به گزارش مشرق، جنبش دانشجویی در تحولات یکسال اخیر پیرامون انقلاب اسلامی چه کرده است؟
این سوالی است که بیش از هرچیز فعالان جنبش دانشجویی کشور به ویژه در تشکل های مبرّزی همچون بسیج دانشجویی، جامعه اسلامی دانشجویان، جنبش عدالتخواه دانشجویی، انجمن اسلامی مستقل و دفتر تحکیم وحدت باید برای تاریخ و برای پیشگاه مردم ایران به آن پاسخی مدلل و قانع کننده بدهند.

مطالعه کارنامه برجای مانده از عملکرد این تشکل ها بویژه در یکسال اخیر فقط منوط به چند بیانیه و مصاحبه است. این در حالی است که جستار در لابه لای این بیانیه ها و مصاحبه ها نیز به جز چند مورد، ما را به جای پایی محکم و یا موضعی جریان ساز رهنمون نمی شود.


در واقع، در طول یکسال گذشته تنها اقدام تأثیرگذاری که از جانب برخی چهره های تأثیرگذار جنبش دانشجویی کشور انجام شد بحث حمله به ورودی سفارت انگلیس در تهران بود که با بازتاب های مختلفی مواجه شد و حرف و حدیث پیرامون درست و غلط آن همچنان ادامه دارد.

و دیگر هیچ...


بیانیه ها و مصاحبه هایی که جریان نمی سازند

بیانیه های تشکل ها و مصاحبه های چهره های دانشجویی کشور، به هر دلیلی در جریانات روز کشور مطرح نمی شود و اساساً نیز شاید این همه بیانیه و مصاحبه یکنواخت دیگر چنگی به دل نمی زند و انتظار پرداخته شدن به آنها برای تأثیرگذاری انتظاری تقریباً بیهوده است.

چه اینکه این بیانیه ها و مصاحبه ها اولاً دارای ارزش هایی مثل پیشگامی و یا بدیع بودن نیستند و ثانیاً فقط در همین دو قالب خلاصه شده اند و هیچ نوآوری در جنبش دانشجویی کشور برای تأثیرگذاری بیشتر دیده نمی شود.

نامه سرگشاده به رئیس سازمان صدا و سیما درباره برنامه هفت!، بیانیه برای همدردی با مردم بحرین، بیانیه در محکومیت توهین به ساحت مقدس امام هادی (ع)، بیانیه خطاب به مجلس نهم، بیانیه...، بیانیه... و ...

این در حالی است که باز هم باید تأکید کرد غیر از دیدار ماه رمضان سال گذشته مقام معظم رهبری با فعالان دانشجویی و البته حمله به ورودی سفارت انگلیس توسط تعدادی از چهره های دانشجویی، هیچ ردّ مهمی از جنبش دانشجویی ایران در رخدادهای مهمی مثل اقتصاد داخلی ایران، بیداری اسلامی، مذاکرات هسته ای ایران و 5+1، جنبش وال استریت، حمایت از تولید ملی به عنوان راهبرد سال و از این قبیل دیده نمی شود.

فأین تذهبون...؟!


آنچه رهبرانقلاب از جنبش دانشجویی می خواهد

این در حالی است که آنچه که ما از مبانی جنبش دانشجویی در ساحت انقلاب اسلامی و در آموزه های ولی فقیه می دانیم چیزی غیر از این رخوت و سکون و اقدامات بدون نوآوری است.

مقام معظم رهبری در یکی از سخنرانی های خود در سال 87 و در جمع دانشجویان دانشگاه های شیراز خطاب به دانشجویان فرمودند: " فرياد اين ملت، قيام اين ملت براى ملتهاى ديگر بيداركننده است، هشداردهنده است، كما اينكه بوده تا حالا؛ كما اينكه اين بيدارى به وجود آمده است. خوب، اينها احساس خطر ميكنند. همه‌ى تلاششان را هم گذاشته‌اند، ولى با همه‌ى اينها ملت ايران، شما جوانان، شما دانشجويان ميتوانيد در مقابل همه‌ى اينها بايستيد و بر همه‌ى اينها غلبه پيدا كنيد؛ اما شرائطى دارد. ما امروز از بيست سال قبل، از سى سال قبل خيلى جلوتريم"

معظم له در همین سخنرانی و در بخش دیگری از بیاناتشان فرمودند: " دانشجو بايد تلاش كند. دانشجو و محيط دانشگاه بايد نگاه كلان به هدفهاى انقلاب داشته باشد؛ دنبال آنها برود."

