به گزارش مشرق؛ اواخر دی ماه سال گذشته بود که بیش از ۴۰ هزار پرنده در تالاب میانکاله تلف شدند و علت مرگ این پرندگان پس از بررسی سازمان دامپزشکی سم بوتولیسم اعلام شد. سمی که توسط یک باکتری کلستریدیوم بوتولینوم ایجاد می شود و پرندگان با بلع گیاهان یا حیوانات آلوده به این سم فلج شده و جان خود را از دست می دهند. امسال نیز این تراژدی مجددا در تالاب میانکاله تکرار شده است و براساس اعلام  سازمان محیط زیست مازندران تا ۱۵ بهمن ماه  مجموع تلفات پرندگان مهاجر جمع آوری شده به عدد ۸۳۹  لاشه رسیده است.

اگرچه در روزهای گذشته عوامل متعددی چون آنفلوآنزای فوق حاد پرندگان، نیوکاسل، سم بوتولیسم و ورود فاضلاب به این تالاب به عنوان علت مرگ  پرندگان مطرح شده است اما سازمان دامپزشکی علت این تلفات را مجددا سم بوتولیسم اعلام کرد.

بهمن نقیبی_ معاون بهداشتی و پیشگیری سازمان دامپزشکی در این راستا و با بیان اینکه آمار تلفات در تالاب میانکاله در حال افزایش است، گفت: سازمان دامپزشکی لاشه های پرندگان را دریافت و بلافاصله بررسی کرد. دراین بررسی ابتلای این پرندگان به آنفلوآنزای فوق حاد پرندگان و نیوکاسل رد شد و علت مرگ این پرندگان مانند سال گذشته سم بوتولیسم است.

وی ادامه داد: باکتری ای به نام کلستریدیوم بوتولینوم در محل هایی که اکسیژن کم باشد در بقایای گیاهان کف تالاب رشد می کند و گرمای هوا نیز شرایط را برای رشد این باکتری فراهم می کند. این سم بسیار کشنده است و جلوگیری از تکرار آن کار بسیار دشواری است، مگر اینکه تالاب میانکاله احیا شود.

نقیبی تصریح کرد: امسال در بخش هایی از این تالاب شاهد عقب نشینی آب بودیم و اگر تالاب احیا نشود این فاجعه ممکن است سالیان سال تکرار شود. همچنین هرچه مواد عالی در محیط بیشتر شود اکسیژن کمتر شده و محیط برای رشد باکتری مساعدتر می شود.

کلستریدیوم بوتولینوم یک باکتری بی هوازی است که در گیاهان فاسد و مواد حیوانی تکثیر می‌شود و اغلب در دریاچه ها در دوره‌های کمبود اکسیژن و کیفیت پایین آب رخ می‌دهد. البته این باکتری در تالابها و دریاچه‌هایی که بالاترین استانداردهای حفاظتی را هم داشته‌اند، گزارش شده است؛ یعنی تاکنون تمامی عوامل محیطی بروز این رخداد  شناسایی نشده است. علائم پیش رونده (تدریجی) آن به گونه‌ای است  که عضلات پرنده سست و نرم و در نهایت فلج می‌شود و اثرات توکسین تولید شده در بدن پرندگان باقی می‌ماند.

پرنده‌های درگیر بیوتوکسین قادر به استفاده از بالها و پاهای خود  نبوده و به عبارتی دچار کم حرکتی و ناتوانی پرواز می‌شوند. این پرنده ‌ها که دچار فلجی ماهیچه‌های گردن می‌شوند، توانایی نرمال نگه داشتن سر خود را از دست می دهند. به همین دلیل گردن آنها خمیده شده و به آنها گردن خمیده می‌گویند. این پرندگان می توانند روزها دراین موقعیت باقی بمانند.

معاون بهداشتی و پیشگیری سازمان دامپزشکی در پایان گفت: سازمان محیط زیست استان به طور مرتب در آن منطقه پایش هایی را انجام می دهد، زیرا هرچه سریعتر این لاشه ها جمع آوری شوند استفاده از گوشت آنها توسط حیوانات دیگر کمتر شده و گونه های دیگر کمتر درگیر می شوند.