به گزارش مشرق، خبرنامه دانشجويان ايران نوشت: به روزهاي پاياني اجراي «منهاي دو» نزديک مي‌شويم، نمايشي که به گفته‌ي عده‌ي زيادي از منتقدان و اهالي تئاتر، کاري متوسط و در برخي از موارد ضعيف بيان شده است.داود رشيدي پس از مدتي طولاني نمايشي را به صحنه آورده است که برگرفته از نمايشنامه «منهاي دو» ساموئل بنشتريت است. مي‌گوييم برگرفته زيرا بخشي از متن اصلي بخاطر تضادهايي! که با فرهنگ ما ايراني‌ها داشته است حذف شده است و ديالوگ‌هاي اضافه بر متن دو بازيگر اصلي اين کار «سيامک صفري» و «محمدحسن معجوني» مايه طنز نمايش را بالا برده است.
تا اينجاي کار مشکلي از اين جهت ديده نمي‌شود؛ مشکل اصلي اينجاست که رشيدي که به تئاتر حرفه‌اي پايبند است، سعي کرده است ضعف‌هاي زياد اين کار را با استفاده از ستاره‌هاي سينما جبران کند، اما نتيجه چيز ديگري شده است، بازي آقاي صفري و آقاي معجوني فوق‌العاده زيباست که هر دو اين دوستان از چهره‌هاي مطرح نمايش ما هستند، اما ديگر بازيگران اين کار يعني ليلي رشيدي، پگاه آهنگراني و باران کوثري با بازي ضعيفي که از خود نشان مي‌دهند آنچه را که ما از تسلط صفري و معجوني در بازي مي‌بينيم، کمرنگ کرده‌اند. اشتباهي که به گفته‌ي برخي فقط براي بالا بردن تعداد تماشاگران و به دست آوردن گيشه انجام شده است.
شايد بتوان گفت آهنگراني و کوثري تنها پشت دوربين توانسته‌اند کار در حد قابل قبولي از خود نشان دهند، اما روي صحنه ما چيز مطلوبي از آن‌ها نمي‌بينيم.
به گفته‌ي داود رشيدي بخش‌هايي از اين کار حذف شده است، چه خوب! اما حضور «فرشته رستمي» به عنوان مربي رقص در اين نمايش چه مفهومي دارد؟! شوخي‌هاي بسيار زشت و زننده، رقص روي صحنه و ديگر موارد غير اخلاقي، در کنار بازي‌هاي ضعيف، منهاي دو را به يک نمايش متوسط روبه‌پايين تبديل کرده است که در مقايسه با نمايشي چون «روال عادي» که با يک ميزانسن و دو بازيگر به روي صحنه رفت، ارزش يک بار ديدن را هم ندارد.
طبيعي است که استفاده از بازيگران سينما در تئاتر به مذاق اهالي تئاتر هم خوش نمي‌آيد؛ البته برعکس آن چيز شناخته شده‌اي است و بازيگران قوي سينماي زيادي داريم که در شروع کار خود در تئاتر بازي مي‌کرده‌اند.
صحبت از روال عادي شد؛ در روال عادي ما نه شاهد ميزانسن‌هاي مختلف هستيم و نه پرسوناژهاي متعدد. مسعود دلخواه و ايوب آقاخاني در يک فضاي بسته و در قالب يک گفتگو با کمترين امکان براي تحرک صحنه‌اي، بخوبي از پس نمايش ژان کلود کري ير برآمده‌اند و کارگرداني فوق‌العاده دکتر خاکي زيبايي‌هاي اين کار را دوچندان کرده است.
قصد مقايسه بين نمايش‌هاي در حال اجرا را نداريم که منهاي دو و روال عادي در خيلي از حوزه‌ها با يکديگر فرق دارند. بحث زير سؤال بردن طنز منهاي دو هم نيست؛ که در بين نمايش‌هاي در حال اجرا در تئاتر شهر فقط منهاي دو در قالب طنز ساخته شده است. مسئله‌ي ما طنز شريفي است که بدور از شوخي‌هاي سبک و لوس بتواند تماشاگر را تا آخر اجرا همراه خود نگه دارد؛ چه آنکه در برخي از شوخي‌هاي! منهاي دو کسي نمي‌خنديد و حتي باعث تعجب عده‌اي هم شده بود که اين نمايش با چه مجوزي در حال اجرا است؟!
