به گزارش خبرنگار ورزشی مشرق، و ناگهان، بر ورزش آن رفت که در یک روز، پنج فدراسیون با تغییر مواجه شدند. موضوع هنگامی بیش از پیش موجب حیرت می شود که دو فدراسیون در این مجموعه، خود را آماده بازی های المپیک لندن می کردند. البته، تعجب به همین نقطه بسنده نکرد و راه را ادامه داد تا به احمد دنیامالی، رئیس یکی از موفق ترین فدراسیون ها در سال های اخیر رسید. این راه وقتی ادامه می یابد که نگاهی به نام و سابقه جایگزین ها داشته باشیم که بر این ابهامات می افزاید.
اینگونه بود که ورزش با بهت و حیرتی در آستانه مهمترین رویداد که هر چهار سال یک بار با آن مواجه می شود، روبرو شد. قایقرانی و دوچرخه سواری که خود را برای این بازی ها آماده می کردند، به یک باره به کمایی رفتند که بعید است بتوانند از آن سالم بیرون بیایند. برخی از شائبه انتخاباتی این تغییرات می گویند. گویا در پیش بودن انتخابات کمیته ملی المپیک موجب شده تا این روسا از کار برکنار شوند.

* کمیته ملی المپیک: می خواهید ما برویم؟
صبح امروز، اعضای هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک دور هم جمع شدند تا تدبیری کنند؛ اما آنها نیز فقط شگفت زده بودند که چه تدبیر و عقلانیتی موجب چنین اتفاقاتی در آستانه المپیک شده است: "به نظر می‌رسد تغییرات انجام شده و نیز استمرار آن در رابطه با فدراسیون های المپیکی، لطمات جبران ناپذیری بر مدیریت رشته‌ها و به تبع آن بر عملکرد کاروان اعزامی خواهد داشت و زحمات چهار ساله وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی المپیک و سایر ارکان را تحت الشعاع قرار خواهد داد." این نگرانی در بین اعضا وجود دارد که سایر فدراسیون ها نیز مشمول این تغییرات شوند.
در پایان این نشست، اعضا پیشنهادی می دهند که قابل تامل است: "از آنجایی که این تغییرات بی سابقه در آستانه المپیک، برخلاف منافع ملی و رویه‌های بین المللی ارزیابی می‌شود و به نظر می‌رسد با هدایت بخشی از وزارت ورزش و جوانان و با دلایل مشخص و غیر همراستا با مصالح ورزش پیگیری می‌شود، مقرر شد مراتب به وزیر محترم ورزش و جوانان منعکس تا حتي الامكان ضمن ابقای مدیران یاد شده حداقل تا پایان المپیک، قویاً از تغییرات احتمالی بعدی نیز اجتناب شود. بدیهی است اعضای هیات اجرایی، اعلام آمادگی می‌كنند چنانچه هدف از این تغییرات، اعمال نظر و چینش نیروها در انتخابات آتی کمیته ملی المپیک است، به منظور استقرار آرامش مورد نیاز در این مقطع حساس از ورزش از مسئولیت خود کنار روند تا ورزش کشور بیش از این دچار خسران نشود." و این تیر خلاصی است بر مدیران وزارتخانه ای که این روزها سکوت کرده و مقابل تمام انتقادات، از روش های عربی در تغییر سرمربی در میانه جام جهانی می گویند. کار به جایی رسیده که مسئولان المپیک عنوان می دارند حاضرند بروند؛ اما این روند متوقف شود!

* وداع دسته جمعی قایقرانان با المپیک!
در این بین، تغییر احمد دنیامالی بود که موجی از انتقاد و تعجب را موجب شد. فدراسیون قایقرانی که برای نخستین بار در تاریخ توانسته بود پنج سهمیه المپیک را از آن خود کند، حتی تصور این را نداشت که با چنین اقدامی مواجه شود. این حیرت را نیز می شد در شخص رئیس دید که عنوان می کرد فقط یک دلیل برای رفتنش از این فدراسیون اعلام کنند تا خودش مطلع شود.
ناگهان امروز تمامی المپیکی های این رشته که می بایستی خود را آماده این رویداد کنند، اعلام کردند قید همه چیز را زده و ترجیح می دهند دیگر در این رشته فعالیت نکنند. آنها که به خوبی می دانستند چه اتفاقات بزرگی در سال های اخیر در این فدراسیون صورت گرفته، تصور این را می کردند که در آینده و با سرپرستی فعلی، چه فرجامی خواهند داشت. در نتیجه، عطای کار را به لقایش سپردند و کیف خود را بستند و رفتند.
خواندن صحبت های محسن شادی، نفر اول قایقرانی ایران درباره تحولات اخیر، جالب توجه است: "با این شرایط و تحولاتی که پیش آمده دیگر روحیه برای المپیک ندارم با سایر قایقرانان نیز به این نتیجه رسیدیم و به فدراسیون اعلام کردیم که در این بازی ها شرکت نخواهیم کرد. در آستانه المپیک وزارت ورزش باید روحیه بدهد؛ اما روحیه را از ما گرفته است. خودشان می‌خواهند در المپیک شرکت نکنیم که این مشکلات را پیش آوردند."

* ورزش از کما خارج خواهد شد؟
این تغییرات به قدری ورزش را در آستانه المپیک دچار شوک کرده که هر روز که می گذرد، شاهد اتفاق جدیدی هستیم. این اتفاقات از داخل ساختمان خیایان سئول که این روزها از آن فقط صدای مازنی ها شنیده می شود، با گمانه زنی های نگران کننده ای درباره روزهای آینده همراه بوده است. برخی از ادامه این روند می گویند که همه را نگران کرده است.
شاید بتوان این بخش از نوشتار علیرضا دبیر، المپیکی کشتی ایران و عضو فعلی شورای اسلامی شهر تهران را تحلیلی همه جانبه از این روزهای ورزش دانست: "اما حکایت این روزهای ورزش، ‌این فاصله کوتاه مانده تا المپیک و این شائبه تقریبا نزدیک به اطمینان مبنی بر "سیاسی‌کاری" یا "مهره چینی" برای انتخابات آتی کمیته ملی المپیک، آنقدر پرفشار و محرک بود که از تمام ابزار قانونی ممکن برای نقد عملکرد دوستان بهره بگیرم. تغییر و تحولات ناگهانی و دور از تدابیر اخیر خصوصا درباره فدراسیون موفقی به نام قایقرانی و مدیری به نام "احمد دنیامالی" آنقدر اعجاب‌انگیز و ناامیدکننده هست که بتوان آن را نمونه غیر‌قابل کتمان از اهلیت نداشتن و بی‌تدبیری مجموعه وزارت ورزش قلمداد کرد. به عبارت دیگر، این "اشتباه در محاسبه" آنقدر بزرگ هست که نتوان آن را تا سال‌های سال از خاطر برد و از بابتش متاسف نشد. تجربه نشان می‌دهد وزارت نوپای ورزش، بابت چنین اقدامی هزینه‌های فراوان متحمل خواهد شد و کیست که نداند هزینه پرداخت کردن وزارت ورزش به معنای هزینه پرداخت کردن کل جامعه ورزش است؟ کیست که نداند چنین ناگهانی تصمیم گرفتن محصولش در همین المپیک پیش روی درو خواهد شد؟"