به گزارش مشرق، محمد علی صمدی، نویسنده درباره آزادی و استقلال شیلی در صفحه اینستاگرام خود نوشت:

«شیلی» برای هم نسلان من که از کودکی، سری در اخبار و سیاست داشتند، تنها یک کشور در آمریکای جنوبی نیست، یک نماد است، یک شاخص است، یک «ایوان مدائن» است. کسر قابل توجهی از زندگی ما با اخبار کابوس وار «شیلی» گذشت و «سانتیاگو»، دری بود از درهای دوزخ که سگی سه سر به نام ژنرال «آگوستو پینوشه» از آن محافظت می‌کرد و خدایگانی که این اهریمن از آن فرمان می‌برد، یعنی «هادس»، کسی نبود جز «ایالات متحده».

بعدها با سقوط «اتحاد جماهیر شوروی» و «راست» شدن قهرمانان چپ داخلی و کله پا شدن «پینوشه»، دار و دسته انقلابیون پشیمان از گذشته، دست و پای زیادی زدند که توحش و ارعاب رژیم کودتا در شیلی را در ذهن ها کم رنگ کنند و در مواردی هم موفق شدند اما دست بر قضا، امثال من که سرشان برای تاریخ و سیاست، بیشتر از ایام انتخابات درد می‌کرد و خواندیم و تحقیق کردیم و دیدیم که بر شیلی و مردمانش چه گذشت.

«کابوس» از آن چه در کودکی و نوجوانی شنیده و درک کرده بودیم مهیب تر و فجیع تر بود. سی سال پس از کودتا و حدود پانزده سال پس از استعفای کودتاچی، این کشور، با نتایج توطئه مشترک کمپانی‌های بزرگ «مس» و ارتش تحت امر آمریکا زندگی کرد و تحقیر شد. حتی ترکیدن «پینوشه» هم این ملت را آسوده نکرد.

سرانجام، امروز، چهل و هفت سال بعد از کودتا(یعنی حدود نیم قرن) مردم شیلی توانستند با یک همه پرسی، از شر قانون اساسی مصوب «رژیم پینوشه» خلاص شوند. توجه کنید؛ سی سال از خلع دیکتاتور اهریمنی شیلی می‌گذرد و تازه چنین شانسی برای مردم فراهم شده. یعنی نتیجه زانو زدن مقابل کودتای آمریکایی، به راحتی و زودی گریبان ملتی را رها نمی‌کند.

مردم شیلی که سال ۱۹۷۳ دست پشت گردن گذاشتند و روی آسفالت خیابان‌های سانتیاگو دراز کشیدند، تازه مدت کوتاهی است توانستند بلند شوند و در شیلی، جشن پیروزی بگیرند. این فیلم همان جشن است. سرودی که مردم پر حال خواندن آن هستند، از معروف ترین ملودی‌های انقلابی سراسر جهان در دهه هفتا و هشتاد میلادی است، به نام «ملت متحد پیروز خواهند شد»

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.