رهبر فرزانه انقلاب در سال 82 و در دیدار با تنی چند از نخبگان دانشجویی نیز فرمودند: "اگر شما جوانان نگاه به قلّه‌هاى آرمانى را كنار بگذاريد، برآيندِ غلطى به‌وجود خواهد آمد. برآيندِ آرمانگرايى شما و چالش مسؤولان با مصلحتها، برآيند معتدل و مطلوبى خواهد شد؛ اما اگر شما هم دنبال مصلحت‌گرايى رفتيد و گرايش مصلحت‌انديشانه - يعنى صددرصد با واقعيتها كنار آمدن - وارد محيط فكرى و روحى دانشجو و جوان شد، آن‌وقت همه چيز به‌هم مى‌ريزد و بعضى آرمانها از ريشه قطع و گم خواهد شد. دانشجويان نبايد آرمان‌گرايى را رها كنند."

نگاهی به رفتارهای یکسال اخیر جنبش دانشجویی ایران و بویژه آنجا که رهبر انقلاب در ملاقات ماه رمضان خود با دانشجویان از عدم چاپ پوستر توسط آنها برای شهدای هسته ای نیز انتقاد می کنند اینطور می گوید که تشکل های دانشجویی کشور به هر دلیلی دچار رخوتی سرد و فعالیت هایی روتین شده اند که امکان تأثیرگذاری را از آنها گرفته است.

این در حالی است که باید بر این نکته تأکید کرد که فعالان جنبش دانشجویی نباید دچار بلایی به نام "هم افزایی منفی" شوند. به این تعبیر که جملگی موافقان بدون حضور منتقدان و فقط با اندک نگاهی به محتوای تعدادی سایت و خبرنامه داخلی درباره تأثیرگذاری خود نظر مثبت بدهند.


چه اینکه تأثیرگذاری را باید در ایجاد موج های خبری و رسانه ای، واکنش مقامات و رسانه های کشورهای متخاصم و دریافت بازخورها و فیدبک های مختلف در داخل و خارج کشور جستجو کرد.

از سوی دیگر، کارنامه جنبش دانشجویی در سایر کشورهای جهان نیز در مقابل فعالان جنبش دانشجویی ایران اسلامی گسترده است.

دانشجویان فعال آمریکایی در حمایت از وال استریت سنگ تمام گذاشته اند. سایت اشغال وال استریت در این زمینه از این گزارش داده است که هر هفته و به ویژه تا مقطع روز جهانی کارگر، تجمعاتی در دانشگاه های مختلف آمریکا در حمایت از وال استریتی ها و تقبیح نظام اقتصادی سرمایه داری برگزار شده است.

دانشجویان در انگلیس، شیلی، اسپانیا و کانادا نیز در اعتراض به سیاست های اقتصادی غلط دولت های وابسته به آمریکا و ریاضت های اقتصادی که آموزش عالی در این کشورها را تحت تأثیر قرار می دهند؛ سنگ تمام گذاشته اند و محمل اصلی اعتراضات بویژه در کانادا، اسپانیا و شیلی که همچنان نیز ادامه دارند بر دوش دانشجویان این کشورها است.


مسئله ای که البته رسانه های جهان نیز به آن اعتراف کرده اند و تعدادی از آنها نیز مجبور به بازکردن یک باکس خبری جداگانه برای پوشش به اعتراضات دانشجویی ضد آمریکایی در این کشورها شده اند.

حقیقت این است که جنبش های دانشجویی این کشورها لااقل در مقطع فعلی تا آن اندازه فعال بوده اند که تبدیل به یکی از اجزای اصلی در بروز چالش برای ابرقدرت های جهانی شده اند.

و این حقیقت در حالی رخ نموده است که نه استکبار جهانی و نه افکار عمومی پیرامون انقلاب اسلامی، لااقل در بحث بیداری اسلامی و یا مذاکرات هسته ای، تحرک چندانی را از جنبش دانشجویی ایران به هر دلیلی، مشاهده نمی کنند.

جنبش دانشجویی ما از این خواب نابهنگام بیدار نشود، کسانی از قشرهای مختلف جامعه هستند که فریادهای "این عمار" و "هل من ناصر" ولی زمانه را لبیک بگویند و زمستان سرانجام تمام خواهد شد. اما جنبش دانشجویی ایران در انتهای این زمستان آیا جوابی در پیشگاه خداوند متعال و ولی زمانه درباره عملکرد خود پیرامون تکلیفش خواهد داشت یا خیر؟!