به گزارش مشرق، کاظم غریب آبادی سفیر و نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران نزد سازمان ملل و سایر سازمان‌های بین‌المللی مستقر در وین از جمله آژانس بین‌المللی انرژی اتمی امروز (دوشنبه) در نشست کمیته همکاری و کمک فنی آژانس که از طریق ویدئو کنفرانس برگزار شد، شرکت کرد و به ایراد سخنرانی پرداخت.
سفیر و نماینده ایران در ابتدا با اشاره به اینکه چالش‌ها و دشواری‌های برآمده از شیوع کرونا نبایستی دست کم گرفته شود، تلاش‌های دبیرخانه آژانس برای تضمین اجرای موثر برنامه‌های همکاری فنی را بسیار حائز اهمیت خواند و تحقق آنها را مستلزم همبستگی بالا و همکاری در تمامی سطوح جهانی برشمرد.
وی افزود: باید تضمین شود که وضعیت چالش برانگیز امروز، اثر مخربی بر اجرای برنامه‌های همکاری فنی آژانس نداشته باشد و از همه مهمتر این که این پروژه‌ها از منابع پیش بینی شده، تضمینی و کافی برخوردار باشد.
غریب آبادی با اشاره به برنامه پیشنهادی همکاری فنی آژانس برای سال ۲۰۲۱، تاکید کرد: دبیرخانه، مسئولیت تضمین استفاده از منابع مالی کمک شده به برنامه همکاری فنی را برای دستیابی به اهداف برنامه به طور موثر و بهینه و مطابق با نیازها و اولویت‌های کشور عضو، بر عهده دارد.
سفیر و نماینده دائم ایران نزد آژانس همچنین در مورد پروژه اقدام یکپارچه بیماری‌ها با منشاء حیوانی که پروژه‌ای مهم و جهانی در مبارزه با بیماری‌های مشترک حیوان و انسان است، ضمن اشاره به برنامه آژانس در واکنش به موقع به بیمارهای واگیردار و کمک به کشورها در این خصوص و همچنین پیامدهای منفی گسترده و طولانی بیماری کرونا، بر نقش حیاتی تکنیک‌های هسته‌ای در رصد، تشخیص و کنترل چنین بیماری‌هایی تاکید کرد و افزود: معتقدیم که این پروژه به عنوان یک پروژه همکاری فنی بین منطقه‌ای، می‌تواند زمینه خوبی را برای رهبری آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ایجاد کند و هم افزایی را بین تمام تلاش‌ها در سطوح کشوری و منطقه‌ای، به صورت فراگیر و به عنوان یک رویکرد کلی برای بیماری‌های مشترک انسان و دام، ایجاد کند.
غریب آبادی همچنین ضمن اعلام حمایت کامل ایران از این پروژه و ابتکار که سبب ارتقای ظرفیت‌های ملی، منطقه‌ای و جهانی می‌شود، گفت: ما همچنین از این واقعیت پشتیبانی می‌کنیم که این پروژه به روی همه کشورهای عضو آژانس باز است و خروجی‌های مورد انتظار آن، از جمله ایجاد یا تقویت ظرفیت فنی، انسانی و نهادی در موسسات و آزمایشگاه‌های مربوطه در کشورهای عضو برای نظارت؛ تشخیص و هشدار سریع در مورد شیوع مجدد بیماری‌های مشترک انسان و دام؛ ایجاد مراکز همکاری برای مناطق مختلف و همچنین اجرای سیستم‌های نظارت، ردیابی و رصد بیماری که امکان هشدار سریع را فراهم می‌کند، می‌تواند به برنامه‌های ملی کشورها در مبارزه با چنین بیماری‌هایی کمک کند.
