به گزارش مشرق، علی اکبر جلالی در حاشیه سیزدهمین همایش حوزه و تحول با محوریت رسانه‌های مجاری در گفت‌وگو با فارس گفت: اینترنت ملی در هیچ جای دنیا وجود ندارد و اگر مسئولان از همان ابتدای این طرح به جای واژه شبکه ملی پرسرعت یا اصطلاح اینترانت نام می‌بردند مشکلات و انتقادات فعلی بر این شبکه وارد نبود و نخبگان فناوری هم از این مسئله استقبال می‌کردند.

استاد دانشگاه علم و صنعت در ارتباط با وضع اینترنت کشور، خاطرنشان کرد: در حال حاضر بیشترین کاربران اینترنت در ایران از طریق شماره‌گیرتلفنی، کارت و یا اشتراک به ispها به اینترنت وصل هستند که حداکثر امکان ارسال و دریافت 64 کیلو بیت در ثانیه را در شرایط ایده‌ال دارند که عملاً این دسترسی گاهی به دانلود فایل‌ها با سرعت 5 کیلو بیت و در مواردی به ده بایت کاهش پیدا می‌کند.

جلالی با اشاره به اینترنت پرسرعت 128 کیلو بیت در ثانیه به عنوان اینترنت پرسرعت در ایران شناخته می‌شود، افزود: ضریب نفوذ اینترنت در ایران زیر یک درصد است چرا که اتحادیه جهانی ارتباطات itu دسترسی به پهنای باند کمتر از 256 کیلو بایت در ثانیه را پهنای باند زیاد نمی‌شناسد و با این استاندارد حتی می‌توان گفت که در ایران اینترنت پرسرعت اصلاً نداریم.

این کارشناس فناوری و اطلاعات تصریح کرد: کشورهای اروپایی دسترسی به 100 مگابیت در ثانیه را برای شهروندان شان هدف اولیه قرار داده و بعضاً مشغول ارائه چنین سرویسی هستند، در کشور کوچک سنگاپور مسئولان به دنبال دسترسی شهروندان به اینترنت با سرعت یک گیگا بیت در ثانیه هستند.

جلالی ادامه داد: در حال حاضر کره‌جنوبی کشور اول دنیا در توسعه اینترنت پرسرعت و کاربردهای آن است که در این میان جایگاه وضعیت اینترنت در کشورمان چندان مناسب نیست چرا که در رتبه 144 جهان قرار داریم که غیر قابل قبول است.

وی تاکید کرد: دولت‌های گذشته و دولت حاضر هیچ کدام توسعه اقتصادی اجتماعی و فرهنگی کشور را در حول محور فناوری اطلاعات و ارتباطات ندیده‌اند و تا زمانی که فناوری اطلاعات و ارتباطات به عنوان یک عنصر موثر در توسعه اقتصادی نشود وضعیت به همین شکل باقی می‌ماند.

رئیس کمیته الکترونیک کشور خاطرنشان کرد: در برنامه توسعه سوم به صورت خیلی اجمالی به توسعه ارتباطات نگاه شد و در برنامه چهارم تلاش بیشتری صورت گرفت.

استاد دانشگاه علم و صنعت در ارتباط با قطعی‌های اینترنت در کشور گفت: در کشورهای توسعه یافته که درون جامعه اطلاعاتی قرار گرفته‌اند، اینترنت و کاربردهای فناوری اطلاعات را با دید اقتصادی مورد توجه قرار دادند و در این راستا قطع یک لحظه از اینترنت را بسیار خطرناک‌تر و پرهزینه‌تر از قطع برق می‌دانند بنابراین به آن حساس هستند.

وی ادامه داد: این مسئله در کشور ما مانند کشورهای دیگر نیست و ممکن است برخی نبود اینترنت و دسترسی به اطلاعات جهانی را نعمت بدانند و این نگاه منشأ اصلی بی‌توجهی به قطع اینترنت در ایران است اما در نهایت از نظر فنی می‌توان تمهیداتی در نظر گرفت که این قطعی‌ها صورت نگیرد.

جلالی اظهار داشت: از نظر فنی هر نوع اقدامی در حوزه شبکه اینترنت و شبکه اطلاعات ملی می‌توان انجام داد به عنوان مثال می‌توان شبکه ملی اطلاعات را بسیار توسعه داد به گونه‌ای که تمام شهروندان بتوانند 20 مگابیت در ثانیه فیبرنوری و حتی بالاتر از این میزان در منازل دسترسی داشته باشند که در این راستا می‌توان این وضعیت را ایده‌ال دانست همچنین می‌توان از نظر فنی اینترنت را کاملاً جدا کرد.

رئیس کمیته الکترونیک کشور خاطرنشان کرد: بهترین حالت در استفاده از اینترنت آن است که بتوانیم مردم را آموزش داده و مانند سایر کشورهای جهان از این امکان استفاده کنیم اینکه هر روز نسخه جدیدی براساس فکر شخصی یا ایده‌های خیالی بنویسیم و درصدد اجرای آن باشیم به همان مشکلی دچار می‌شویم که 5 سال قبل نیز به آن دچار شده بودیم.