به گزارش مشرق، بی راه نگفته‌ایم اگر ادعا کنیم طی سال‌های اخیر که روابط ملت‌های ایران و عراق نزدیک تر شده از یک‌سو شاهد حضور خیل عاشقان زیارت امام رضا علیه‌السلام از کشورهای مختلف منطقه به ویژه عراق در ایران و شهر مشهد هستیم و از سوی دیگر شکوه راهپیمایی بزرگ اربعین سالهاست که چشم‌نوازی می‌کند.

تکرار شایعات کذب دعوای ایرانی و عراقی

در چنین شرایطی شاهد تکرار شایعات بی اساس و کذب برای دور کردن دل‌های این امت هم‌پیمان هستیم. شایعاتی مثل بدرفتاری مردم عراق با زائران ایرانی یا بی اساس‌تر از آن اتهام یا شایعه اقدامات خلاف عرف و شرع زائران عراقی در مشهد.

در یکی از مضحک‌ترین و تکراری‌ترین شایعات بی‌پایه و اساسی هر از چند گاهی در شبکه‌های اجتماعی معاند و گروه‌های زرد دست به دست می‌شود، این است که ادعا می‌شود دفاتر ویژه‌ای برای به صیغه درآوردن زنان در نکاح موقت مردان به ویژه زائران خارجی و عرب زبان در مشهد وجود دارد، در برخی از اطلاعیه‌های موجود در این باره در شبکه‌های اجتماعی شماره تلفن‌های غیر واقعی نیز ذکر شده یا در برخی دیگر ادعا شده که این دفاتر در نزدیکی یا در خود حرم مطهر رضوی قرار دارد.

ادعاهای کذب و دروغ برای زیر سؤال بردن فرهنگ زیارت

گذاشتن این اطلاعات غیر واقعی اگرچه با هدف واقعی‌تر جلوه دادن این شایعات صورت می‌گیرد اما به همان اندازه به افراد منصف دارای عقل و تدبیر و اندک سواد رسانه‌ای کمک‌ می‌کند تا پیش از پذیرفتن این مزخرفات درباره آن تحقیق کنند.   اگرچه این اقدامات تلاش مذبوحانه و تکراری دشمنان برای کمرنگ کردن مقوله زیارت و ایجاد ابهام در افکار عمومی است و بارها توسط دستگاه‌های مسئول تکذیب شده اما فراتر از این تکذیب‌ها امکان تحقیق درباره صحت آن است.

ردپای جریانات معاند در این شایعات

این گونه سخن‌پراکنی‌ها که مشخصاً از سوی جریان‌های معاند مدیریت می‌شود، پیش از این نیز سابقه داشته و هدفی جز تخریب وجهه معنوی اماکن متبرکه و ایجاد شبهه در اذهان عموم مردم به ویژه جوانان ندارند، چنانچه هر مخاطب با حداقل آشنایی با اصول فقهی و ساختار تشکیلاتی این دستگاه‌ها به کذب و بی‌پایه و اساس بودن این گونه شایعات پی خواهد برد.

انتشار کلیپی به عنوان دعوای زائران ایرانی و عراقی در سال ۹۷ نیز نمونه این اقدامات شکست خورده است که کذب بودن آن نیز برای همگان به اثبات رسید.

دستگاه‌های نظارتی کجای ماجرا هستند

اما سؤالی که باقی می‌ماند این است که دستگاه‌های نظارتی کجای این ماجرا هستند؟ و چرا با انبوه این شایعات در فضای مجازی مقابله نمی‌کنند؟ کمترین کاری که به نظر می‌رسد مورد تعقیب قرار دادن و برخورد جدی با منتشرکنندگان این مطالب موهون و کذب است که آرامش روانی و ثبات اخلاقی جامعه را به خطر می‌اندازد.