به گزارش مشرق، یکی از مهمترین مشکلات جامعه ایران قبل از کودتای ۱۲۹۹ فقدان امنیت و مهمترین توجیه کودتاچیان هم همین امر عنوان می شد؛ برخی این ناامنی ها را به گونه‌ای اغراق آمیز ترسیم می نمودند که گویا کشور در آستانه خطر تجزیه قرار دارد (همانگونه که محمدرضا نیز متوهمانه ایران را پس از خود ایرانستان می خواند).

البته در این بین محافل خاص و جریان نفوذ که محور اصلی آن «کمیته آهن یا زرگنده » بود، برای ادراکسازی فقدان امنیت و منجی سازی از رضاخان میرپنج، فعالیت گسترده ای را در دستور کار قرار دادند. کمیته زرگنده که اعضای اصلی آن را عناصر آنگلوفیلی چون سیدضیاء طباطبایی تشکیل می دادند با حمایت دولت انگلیس و بانک شاهی (به عنوان بازوی اقتصادی اجرای کودتا در ایران)، علاوه بر دامن زدن به ناامنی های داخل کشور، به از همگسیختگی اوضاع اقتصادی و سیاسی کشور دامن می زدند.

کودتای انگلیسی ۱۲۹۹ با مدیریت مستقیم ژنرال انگلیسی«ادموند آیرونساید » و حمایت سفارتخانه انگلستان اجرا شد؛ رضاخان با تغییر رژیم پادشاهی قاجاریه در ایران، تا سال ۱۳۲۰ حکومت را در اختیار گرفت. الان با گذشت صدسال از این کودتای انگلیسی، در جنگ ادراک و تصویرها، جریان رضاخان پرست تلاش دارد تا سال های ۱۲۹۹ تا ۱۳۲۰ را دوران پرافتخار و مشعشعی نشان دهد که یک سرباز دلاور و وطن پرست با جان فشانی هایش، عشایر و ایلات یاغی و سرکش را سرکوب کرد، ارتش ملی متحدی را شکل داد که مانع تجزیه ایران شود؛ زنان و دختران ایرانی را با کشف حجاب از قید و بندها رها کرد، کارخانه ها، جاده ها و راه آهن سراسری ساخت؛ دانشگاه تهران را بنا کرد؛ او که به ایران و ایرانی عشق می ورزید، پدر ایران نوین بود.

در این نوشتار برخی گزاره های کمتر بیان شده از دوران زندگی و حکومت رضاخان ذکر شده که نشان می دهد که پهلوی اول با آنچه در رسانه های سلطنت طلب درباره وی مطرح می شود، بسیار فاصله داشته است.