اولاند بلافاصله پس از انجام مراسلم تحلیف و ادای سوگند در پاریس، کار رسمی خود را با سفر به برلین و ملاقات و مذاکره با مرکل صدر اعظم آلمان شروع کرد. چرا که از یک سو آلمان و فرانسه بزرگ‌ترین شرکای سیاسی و اقتصادی هستند و از سوی سوی دیگر نه تنها یورو دچار بحران شده، بلکه ثبات و داوم حیات کل اتحادیه‌ی اروپا در سراشیبی سقوط قرار گرفته است. اما چه می‌شود کرد که تبیین همه شرایط و بحران‌ها و مواضع، در روبوسی تجلی می‌یافت که اولاند از آن خودداری کرد!

 

اما مهم‌ترین موضوع این است که دیگر مواضع اقتصادی فرانسه در راستای مواضع اقتصادی آلمان نخواهد بود، چرا که اولاند به شدت با سیاست‌ها و برنامه‌های ریاضت اقتصادی مرکل [که عملاً طرح شکست خورده نامیده می‌شود] مخالف است و پس از پیروزی در انتخابات به صراحت اعلام کرد: «دیگر ریاضت‌های اقتصادی، تنها راه حل نخواهد بود» و مرکل تنها راه کنترل بحران یورو و بدهی‌های کشورهای اروپایی را اعمال این طرح می‌داند.  

 

تفاوت آشکار و کاملاً مغایر مواضع اقتصادی اولاند با مواضع رئیس جمهور سابق سارکوزی، پیمان آلمان و فرانسه را برای حفظ «یورو» به هر قیمت را نیز به چالش کشیده است و در هر حالی که مرکل معتقد است که دیگر نباید به گذشته بازگشت و این توافق و تعهد به اتمام رسیده است، اولاند معتقد است که باید مذاکرات در این خصوص از سر گرفته شود.

 

 

اگر چه این ملاقات با تشریفات خاص خود انجام گرفت و آلمان برای اولاند فرش قرمز پهن کرد و به صورتی کاملاً رسمی به استقبال رفت، اما نحوه‌ی برخورد اولاند، همان‌گونه که پیش‌بینی می‌شد، حاکی از پایان دوران رابطه عاشقانه‌ی آلمان و فرانسه است. و اولین نمود آغاز روابطی رسمی و دیپلماتیک، خودداری اولاند از روبوسی با مرکل (به سبک سارکوزی) و اکتفا به دست دادن به سبک ژان شیراک بود.

 

از این پس روابط آلمان و فرانسه کاملاً بر مبنای داد و ستد‌های سیاسی – اقتصادی پیش خواهد رفت، لذا ضمن توافقات یا پاس‌کاری امتیازات، شاخ و شانه کشیدن نیز آغاز می‌شود. لذا اولاند و مرکل، ضمن احوالپرسی‌های گرم و صمیمیانه و گرفتن عکس‌های یادگاری، دوباره هر دو هر چه داشتند، روی میز گذاشتند و اعلام کردند، «برای حصول توافقات همه‌ی گزینه‌ها روی میز است».

 

رعد و برق و فال نیک:

 

آسمان ابری فرانسه و آلمان به هنگام پرواز اولاند به سوی آلمان، طوفانی هم شد و شدت رعد و برق به حدی بود که اولاند مجبور شد به پاریس بازگردد و سفر خود را ساعتی به تعویق اندازد.

 

از آنجا که مردمان اروپا در عین درآوردن ادای روشنفکری، بسیار خرافی هم هستند، خوف آن می‌رفت که این رعد و برق‌ها و بازگشت، در اذهان عمومی نشانی از تیره شدن روابط قلمداد گردد، لذا مرکل در اولین جملات خود در گفتگوی رسانه‌ای مشترک با اولاند به همین موضوع اشاره کرد:

 

به گزارش ARD – SWR   و سایر رسانه‌های آلمانی، مرکل گفت: این رعد و برق‌ها را به فال نیک اما شاید این رعد و برق‌ها فال نیکی برای همکاری دوجانبه‌ی ما باشد.

 

وی افزود: خوشحال هستیم که اولاند در اولین روز کاری خود به آلمان سفر کرد و اگر چه رعد و برق‌های شدید او را در ابتدای سفر مجبور به بازگشت کرد، اما شاید این رعد و برق‌ها فال نیکی برای همکاری دوجانبه‌ی ما باشد.

 

اولاند نیز در حالی که صدها خبرنگار مشغول تهیه عکس و فیلم بودند گفت: این یک واقعیت است که آلمان و فرانسه به عنوان دو شریک، باید همکاری مقبولی داشته باشند. به گونه‌ای که کلّ‌ اروپا را متقاعد کند.

 

بنا بر همین گزارشات: یک خبرنگار فرانسوی از مرکل پرسید: با توجه به مواضع قبلی [حمایت سرسختانه از سارکوزی]، آیا از این ملاقات نمی‌ترسیدی؟ گفت: من به ندرت می‌ترسم، چرا که ترس راهنما و مشاور خوبی نیست. در خاتمه هر دو ضمن اذعان به وجود اختلاف‌ها، تأکید کردند که باید با یک‌دیگر همکاری نمایند. در خاتمه اولاند گفت: قرار نیست همه‌ی تمامی مسائل در این یک جلسه حل و فصل شود و این یک آغاز و معارفه بود. و مرکل فقط گفت: بله، دقیقاً همین‌طور است.

 

بدیهی است چه رعد و برق بزند یا نزند و چه رؤسای جمهور دو کشور با یک دیگر روبوسی کنند یا به دست دادن اکتفا کنند، بحران پولی و سیاسی منطقه‌ی یورو به این سادگی مرتفع نخواهد شد. و همان‌گونه که در یادداشت و تحلیل‌های چند ماهه‌ی گذشته بیان گردید، اتحادیه اروپا در سراشیبی فروپاشی قرار گرفته است.