به گزارش مشرق به نقل از ایسنا، اين كارگردان كه يكي از امضاء‌كنندگان بيانيه شش سينماگر درباره وضعيت فعلي سينماي ايران است، در گفت‌وگويي با خبرنگار سينمايي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، درباره دليل انتشار آن اظهار كرد: مقصود و انديشه ما به عنوان نيروهاي دلسوز و مستقل در سينما اين است كه در حال حاضر اين حوزه به شكل يك دايره بسته درآمده است.وي توضيح داد: در گذشته ثابت شده است كه انسداد در جريان‌هاي فرهنگي هيچ وقت خوب نبوده و نخواهد بود و بايد مسيرهاي فرهنگي متقارن باشد تا نوعي توازن را ايجاد كند كه بر اثر آن، ضمن رقابت، تعادل نيز وجود داشته باشد.
اين سينماگر در ادامه به نارضايتي مردم، سينماگران، مسئولين و دلسوزان كشور از وضعيت فعلي سينما اشاره و بيان كرد: اگر مسائل اين حوزه را از منظر سينماگران نگاه كنيد، مي‌بينيد كه آنها شرايط خوبي در حوزه توليد، توزيع و نمايش ندارند. اگر از منظر مديران سينمايي به اين عرصه بنگريد، مي‌بينيد كه آنها هم حضور جريانات سياسي خارج از مديريت سينما را مضر مي‌داند و نگران وضعيت هستند.
وي افزود: اگر وضعيت فعلي را از ديدگاه جريانات مماس با سينما مانند حوزه هنري، شهرداري و ... نگاه كنيد، مي‌بينيد كه آنها مي‌گويند ما در اين بخش سرمايه‌گذاري كرده‌ايم؛ پس منافع (مادي يا معنوي) ما چه مي‌شود؟ اگر از منظر مردم به سينما نگاه كنيم مي‌بينيم كه آنها مي‌گويند اين سينما روز به روز ضعيف‌تر شده و از منافع و مسائل ما دور مي‌شود. دلسوزان و مسئولين كشور هم معتقدند جايگاه سينما بايد بسيار رفيع‌تر از اين چيزي كه اكنون شاهد آن هستيم، باشد؛ پس همه از شرايط فعلي ناراضي هستند.
رئيسيان در پاسخ به اين پرسش كه «آيا درگذشته چنين نارضايتي از وضعيت سينما در اقشار مختلف وجود نداشت؟»؛ تصريح كرد: در گذشته نارضايتي‌ها تا اين حد حاد نبود. الان وضعيت به نقطه‌اي رسيده است كه تعادلي كه از آن صحبت كرديم به هم ريخته شده است.
وي در اين بخش با بازخواني راهحلهاي ارائه شده در بيانيه شش نفر از سينماگران گفت: ما در بيانيه‌مان راه‌حل‌هايي را ارائه كرده‌ايم كه به نظرمان مهمترين آنها كنار كشيدن افراد سياسي از حوزه فرهنگ است. همچنين كنار گذاشتن افراد تندرو از مناسب مختلف سينمايي و صنفي، حاكميت عقلانيت در تصميم‌گيري سينما، مشاوره و مشورت با نيروهاي مستقل در امر برنامه‌ريزي و ... از راهحلهاي مهمي است كه ما در بيانيه‌مان به آن اشاره كرده‌ايم.
كارگردان «چهل‌سالگي» با بيان اينكه براي فرهنگ هيچ چيزي مهلك‌تر از آميخته شدن با سياست نيست، اظهار كرد: مسلما جريانات سياسي كاملا مترصد بهره‌برداري از وضعيت نابسامان فعلي سينما هستند. به نظر ما اينكه بخواهيم حوزه فرهنگ را به مسائل جناحي و سياسي آلوده كنيم، سم خطرناكي است كه پس از چندي هيچ كس از آن سود نمي‌برد. در واقع اولين پيام ما درباره اين موضوع است كه حوزه فرهنگ بايد از مسائل اين چنيني مبرا باشد.
رئيسيان در ادامه سخنانش در اين بخش، به دو جبهه‌اي كه در ماه‌هاي اخير فضاي سينما را تنگ كرده‌اند، اشاره كرد و گفت: دو جريان باعث به وجود آمدن چنين وضعيتي در سينما شده‌اند؛ اول، نيروهايي كه سال‌ها رانت‌بر بوده‌اند و دوم، نيروهايي كه با نزديكي بيش از حد به دولت، فضا را براي عقلانيت تنگ كرده‌اند. هر دو اين نيروها، در اين مدت به راديكال شدن فضا كمك كرده‌اند و طبيعي است كه در فضاي راديكال، نيروهاي سودجو بهترين استفاده را مي‌كنند.
وي خاطر نشان كرد: سخن ما اين است كه نبايد اجازه دهيم در حوزه فرهنگ، اصطكاك‌هاي سياسي ايجاد شود. به عنوان مثال سال‌هاست كه شهرداري، حوزه هنري، صدا و سيما و ... برنامه‌هاي مختلفي براي سينما داشتند اما متاسفانه امروز اصطكاك سياسي وارد كار برخي از اين نهاد‌ها شده و خودشان تصميم مي‌گيرند فراتر از قانون عمل كنند؛ از نظر ما اين اتفاق يكي از دلايلي است كه شرايط را بحراني مي‌كند.
اين سينماگر تاكيد كرد: سخن ما اين است كه يكبار براي هميشه سينما بايد از اين دو جبهه خالي شده تا منطقه فرهنگي، امن شود.
عليرضا رئيسيان در بخش پاياني گفت‌وگو، در پاسخ به اين پرسش كه چرا تنها شش نفر از سينماگران ( مسعود كيميايي، علي معلم، مسعود جعفري‌جوزاني، جواد طوسي، مهدي كرم‌پور و رييسيان) اين بيانيه را امضا كرده‌اند، گفت: در دو سال گذشته، تجربه تلخي درباره عملكردهاي گروهي و صنفي وجود داشته است كه بيشتر آن مرتبط با جريانات خانه سينما است. ما احساس كرديم كه يك نامه با شش امضاء بهتر از نامه دو هزار امضاء است كه بعدا در آن اما و اگر باشد. به همين دليل، قصد كرديم كه تذكر اين وضعيت را آغاز كنيم تا ساير سينماگران دلسوز هم بتوانند از آن حمايت كنند، همانطور كه ديروز و امروز بسياري از سينماگران با ما تماس گرفته و از اين بيانيه حمايت كرده‌اند.
