به گزارش مشرق، محسن رفیق‌دوست در بخشی از کتاب برای تاریخ می‌گویم (جلد سوم) به ماجرای تشکیل «مجمع ادوار وزرا» اشاره کرده خوانش آن خالی از لطف نیست.

رفیق‌دوست در این رابطه می‌گوید: 

حدود سه سال پیش، آقای غلامرضا شافعی که زمانی وزیر صنایع و معاون برنامه و بودجه بود، از همه وزرا و معاونین نخست وزیر در طول ۳۷ سال گذشته دعوت کرد. اکثرا آمده بودند. گفت: می‌خواهیم مجمع ادوار وزرا و معاونین رئیس جمهور تشکیل دهیم، نسبت به مسائل روز به دولت کمک کنیم.

استقبال کردیم. هفته پیش (نیمه اول مردادماه سال ۹۷) برای اولین بار دیدیم که آنجا تبدیل به هفت کمیسیون شده است. مثلا در کمیسیون سیاسی دفاعی امنیتی‌اش چهار وزیر دفاع، چهار وزیر امور خارجه، چهار وزیر کشور، چهار وزیر اطلاعات و سه چهار نفر معاون رئیس جمهور و معاون نخست وزیر، حتی معاون آقای احمدی نژاد هم بود. انتخابات هم کردند، آقای ظریف وزیر و بنده نایب رئیس شدم. در حالی که از من قَدَرتر آنجا بودند. قرار شد در این جلسات در مورد مسائل سیاسی امنیتی نظامی بحثهای...
 

گفتنی است جلد سوم کتاب «برای تاریخ می‌گویم» خاطرات محسن رفیق دوست اولین و آخرین وزیر سپاه جمهوری اسلامی می باشد. این بخش از خاطرات به دهه سوم انقلاب اختصاص دارد. رفیق ‌دوست در این بخش، به بیان خاطرات سال‌ های ۷۸ تا ۸۸ می‌ پردازد. بخشی از خاطرات این اثر به خاطرات راوی درباره اتفاقات سال ۸۸ اختصاص دارد.

این کتاب به روش پرسش و پاسخ تدوین شده و سوالات مطرح شده از سوی نگارنده در آن با مطالعه دقیق آرشیو مطبوعات و خاطرات برخی از چهره‌های انقلابی حاصل شده است که جامعیت کتاب را دوچندان کرده است.

محسن رفیق‌دوست بعد از انقلاب اولین و آخرین وزیر سپاه در سه دهه انقلاب بود که چندسالی مسئول تدارکات جنگ را برعهده داشت. وی در دهه ۷۰ رئیس بنیاد مستضعفین بود. خاطرات وی از دوران جنگ به دلیل اهمیت نقش او در تشکیل سپاه پاسداران و همچنین فعالیت‌هایش در زمینه تأمین ابزار جنگی در این ایام حائز اهمیت است.

گفتنی است جلد اول کتاب «برای تاریخ می‌گویم» دربرگیرنده خاطرات او از مقطع ورود حضرت امام خمینی (ره) در ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ و پس از آن تاسیس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تا سال ۶۸ و انتخاب او از سوی مقام معظم رهبری به عنوان رئیس بنیاد جانبازان و مستضعفان است.



جلد دوم این کتاب که حاصل بیش از بیست و چهار جلسه مصاحبه با حاج محسن رفیق‌دوست است دربرگیرنده خاطرات او در دوران حضور او در ریاست بنیاد جانبازان و مستضعفان یعنی بین سال‌های ۶۸ تا ۷۸ است.