آغاز می شود.