به گزارش مشرق، محمد ایمانی فعال رسانه ای، درباره شکست آمریکا در سازمان ملل و برداشته شدن تحریم تسلیحاتی در کانال تلگرامی خود نوشت:

گم کردن هدف، نشانه ضعف عقل است. و اگر عمدی باشد، از بی صداقتی و اصرار برای به اشتباه انداختن دیگران حکایت می کند.دولت و وزارت خارجه و برخی محافل همسو، اصرار دارند هدف از توافق برجام گم شود.

مردم و نظام، هزینه های برجام را پذیرفتند تا طبق وعده، تحریم های مالی و بانکی و نفتی برداشته شود؛ اما چون توافق هیچ چفت و بستی نداشت، تحریم ها شدید تر از گذشته برگشت.

حالا همین طیف در مقابل انتقادات  می گویند "نشانه قوت برجام این است که تحریم تسلیحاتی برداشته می شود"(!) و حال آن که هم شرمن آمریکایی و هم ریابکوف روس، اذعان دارند روسیه و چین در مذاکرات، با بر لغو آنی تحریم تسلیحاتی اصرار داشتند. اما طرف ایرانی، تعویق برای پنج سال بعد را پذیرفت!

آمریکا دو سال قبل، با اطمینان از این که به تصریح روحانی و ظریف، ایران همچنان تعهدات خود را اجرا می کند، تعهد تعلیق تحریم را -با همراهی اروپا -متوقف کرد.

حالا هم پس از شکست در گرفتن قطعنامه تمدید تحریم تسلیحاتی، دنبال اجرای مکانیسم ماشه است؛ هر چند که با منطق حقوقی، عضو خارج شده از توافق نمی تواند به آن استناد کند؛ اما آمریکا مدعی است به عنوان عضو دائم شورای امنیت، دارای چنین حقی است!

فارغ از این که تحرکات آمریکا به چه سرانجامی می رسد، مسئله مهم این است که متاسفانه وزارت خارجه در برابر یکطرفه شدن برجام و به صفر رسیدن حقوق ایران در آن، منفعل عمل می کند. اگر غیر از این بود، به جای آمریکای عهد شکن و اروپای شریک دزد، ما باید در شورای امنیت طلبکار می شدیم.

یک توجیه بی عملی این است که روحانی و ظریف بهتر از هر کس می دانند با قبول گنجاندن مکانیسم ماشه (اسنپ بک) در توافق، چه آش مسمومی ضد منافع کشورمان پخته اند.

آنها حاضر نیستند درباره نقض صریح قطعنامه 2231 -که برجام ضمیمه آن است- شکایت نزد "شورا" ببرند؛ چون می دانند در این صورت آمریکا می تواند بدون جلب نظر سایر اعضای شورای، همه تحریم های تجمیع شده ذیل قطعنامه 2231 را به شکل خودکار احیا کند!

بی سرانجامی وعده های برجامی به کنار؛ اما این چه طرز تنظیم یک قرارداد پر تعهد بود که به سادگی زیر پا ماند و ضمنا اختیار خود را در صورت اختلاف پیدا کردن، دست طرف کلاهبردار دادند؟! ساده اندیش بودند یا عاشق؟ "شبیه ناصرالدین‌شاه، ناخن می‌کشم بر دل- چه امضایی شب مستیّ ما دزدیده شد ازما".

با همه اینها، می شود معادله را برگرداند؛ اگر که دولت و وزارت خارجه، خود را از گروگان برجام بودن و اجرای آن به هر قیمت آزاد کنند.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.