گروه فرهنگی مشرق - 1)تمام این نوشته می تواند د اخل پرانتز باشد  و آن این که:
قرار است از اول مهرماه سال 1391 دوره ی تحصیلی ابتدایی شش ساله شود . آن وقت از آن جا که ما ملتی با تمدن چند ده هزار ساله ایم و علم و دانش برای ما اهمیت به سزایی دارد،نگاه فرهیختگان جامعه به این موضوع جلب می شد که:

--قرار است چه اتفاقی بیفتد؟ فرهیختگان و دانش دوستان که به دانش آموزی نسل جدید اهمیت ویژه ای می دهند، از مسئولان می پرسیدند:
-برای چه باید چنین اتفاقی بیفتد؟( این پرسش را دوباره وسه باره تکرار کنیم)
-آیا برای این امر کارشناسان مربوطه چند سال وقت گداشته اند؟
- آیا برای کتاب های این سال تحصیلی جدید نیاز سنجی صورت گرفته است؟
-آیا معلمان این دوره آموزش دیده اند؟ کجا؟ و چگونه؟
- کتاب های این دوره بر مبنای کدام برنامه ی درسی نوشته شده اند؟
- راستی مگر قرار نیست برنامه ی درسی ملی به زودی تصویب شود و بر مبنای آن تمام دوره های تحصیلی تنظیم شوند؟ این برنامه نوشته و تصویب شد؟
-آیا کتاب های ششم برمبنای برنامه ی درسی ملی نوشته شده اند؟ اگر این طور است ،پس این کتاب ها با دیگر کتاب های درسی همخوانی ندارد،دارد؟!
-معمولا وقتی قرار است کتاب جدیدی وارد چرخه ی آموزش کشور شود،آن کتاب به صورت آزمایشی بین یک یا دو سال در مدارس تدریس می شود؛ سپس اگر آز آن دوره سرفراز بیرون آمد ، کتاب مذکور وارد چرخه ی آموزش خواهد شد.آیا این کتاب ها دوره های آزمایشی را گذرانده اند و از آن موفق بیرون آمده اند؟
- وقتی تعویض یک کتاب درسی، خانواده ، دانش آموز و مدرسه را درگیر خود می کند، تعویض یک پایه و به تبع آن تعویض یک دروه ی آموزشی چگونه خواهد بود؟ پیامدهای این کار چیست؟
و....
این سوال ها آن قدر ادامه می یافت تا پرانتز باز شده بسته نشود؛اما ....

2) عنوان این نوشته« تعویض واگنِ ششمِ  قطارِ تندروِ در حالِ حرکت!»است. می دانم که تتابع اضافات آزار دهنده است ؛ اما این قطاری است که همه ی ما مسافر آنیم؛ حتی آنها که فرزندانشان به کمال رسیده اند و دیگر دانش آموز نیستند .ضمنا مگر می شود یکی از واگن های قطاری این چنین را عوض کرد و آب از آب تکان نخورد؟ می گویید نه، پس تا اول مهر صبر کنیم!

( اگر ویراستار یا سردبیر رسانه ای که احتمالا می خوهد این نوشته را منتشر کند ، از این عنوان خوشش نمی آید ، چه باید کرد؟ من فقط یک پیشنهاد در این زمینه دارم . به جای این قطار تتابع اضافات که حتی من نگارنده را کلافه می کند، بنویسید:
  A streetcar named desire
 یعنی همان "اتوبوسی به نام هوس" خودمان .)

3) تمام این نوشته حول این نکته می چرخد که :
- چرا آموزش و پرورش مسئله ی فرهیختگان ما نیست؟(سوال :آیا آموزش  و پرورش هیچ گاه  دغدغه ی سیاستمدارن جامعه بوده است؟)
به راستی کدام موضوع و مسئله ما را وا می دارد که از بزرگ ترین نهاد تربیتی و آموزشی  به آسانی بگذریم؟
چرا بد گویی از نظام آموزش وپرروش و به تبع آن کتاب های درسی نوعی پٌز روشنفکری و فرهیختگی است اما حتی فرهیختگان این جامعه نیز برای ورق زدن کتاب های درسی وقت نمی گذارند؟
چندی پیش اهل علمی در مجمعی در باب نامناسب بودن کتاب های درسی داد سخن  می داد. کمی که ادامه داد فهمیدم وی حدود بیست سال است از کتاب های درسی بی خبر است.و کتاب های مد نظر او سال هاست کنار گذاشته شده اند!

4) این توضیحات بی ربط باعث نشود ما از "« تعویض واگنِ ششمِ  قطارِ تندروِ در حالِ حرکت» غافل شویم.
لااقل یکی بپرسد :
از آموزش و پرورش چه خبر؟!