باهمین روانشناسی بودکه همه شاهدیم و داریم می بینیم اخلاق وبار سوادودرس نسل فعلی کیلویی هم نیست!

ولی ما با همون سیستم فلک و کتک هم درس میخوندیم، هم بازی و شادی بیشتری تو مدرسه و خونه داشتیم احترام بزرگتر ها را هم بهتر از امروزی ها. خدا را شکر درس خوان هم بودیم و موفق . امروز همه‌ی مدیر و معلم هایم را حلال میکنم ولی اگرچه آنقدر شدت عمل آنروزها را تایید نمیکنم ولی تسامح امروز هم شایسته نیست

با تجربه بهتون می گم اون قدیمی بهتر بوده..

الان خروجی این وضعیت فعلی شده امثال هلیاقمه کش!چوب و فلک معلم برچیده شد،پیچیدگی های رفتاری مثل خون‌بازی،آرایشهای غلیظ واعتیاددانش آموزان جایگزین شد،یه کم از معلم حساب ببرندچه ایرادی داره؟

طبق کدوم امار این حرفها رو میزنید؟ تاجایی که یادمونه متاسفانه در زمان رضاخان و محمدرضا پهلوی ملعون همه مهندس ها رو از خارج میاوردند تا برجی بسازند! کدوم دکتر مهندس عالی؟ شاید تعدادی به اندازه قلیل واقعا درس خون و کاری بودن. یک نگاهی به مسکن اکثریت مردم در دهه 30 ،40 و 50 و خانه های روستاهایی اون زمان بندازید که با یک زلزله چطور زوارشون در میرفت و خاک شیر می شدن! تعداد مرگ و میر زلزله های دهه 20 و 30 ، 40 و 50 ، 60 نشون میده مهندس ها ساختمان ها رو اصلا مقاوم واصولی نمی ساختند، واقعا مهندس ها جقدر عالی بودند! ما بی خبریم!

باسواد یعنی منضبط رو مثل شما مینوشتن؟ سوادشون ربطی به تنبیه نداشت.

از املای منظبط شما مشخصه چوب و فلک چقد تاثیر داشته

چون به خاطر سیاست های کثیف حرمت معلم را نشکسته بودند و مثل الان نیست که هر کس و ناکسی به خود اجازه می دهد به معلم توهین کند .

تأثیرش اون جاست که اگر همین متن تحویل یک دهه هشتادی نوشته باشه این شکلی می نویسه: عطفاقن بچه های جدیدباثوادطرند،منذبط طرندوبذرگ کوچکی رابحترازغدیم می دانندالبطحه ک ی مغدارظیاده روی درطنبیح بود

الان از روی املای یه کلمه تشخیص دادین که دوستمون سواد نداره؟ مثل دکترای امروز با روش امروز که قیچی رو تو شکم بیمار ول می کنن می مونه نه؟ من امروز از نزدیک دارم شیوه ی تدریس و نمره گرفتن دانش آموز و میزان یادگیری ها رو می بینم، پوچ پوچ پوچ. یک دهه دیگه خروجی کار رو می بینید. یه فاجعه. البته برای همه ی معلم ها و دانش اموزها نیست اما این مدلی که من دیدم توی اون اخلاق داره به سمت صفر حرکت می کنه، گذراندن دروس هم به پارتی و زد و بند. امیدواریم تهش خیر باشه و ما در اشتباه..

بی دلیل نیست که تومدارس کره جنوبی فیلم مستند باپرچم کره جنوبی گوشه کلاس درس هست آن هم توسایت آپارارت که معلم های کره جنوبی ازدانش آموزخاطی یاتنبل میخوان کفش وجورابش رودربیاره روی میزقراربگیره تابه کف پاشون بزنه وچوب وفلکشون کنه! الان هم مقام اول پیشرفت دردنیاهستندهم لوازم خانگی وگوشی هوشمندوتجارت وعلم با این روش آموزش وپرورش سخت گیرانه

خوبه شمارو هم بخاطر خطاهای کوچک چوب و فلک کنن؟ از خودتون شروع کنید بد نیست !!!!!!!!!!!!!!!!!!!

دهه پنجاه قبل از انقلاب زمان شاه ملعون تو سنندج مدرسه ابتدائی بینش میرفتم که مدیرش خانم مادلن کمانگر خشن بود او با خط کش کلفت قطورش دست بچه ها رو بخاطر چند دقیقه دیرامدن تو زمستون یخ کباب و سرخ میکرد! معاون لنگ ، خشن عقده ای اش سر صف بچه ها اگر کمی اینور اونور می شدند با میل بافتنی وحشیانه تو پاشون فرو میکرد. معلم کلاس دوم ما خانم حبیبی سادیس و دیوانه اصلا درس دادن بلد نبود . هر روز تکالیف سنگین به بچه ها میداد، اکثر دانش اموزان از پس نوشتن اینهمه مشق برنمیامدن. هردانش اموز کرد و غیره اگر مشق اش رو کامل ننوشته بود، به فراش میگفت بیاد جوراب دانش اموز رو در بیاره و پاهاشو سفت بالا نگه داره ، بعد این معلم روانی با نفرت تمام بایکدسته ترکه های تازه بهاری زیر پای بچه ها می کوبید گاهی 90 درصد کلاس رو با این روش وحشتناک شکنجه میکرد و کل کلاس رو داد و فریاد وحشتناک و گریه پر میکرد. تن بقیه بچه ها از وحشت می لرزید. در پائیز و زمستان همین خانم حبیبی مو طلایی که فقط به قر و فرش اهمیت میداد ، با شدت و حدت تمام با خط کش قهوه ایی کلفت اش تمام بچه های بیچاره رو لت و پارمیکرد! یک خانم تبریزی سال سوم به مادرس میداد که خیلی مهربون و واقعا معلم نمونه تمام عیار بود یادش همیشه گرامی باد. در کلاس پنجم یک معلم کرد داشتیم که کتک نمی زد ولی به بچه ها فحش های بدی میداد و دائم بچه ها رو تحقیر میکرد. مدرسه بینش مدرسه نبود بلکه یک شعبه از شکنجه گاه ساواک سنندج بود.یکی از همکلاسی های کرد بنده برای همین رفتارهای خشن برای همیشه از مدرسه فرارکرد و از ترسش دیگه به مدرسه نیامد. برای همین همیشه این خانم مادلن کمانگر خشن و بیرحم رو لعنت می فرستم. فک و فامیل هاش بعد انقلاب همه ضد انقلاب و کوموله از اب درامدند.

احتمالابایدطرح کادقدیمیاباشه

خودتان را با همین حرفها گول بزنید. آره. آن زمان سواد حکم کیمیا را داشت و برای همین سختگیریها ارزش داشت. سواد کسی که نصاب الصبیان را یاد می گرفت کم از المپیادهای ریاضی الان نبود.